Een Nieuw Begin

17

P.O.V. Kendall

Daan, laat me los. Ik wil dit niet.' 'Voor de laatste keer, je hebt niks te willen. Je doet wat ik zeg en je doet het nu.' 'Alsjeblieft, dwing me niet dit te doen.' 'Hou je van me?' 'Ja, tuurlijk hou ik van je.' Daan slaat me veel en doet dingen bij me die ik niet wil, maar toch hou ik van hem. Vooral toen we nog maar net iets met elkaar hadden hield ik veel van hem. Een deel va mijn liefde is vervangen door angst. Angst omdat hij me pijn doet en angst omdat hij zo onvoorspelbaar is. Toch hou ik nog van hem. Anders was ik toch wel bij hem weg gegaan? Nee, dan was ik alsnog niet bij hem weg gegaan. Dan zou ik dood zijn. 'Laat zien dan. Laat zien dat je van me houdt en doe dit voor me.' 'Je vraagt te veel Daan. Ik kan dit niet. Die gasten gaan me nooit geloven.' Ik voel een klap op mijn gezicht. Het brandt en de tranen schieten naar mijn ogen. Ik wil niet huilen, ik moet me sterk houden. Huilen is voor zwakkelingen. Nog een klap. Kom op Kendall, vecht tegen de tranen. Weer een klap. Laat hem niet winnen. Nog een klap volgt. De tranen die ik tegen hield stromen nu over mijn wangen. Hij heeft gewonnen. Ik kan me niet meer sterk houden. Allemaal klappen volgen en ik huil maar door.

Ik schrik wakker en kijk om me heen. Mijn wangen zijn nat van de tranen. Alles leek zo echt, alles was ook echt. Echt voor mij, iets dat echt gebeurd is en toch nep. Nep omdat ik het nu droomde. 'Rustig Kenn, het was nu maar een droom. Luke is hier en hij gaat je beschermen. Dat heeft hij beloofd.' Met dat in mijn achterhoofd val ik weer in slaap.

'Kendall, wakker worden! Het is al 11.00 uur. Om 11.15 uur beginnen we met repeteren.' 'Wat? Waarom hebben we zo vroeg repetities? Waar slaat dat op?' 'Ik heb een belangrijke mededeling en zo vroeg is het niet.' 'Will, het is 11 uur en het is vakantie. NATUURLIJK is het vroeg. Wie stoort mij nou zo vroeg in de vakantie. Heeft Luke niet verteld dat je dat nooit moet doen?' 'Jawel, maar dit is net wat belangrijker dan jou schoonheidsslaapje.' 'Mijn "schoonheidsslaapje", zoals jij het noemt, is heel belangrijk. Zeker voor jullie. Wil je de hele dag tegen een lelijke kop aankijken?' 'Kenn, je bent prachtig zoals je bent. Een paar uurtjes slaap maken je niet mooier dan je al bent. Dat is onmogelijk.' Wacht... wat zei hij nou? Dat ik prachtig ben? 'Hoe vaak heb je dat al tegen iemand gezegd Will?' 'Eerlijk?' 'Nee, lieg. Tuurlijk moet je eerlijk zijn.' 'Ik heb geen idee hoe vaak ik het al heb gezegd, maar nog nooit meende ik het. Bij jou meen ik het wel.' Ik voel dat ik langzaam rood wordt. Nog nooit ben ik zo blij geweest dat er een deur tussen mij en Will in zit. 'Will, ga nou maar naar de jongens. Dan kan ik me klaar maken.' 'Prima.' 'Top.' 'Zeker.' 'Doei.' 'Doei.' 'Will?' 'Ja?' 'Rot op.' Ik hoor Will weg lopen en bedenk me dat ik nu wel echt moet opschieten.

'Jezus Kendall, hoeveel tijd heb je nodig. Het is al 12 uur. We zouden 3 kwartier geleden al beginnen.' 'Ook goedemorgen Luke. Als Will gelijk weg was gegaan was ik een kwartier sneller geweest hoor. Het is dus zijn schuld.' Ik loop naar Jeff en Luke en geef ze een knuffel. 'Kunnen we eindelijk beginnen?  Ik had om 13.30 uur met Daan afgesproken, maar dat wordt nu ook al later. Ik heb meer dingen te den vandaag.' Bij de naam van Daan verstijf ik heel even. Ik hoop dat niemand het heeft gezien want dat mag echt niet. 'Ja. Wat was er nou zo belangrijk Will?' om van onderwerp te veranderen vraag ik maar aan Will wat er zo belangrijk was. 'Wat... oh ja, juist. Wat ik wou vertellen is...' Ik moet weten wat hij wil, die grijns op zijn  gezicht vertrouw ik niet. 'is... dat we mee doen aan een talentenshow van school.' Mijn mond valt open van verbazing. Wat zei hij nou? Mee doen aan een talentenshow? Als hij me dood wil hebben moet hij het gewoon zeggen. Dat ik met de jongens mee doe betekent niet gelijk dat ik voor een publiek ga zingen. Zingen vind ik geweldig en dat wil ik graag zo houden. Als Daan erachter komt dat ik van zingen hou pakt hij dat ook van me af. Hij heeft alles waar ik van hield al afgepakt. Bij zingen mag dat niet gebeuren.  'Kenny, gaat het wel?' 'Wat?' 'Gaat het wel? Het lijkt alsof je een spook hebt gezien.' 'Jeff, het is veel erger dan een spook. Ik en publiek? Dat gaat niet samen.' 'Kenn, dat was maar 1 keer en je was hoe oud? 5 ofzo.' 'Luke begint zich er mee te bemoeien. Hij weet dat ik geen moeite heb met een groot publiek, maar dat mogen de anderen niet weten. Als de rest erachter komt dat ik een verleden heb met Daan ga ik eraan. Luke weet dat en helpt me. 'Rustig Kendall, daar bedenken we wel wat op. Doe alsjeblieft mee? We hebben je nodig.' 'Will begint zowat te smeken of ik mee wil doen en Jeff kijkt me aan met puppy oogjes. Zelfs bij Ben zie ik dat hij wilt dat ik mee doe. Blijkbaar kunnen ze echt niet zonder me. 'Prima, welk liedje doen we?' Het probleem met Daan los ik later wel op. 'Ik heb een lijst gekregen met 10 liedjes erop. Daarvan moeten we 1 kiezen om te zingen.' 'Mag ik die lijst een zien?' 'Tuurlijk.' Will geeft me de lijst en ik bekijk het nauwkeurig.