Een Nieuw Begin

13

P.O.V. Kendall

Het is nu twee weken geleden dat Daan bij ons op school kwam. Ik woon nu bij Lieke, Will, Ben en Jeff. Mama vond het een goed idee omdat zij niet vaak thuis is. Luke zie ik nu ook veel vaker omdat hij hier best vaak komt. Ik zing weer dankzij Will. De jongens hebben gevraagd of ik in hun band wou en ik heb ja gezegd. We repeteren bijna elke dag en het klinkt super. Ik doe alsof ik me goed voel. Alsof er niks aan de hand is. Iedereen gelooft me en niemand weet dat ik 's avonds huilend in slaap val, bang voor de volgende dag. Jeff doet super aardig tegen me, hij is mijn beste vriend geworden, op Lieke na natuurlijk. Ben ontloop ik zoveel mogelijk en met Will kan ik het wel vinden. Het enige probleem bij hem is dat hij steeds weer een ander meisje mee naar huis neemt. Het doet me pijn als ik hem met een ander meisje zie. Vind ik hem leuk? Misschien, maar dat kan niet. Ik heb mezelf belooft dat ik van niemand zou gaan houden. Als je van iemand houdt doet hij je pijn. Ik wil niet nog meer pijn hebben. 'Kendall! Kom je? We moeten naar school.' Ik schrik en kijk hoe laat het is. 'Ik kom eraan! Nog 5 minuten wachten!' Ik was zo vroeg wakker vandaag en toch moet ik me op het laatste moment nog haasten. Waarom gebeurd dat steeds.

Als ik klaar ben loop ik naar beneden. Daar staan Will en Jeff nog te wachten. 'Lieke en Luke gingen alvast naar school. Lieke moest nog wat doen.'  Ik knik naar Will en loop naar de auto van Jeff. Daar wacht ik tot de jongens er ook zijn zodat ze de auto los kunnen doen. Met een zucht laat ik me op de achterbank vallen. Ik wil echt niet naar school vandaag. De hele dag heb ik les met Daan. Jeff kijkt me bezorgd aan vanuit de spiegel en begint te rijden. Ik geef hem een geruststellende glimlach en staar uit het raam.

Voor ik het weet zijn we op school. Het plein ziet er verlaten uit. 'Kut, de bel is al gegaan.' 'Rustig Kenn, een keer te laat komen is niet erg.' 'Voor jou niet nee, maar voor mij wel.' Will had niet verwacht dat ik zo zou reageren en steekt zijn handen in de lucht, alsof hij zich over geeft. 'Kenny, moet je nog naar je kluisje?' Ik lach als Jeff mijn bijnaam zegt. 'Ja, loop je mee Jeff?' Ik heb nog steeds geen bijnaam voor hem bedacht. Bij mijn kluisje aangekomen zie ik dat er een papier uitsteekt. Ik pak het papier en begin het te lezen:

'Hey darling,

Zo te zien weet niemand wat er vroeger tussen ons heeft afgespeeld. Zorg er voor dat je dit zo houdt. Anders heb je een groot probleem.'

'Kenny, gaat het?' 'Wat... ehh... ja, ik moest even deken welke vakken we hebben voor de pauze.' 'We hebben aardrijkskunde en godsdienst. Maar aardrijkskunde hoef je niet mee te nemen, de les is toch bijna afgelopen.' Ik knik en pak snel mijn boek voor godsdienst uit mijn kluisje. Will stond al bij het lokaal te wachten op ons. Toen wij ook bij het lokaal begon Will met ons te praten over van alles en niks. Hij deed best luidruchtig en al praten liepen we naar binnen. De docent keek ons boos aan en Will bleef door praten. 'Kenn, vanmiddag gaan we weer repeteren, oke?' 'Top, ik vroeg me al af wanneer we weer gingen repeteren.' Jeff keek me een beetje verbaasd aan en begon te lachen. Ik deed nooit zo. Tenminste, tot twee weken geleden niet. Jeff wist dat er iets gebeurd is vroeger maar wat en met wie weet hij niet. 'Jeff, gaat het wel? Je zie nogal rood.' Ook Will hield het niet meer en begon te lachen. Jeff zag er zo raar uit dat Will ook begon te lachen. 'Oh, Will. Volgens mij wordt je ziek. Je wangen worden zo rood en je kunt bijna niet meer staan.' Lieke begon zich er ook mee te bemoeien. 'Kenn, je hebt gelijk. Ik denk dat hij naar de ziekenboeg moet.' Ik keek Lieke aan en proestte het uit van het lachen. Nu zal je wel denken, dit is niet grappig, maar dat komt omdat je het niet snapt. Jeff vertelde mij een keer een grap tijdens de aardrijkskundeles en ik werd helemaal rood omdat ik niet wou gaan lachen. Meneer de Vries, de docent, keek me bezorgd aan en dacht dat ik ziek was. Hij vroeg of ik naar de ziekenboeg moest en toen hield ik het niet meer. Elke keer als er iemand lacht hebben we de gek met hem. Ondertussen liggen Will en Lieke op de grond van het lachen. Je kunt goed zien dat het familie is want elke beweging is gelijk. Jeff en ik kijken elkaar aan en vallen ook op de grond van het lachen. Alles om ons heen zijn we vergeten totdat meneer de Vries begint te schreeuwen 'EN NOU OPROTTEN JULLIE VIER. GA JE MELDEN EN JE HOEFT DEZE PERIODE NIET MEER TERUG TE KOMEN!!' Ik schrik een klein beetje, maar laat het niet merken. Het is pas de tweede week van deze periode. 'Is niet erg meneer, dan kunnen we tenminste uitslapen.' Zegt Will en weer barst ik het uit van het lachen. Iedereen kan wel om zijn reactie lachen, maar niet zo erg als ik. Will pakt mijn hand en trekt mij het lokaal uit. Jeff en Lieke waren al gegaan, maar door het lachen had ik dat niet door. 'En nu?' 'Nu gaan we naar de kantine en wachten tot de bel gaat.

Als de bel is gegaan lopen we rustig naar het lokaal voor godsdienst. Weer zijn we te laat, maar nu zijn het maar 5 minuten. Als we het lokaal inlopen staat mevrouw de Jong voor de klas, onze docente voor biologie. 'Wat doet jij hier? We hebben geen bio nu.' 'Mevrouw Bouma, het is u of mevrouw voor jou en als je nu gaat zitten kan ik verder met mijn uitleg.' Ik loop naar achteren en ga naast Lieke zitten. 'Waarom staat zij nou hier? We hebben godsdienst.' Ik klaag wat bij Lieke en blijkbaar heeft diegene die voor ons zit het door want hij draait zich om en zegt 'Die man van godsdienst staat in de file dus de uren zijn omgewisseld. We hebben het laatste uur godsdienst.' Ik kijk op om hem te bedanken en zie dat Daan voor ons zit. Kut, waarom ben ik hier gaan zitten. 'Oke' geef ik als antwoord. 'Heb je niks te zeggen darling?' Vanbinnen ben ik nu kapot. Het laatste dat mij moest breken is gekomen door het woordje darling te zeggen. Liek wil er wat van zeggen, maar ik schop haar zacht onder te tafel om aan  te geven dat ze niks moet don. Ze begrijpt mijn hint want ze blijft heel rustig. 'Waarom zou ik wat tegen jou zeggen? En trouwens, ik zei toch oke?' 'Volgens mij is er iets met je aan de hand want je reageert niet zo fel als normaal.' 'Haha, laat me niet lachen. Ik verspil mijn energie niet aan mensen die het niet waard zijn.' 'Mevrouw Bouma, ga naast Will zitten en let dan op.' Gelukkig, gered door de docent.

De rest van de dag verloopt rustig, de jongens, Lieke en ik zijn er niet meer uitgestuurd. Nu is het pauze. Na de pauze hebben we godsdienst en dan zijn we vrij. 'Hey Kenn!' 'Hey Luke!' 'Het is nu woensdag toch?' 'Ja?' 'En wat betekend dat?' 'Dat de week bijna voorbij is?' 'En wat is er dit weekend...' Kut, hij hint op mijn verjaardag. 'Volgens mij is het een gewoon weekend hoor' mengt Jeff zich in het gesprek. 'Ja, het is een gewoon weekend.' Zeg ik snel voordat Luke nog iets kan zeggen. De bel gaat en snel loop ik naar het lokaal.

'Goedemiddag, we beginnen vandaag met een project. Jullie moeten je verdiepen in een Wereldgodsdienst en daar een verslag over maken. Je gaat dit in tweetallen maken.' In de klas hoor je allemaal geroezemoes. Ik sein Lieke dat wij samen gaan en ze knikt. 'En ik deel jullie in.' Gaat de docent verder. Wat? Hij deelt ons in? Dit gaat niet goed komen. Hij gaat de lijst met namen bij langs. Bij mijn naam aangekomen zegt hij 'Kendall jij gaat met...'

Laat het geen Daan zijn alsjeblieft.