"What are you doing?" Waarom wilt hij dat weten? Misschien heb ik toch een gil geslaakt. Hij heeft mij dan zeker gehoord. Maar dan nog, waarom is hij dan boos?
Ik adem uit. Ik had niet eens gemerkt dat ik mijn adem inhield. Harry spant zijn kaken samen en zelfs met zo een angstaanjagende blik ziet hij er goddelijk uit.
Hij ademt uit. Ik had al zeker niet gemerkt dat hij zijn adem inhield. Ik kijk hem met een vragende blik aan. Misschien is hij helemaal niet bbos, maar lijkt het gewoon zo. Hij heeft samen met mijn vader gezeten. Hij dronk alleen champagne, maar met mijn vader raak je na de tweede glas de tel kwijt. Zijn ogen zijn rood door de alcohol.
"I asked, what are you doing?" deze keer roept hij. Hij is boos, dat is zeker. En daarbij, is hij ook dronken. Niet een goede combinatie.
"Harry." Paul komt aangerend. Hij neemt hem bij de schouders en draait hem om. Ze kijken elkaar een paar seconden recht in de ogen.
"It' okay, we'll get some sleep," Paul en Harry gaan in de richting van de trap, "c'mon." Net op het moment dat Harry op de eerste trede wil stappen, draait hij zich om. Paul blijft hem vasthouden. Harry zijn bortskas gaat veel te snel op en neer, hij is woedend!
"She tweeted! We need to leave, Paul. The paps are coming, they'll be here in any minute!" Hij kijkt me aan en schreeuwt nog drie woorden. Drie woorden dat recht door mijn hart gaan en een gat achterlaten van een diameter van twee centimeter. "I hate her!"
Tranen stromen langs mijn wangen. Ook zijn ogen zijn gevuld met ranen. Hij gaat gaan zitten op de trap. Zijn handen zijn voor zijn gezicht en zijn ellebogen steunen op zijn knieën. Nu kijkt Paul me aan. Ik schud met mijn hoofd. Het is niet waar, ik heb niets getweet. Ik hoop dat hij mij geloofd. Hij kijkt nog eens in mijn ogen en gaat naar de keuken. Ik moet Harry overtuigen dat ik niets misdaan heb. Daarom is Paul weggegaan.
Ik sta aan de vloer genageld. Ik probeer te lopen maar het lukt me niet. Uiteindelijk sleur ik mijn benen letterlijk naar Harry toe. Als ik er eindelijk ben, val ik op mijn knieën voor de trap. Ik ben veel te slap om nog recht te blijven staan. Ik grijp zijn polsen vast en probeer ze van zijn gezicht te trekken. Hij laat niet los.
"I haven't, Harry! I really haven't tweet anything. I would never do that." Geen reactie, zelfs niet een beetje. Er stromen nog meer tranen over mijn wangen. Ik ga tegen de muur zitten en sla mijn armen om mijn benen heen. Nog steeds niets. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en sluit mijn ogen.
"You haven't?" Ik schrik me rot van zijn stem. Ik hef mijn hoofd op en kijk Harry aan. Hij zit nog steeds op de trap, in dezelfde houding als daarnet.
"No, I would never do that, I swear." Nu is er wel een reactie. Hij haalt zijn handen weg van zijn gezicht en kijkt me recht in de ogen.
"Harry! She didn't tweet anything, I checked her twitter, nothing. Her last tweet was a day ago." Harry kijkt Paul met wijde ogen aan. Dan kijkt hij naar mij. Hij houdt zijn linkerhand voor zijn ogen.
Paul neemt Harry mee naar de gastenkamer. Wanneer Paul met mijn vader aan het praten waren, had mijn vader alles uitgelegd : waar ze zullen slapen, wat mijn vader morgen te doen heeft, wie er morgen komt en waar alles ligt dat ze nodig hebben. Ik sta op van het vloer en begin de kamer af te ruimen. Na een paar minuten komt Paul binnen om te helpen. Met twee gaat het zeker veel sneller en gemakkelijker.
Ik hoor de wind buiten. Het is een harde wind, de hardste die tot nu toe tegen onze huis gewaaid heeft.
Het is al drie uur in de nacht. Paul is al boven en ik heb juist mijn vader in zijn bed gelegd. Ik sluit de deur en ga naar mijn kamer. Ik doe mijn jurk af en trek mijn pyjama aan. Het is koud, ik loop snel op de toppen van mijn tenen naar mijn bed en kruip snel onder de lakens.
○○○
Ik voel iemand aan mijn arm schudden. Ik heb geen zin om nu al op te staan of mijn ogen te openen. Het is vast en zeker Max, wie zou het anders kunnen zijn.
"Maxim, hou op, ik slaap, ga televisie gaan kijken."
Hij stopt niet met aan mijn schouder te schudden. Ik voel dat hij harder schudt, ik voel de hele oppervlakte van de hand op mijn schouder. Het is mijn broer niet.
"Alexandra." Iemand fluistert in mijn oor. Ik doe mijn ogen een beetje open en zie bruine krullen aan mijn linkere kant. Het is Harry. Ik glimlach.
"Yes, is everything alright?" ik hoop dat hij het gehoord heeft. Ik dacht dat het veel luider uit zou komen dan het er uitgekomen is. Hij kijkt me aan.
"I'm sorry, for everything. I' m stupid..." Zijn stem! Zijn lage ochtendstem! Het klinkt honderd keer sexier dan in de film.
"It is okay, really." We glimlachen en dan kijkt Harry naar buiten. Ik draai me om en het sneeuwt.
"Wow.." Er sneeuwt nooit veel in België, nooit. En als het sneeutw ligt er maximum vijf centimeter sneeuw.
"It's beautiful." Harry zijn ogen glinsteren en hij staat op.
"I'll be first ouside." Hij rent uit mijn kamer en ik hoor hem van de trap stormen. Die heb ik verloren.
Ik ren, niet zo snel als Harry, naar beneden. Ik trek vlug mijn Uggs aan, zodat ik niet bloodvoets naar buiten ren. Als ik de deur open trek, staat Harry voor mij. Het sneeuw komt wel tot aan zijn knieën. Dit is een wonder.Hij kijkt me aan en schopt sneeuw naar mij. Ik ren naar hem en terwijl ik ren gooi ik met sneeuw naar hem.
Hij begint terug te gooien en ik ren wel. Ik weet dat hij mij inhaalt, hij rent elke ochtend 20km, dus... Hij rent langs mij en stopt mij. Hij pakt me vast en draait me rond in de lucht. Wanneer mijn voeten de grond weer raken, duw ik Harry. Hij valt, alsof ik hem super hard heb geduwd. Ik weet dat ik hem niet hard heb geduwd. Ik moet erom lachen. Harry gaat gaan zitten en trekt aan mijn hand. Ik beland naast hem en we beginnen allebei te lachen.
----------------------------------------------------------
Ik wil gewoon dat het in het echt sneeuwt!
xx Youlia xx
