Ik zet nog twee stoelen aan tafel en ga naar de keuken. Terwijl ik borden, vorken en glazen uithaal, hoor ik iemand in de gang. Ik draai me om, maar er is niemand. Het geluid zal uit de living zijn zeker. Met het servies in mijn handen, ga ik naar de tafel en neem nog twee servetten tussen mijn vingers. Opeens voel ik een hand op mijn linker schouder. Alles valt op de grond. Wel honderd scherven vliegen alle kanten op. Het enige wat nog heel is, is het bestek. Ik draai me om, om te zien wie mij liet schrikken. Harry staat achter mij.
"I am so sorry..." hij hurkt en raapt de grote stukken op.
"You don't need to..." hij stopt niet en ik ga ermee akkoord dat hij mij helpt, "okay... Pleas be careful, I'll bring the vacuum."
○○○○ Flashback ○○○○
"Can I stay?" vraagt Harry terwijl hij zijn gsm weer in zijn broekzak steekt.
"I think so, what's wrong?" Waarom zou hij willen blijven?
"Well... It is just, there is a snowstorm coming and if we go back now, we probebly will have an accident..." En dat wilt niemand! Tuurlijk mag hij blijven. Wacht we? Wie is er nog? Heeft hij een vriendin ofzo in de auto zitten?
○○○○ Einde flashback ○○○○
Ik zet de stofzuiger uit en Harry neemt twee nieuwe borden.
"Let me do it." Ik ga aan de kant en laat Harry de glazen uithalen. De kast is veel te hoog voor mij. Ik kon altijd maximum maar bij de eerste drie rijen. Nu staan de meeste glazen in de living en ik kan er niet meer bij. Harry haalt een glas uit de kast en geeft ze met een glimlach aan mij. Zijn groene ogen glinsteren. Hij is prachtig, gewoon perfect. Zijn glimlach wordt nog breder als ik terug lach. Zijn kuiltjes maken het plaatje helemaal af. Ik wil zo graag met mijn hand over zijn wang aaien. En het meest van allemaal wil ik dat onze lippen elkaar aanraken. Ze zien er zo zacht uit. Hij leunt naar me toe. Kan hij gedachten lezen? Gaat hij mij kussen? Ik voel iets kouds in mijn hand. Het is een glas, natuurlijk. Waarom zou hij MIJ willen kussen? Ik schud mijn hoofd, zodat de gedachten zouden verdwijnen. Harry kijkt me aan en wandelt voorbij. Ik volg hem met de glazen inn mijn handen.
○○○○ Flashback ○○○○
"You're sure it's okay? We can walk over to a hotel..." Hij wil blijven slapen? Ik dacht dat hij even wou blijven, tot na de sneeuwstorm.
"Yes, of course you can stay'" Hoe langer hij blijft, hoe beter.
"I'll call Paul, he is in the car." Ahn, het is Paul. Gelukkig maar, als het een vriendin ofzo was, zou ik het niet lang kunnen volhouden.
We gaan naar beneden om de deur open te doen voor Paul. We groeten elkaar en ik roep mijn vader. Ik ben blij dat mijn vader goed Engels kan, want ik heb absoluut geen zin om zelf alles uit te leggen. Wanneer Paul en mijn vader uitgepraat zijn, gaan we naar de living. Paul en Harry stellen zichzelf voor. Ik zet twee stoelen erbij en ga naar de keuken.
○○○○ Einde flashback ○○○○
"It was a pleasure to meet you!" Iedereen gaat al weg. Het is twee uur 's nachts. We hadden een super kerstavond. Het leek net alsof iedereen Harry en Paul al jaren lang kent. We hebben de cadeaus verder open gedaan, gelachen en gedanst. Mijn pa gaat op de zetel gaan liggen en begint te snurken. Ik zal dus alles zelf moeten opruimen. Paul is in de tuin aan het telefoneren, om te kijken of ze misschien toch terug kunnen gaan. Mijn familie woont hier niet ver van, dus er zal niets met hen gebeuren, maar naar Antwerpen is een heel ander verhaal.
"Nope, we can't leave. Not today or tomorrow," Ze blijven morgen de hele dag? De hele dag, de hele dag...
Ik ga rustig naar de badkamer. Als ik de deur achter mij gesloten heb, flip ik helemaal. Ik houd mijn mond mijn beide handen vast en spring op en neer. Ik hoop dat niemand mij hoort. Harry Edward Styles blijft slapen en zal de volgende dag hier doorbrengen! Ik had daar beter niet aan moeten denken. Ik spring nu nog meer.
Na een tijdje ben ik kalm, zo kalm als ik kan zijn op dit moment. Ik doe de deur open en daar staat hij. Hij kijkt niet blij. Eigenlijk wel boos, woedend... Zijn ogen branden door mijn netvlies. Heb ik iets misdaan?
