Through The Dark (l.s)

Through The Dark (Larry Stylinson)

A/N: Evet. Günlerdir 'hikaye defterim' de olan ve buraya yazılmaya bekleyen Larry hikayesi ile karşınızdayım. İlk defa üçüncü şahısın anlatımından yazıyorum ve epey zorlandım. Neyse umarım beğenirsiniz! Bu arada başlarda pek Larry olmayacak. Nouis olacak.

Beğenmeniz dileği ile!!

Not: Bu kitaba uygun bir kapak yaparsanız çok mutlu olurum! İnanın yapmayı bilsem ben yaparım :( Neyse kapaklarınızı bekliyorum :)!

"Sen bir hiçsin Tomlinson! Anladın mı beni , bir hiç! Herkes senden nefret ediyor! Neden sende küçük sarışın sevgilin gibi yok olmuyorsun?!"

Kahkahalar duyuldu , tekmeler atıldı. Yine.

Oysa o sadece aşıktı. Aşık olmaması gereken birine aşıktı , evet bunu kabul ediyordu.

Niall James Horan'ı sevmişti , hâlâ da seviyordu. O gün yaşanmasaydı , hala mutlu olabilirlerdi.

Ya da , Kaliforniya'nın nüfusunda bir azalma olmazdı.

Ve Louis William Tomlinson hâlâ mutlu olurdu. -Niall ile birlikte.-

Dylan acımadan bir tekme daha savurdu. Bir tane daha ve bir tane daha. Ta ki William'ı bayıltana kadar.

Nefret ediyordu bu çocuktan. Sadece ondan değil , sevgilisinden ve onlar gibi olan herkesten. Ona göre bu tür insanların ölmesi gerekiyordu.

Bu düşünceyle zaten Niall James Horan'ın katili de oydu ya.

Hiç acımadan , tek bir kurşun ile öldürmüştü. Yine olsa yine yapardı. Evet , tek bir acıma duygusu bile taşımıyordu , taşımayacaktı da.

Genç adam ayıldığında , acıdan kıvranıyordu. Ölecekti sanki-gerçi işine de gelirdi bu-.

Sadece , bunların olduğuna inanamıyor ve 'neden?' diye düşünüyordu.

'Neden bunlar oluyor?'

'Neden o öldü?'

'Neden beni bırakıp gitti?'

...

Ve daha 'neden' ile başlayan binlerce soru daha.

Aşık olmak güzel bir şey sanmıştı. Fakat yanıldığı gün gibi ortadaydı.

"Bu kadar acı..o kadar fazla ki..Ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum İrlandalı.."

Sevgilisinin acısını bile doğru düzgün yaşayamıyordu. Dylan denen çocuk her gün aynı şeyleri yapıyor ve bundan zevk alıyordu.

Genç adam karnını tutarak doğruldu ve ağlamaya başladı. O anı hatırlayarak karnında ki yaralara baskı uyguladı.

"Canım yanmalı , onun canı nasıl yandıysa , benimki de öyle yanmalı."

Hıçkırıkları boş sokakta , adeta genç adamın acısını daha fazla çoğaltabilirmiş gibi , bir çığlık gibi yankılandı.

Güçlü değildi o , cesur değildi , mutlu değildi. Onunlayken güçlüydü , Niall onu güçlü kılıyordu , Niall onu cesur yapıyordu ve Niall onu mutlu ediyordu.

Onun için yazdığı şarkıyı mırıldanmaya başladı.

My hands, your hands

Benim ellerim, senin ellerin

Tied up like two ships

İki gemi gibi birleşmişler

Drifting, weightless

Sürükleniyorlar, ağırlıksız

Waves trying to break it

Dalgalar onu kırmaya çalışıyor