DECEPTION.... TO LOVE... TO FOREVER... (Completed)

Dolce

We realized after that we were left behind by our peers, so meaning we will be sharing again his car! Hahaha... So Maine decide to by-play it...

I already change on my casual wear...
"So, this is the first time that I will ride this car with you as a driver... Hindi ka na ba masungit?"
"Hahaha... Malakas ka sa kin kaya ako ang driver mo at hindi na ako masungit!" RJ laughed out loud...
Natawa rin si Maine...
"Anyways, let's discuss business first mamaya na ang harot... Sabi ni Lola, 50 pax?"
"Yes, and to tell you honestly, its Dad's doing kaya nai-book yun! Medyo nagulat pa nga ako sa choice ng ibang food e!"
"Why? Wala sa menu list?"
"Yes, they want black and white cookies, and clam chowder! E Filipino dishes nga ang restaurant e... Pero optional naman yun and na kausap ko na sila na we cannot cater that food...!"
"Buti pumayag?"
"Para daw sa ibang guests nila, so meaning hindi naman ganun karami yung kakain, so they give way...!"
"Don't worry, I will do it! Just don't tell them, it will be a surprised!"
"What? No need, mapapagod ka lang... Let it be na lang... You were supposed to rest after that racing stint...!"
"Sus, madali lang yan! Anyways, medyo nagugutom na ako, yung mga sawa ko sa tiyan e, nagwewelga na gaano pa katagal bago makarating ng resto?"
"Mga ten minutes na lang...!" "Okay!"
Maine get her phone and dialed someone...
"Kulas! Nagugutom na yung mga bulate sa tiyan ko, may mga placards na sila, paki order mo na ako ng breakfast diyan!"
"Ten minutes na lang andiyan na kami, magpapalibre pa tong tukmol na ito! Diyan na lang!"
"Hala, grabe siya!!!" RJ protested though he has a smile on his face...
"Yap! Pagdating ko na wala akong pagkain diyan, don't show yourself! Or else you will no longer see daylight!"
And then she hang up the phone...
"Hala, grabe talaga siya! Mukha ba talaga akong tukmol?" Naka pout na sabi ni RJ sabay beautiful eyes kay Maine...
"Hahaha... Hahaha... Ang kyot-kyot!" Ang lakas ng tawang sabi ni Maine...
Napangiti ng malawak si RJ...
"At hindi ako magpapalibre sa iyo, saka na pag TAYO na!" Banat ni RJ...
"Breezy ka, Tisoy! Breezy ka!" Sabay napangiti si Maine...
"Namiss ko yan!"
"Ang alin?"
"Yung pagtawag mo sa akin ng Tisoy!"
Namula si Maine after, nag-iisip na ng pambawi ng bigla siyang mapapalakpak!
"Ayan na! Natatanaw ko na yung pagkain ko!" Masayang sabi ni Maine...
Napahagalpak naman ng tawa si RJ sa aktwasyon ng dalaga...
"Gutom lang ang baby ko?"
"Sobra! Huhuhu...!" Nag iyak-iyakan pa si Maine...
Lalong napatawa si RJ, Pero napangiti ng hindi tumutol si Maine sa pagtawag niya dito ng baby!
Pagkahinto ng kotse agad na tumakbo si Maine sa resto, sabay sigaw...
"Nasaan na food at coffee ko?!"
"Wala pa, hindi pa tapos!" Sabi ni Sam na may hawak na toothpick..
"Nagutom kami kaya kinain namin, ang tagal mo e kaya nagpaluto na kami ng bago!" Sabi ni Kulas na tinanguan naman ni Joyce...
Nagsalubong ang kilay ni Maine sa inis...
"Huwag kayong lumapit sa akin, ni tingnan wag ninyong gagawin! Ni hi ni ho, hindi ninyo ako kakausapin or else kahit Mata nyo, lalatayan ko!" Tahimik pero madiing sabi ni Maine...
"Ngayon RJ, sabihin mo sa amin kung okay lang sa iyo na maging kaibigan ang patay gutom?" Tanong ni Sam sa kapapasok pa lang na si RJ... Hindi kumibo si RJ at pumunta sa kusina. Maya-maya pa may dala na itong pancake at iniupo si Maine para makakain! Nang mag settle si Maine, magsalita si Tisoy...
"Kung plano ninyo talagang sirain ang buong araw niya, Sana sinabi nyo ng maaga para naipa-ban ko kayo dito!" Sabi ni RJ...
"Oookayyy!" Medyo kinakabahan na sabi ni Sam... Samantalang si Maine e wala ng pake sa paligid dahil kumakain siya!
"Bro, alagaan mo! Wag mong paiiyakin kundi mananagot ka sa akin!" Sabi ni Kulas...
"Welcome sa tropa... At good luck sa inyong dalawa!" Nakangiting bati ni Joyce...
"Guys, ummm, okay na sa inyo si RJ?" Tanong ni Sam pero may pagsuko na rin...
"What do you all mean sa mga sinabi nyo?" RJ asked...
"Its means bro, na bahala ka na Kay Nicomaine... Kung gusto mo ligawan, bahala ka! Basta wag mo saktan prinsesa namin ha?" Kulas said...
"Nakakita ka na ba ng asong kinapon? Isipin mo yun bago lokohin si Maine! Pero kung talagang gusto mo, go!" Joyce added...
Napangiti na si RJ, meaning brother and friends agreed...
Busy pa rin sa pagkain si Maine... Matapos bumalik an mood niya, balik na rin ang appetite niya... Hindi siya malakas kumain kaya lang Pag nasa mood siya, PG siya... Hehehe...

Dumating sila sa resto before 10am so they still have plenty of time to do inventory... Everyone is so eager to help her so mas naging madali ang lahat...
When they are done, they found out that accept for the ingredients of the clam chowder, everything is ready...
RJ suggested that they will let one of his staff go to the market to get it, to at least let Maine rest for a while...
Maine on the other hand, was told to go to his office to at least rest... She agreed that the cooking session will start at 3pm... Plenty of time...
As her muscles found piece on the sofa set, she let her be sashayed to oblivion...
RJ, after making sure that everyone in ready for tonights event, he took off to his office... Once inside, he close the door to make sure that the room is quiet enough to let Maine rest... He can't help but come near her.
"She really is beautiful yet feisty on her own sweet way!"
Up until now, natatawa pa din siya sa fury na nakita niya sa face ni Maine kanina... Ang cute magalit, kung wala lang yung tatlo ng itlog kanina, napisil niya ang pisngi nito e!
Ang saya-saya niya, pakiramdam niya ang pogi niya... Aalis na Sana siya at pupunta sa table niya nang...
"RJ, dito ka lang!" Nakapikit na sabi ni Maine...
Napapangiti si RJ and since wala masyado rush ngayon, he decided to let Maine sleep with her head on his lap... And sit comfortably to snatch a nap... Before surrendering to oblivion, he kissed Maine's forehead...
"I love you!" He whispered...
And there, RJ gave his heart to the most beautiful woman he ever met...