Once Upon A Time in The Underworld

Hoofdstuk 15

Alyssa POV

De paar minuten waarin mama en ik zwijgend naast elkaar over straat lopen, gaan langzaam voorbij. Ik slenter expres langzaam terug naar Hades' huis, in de hoop nog wat extra tijd met mijn moeder te hebben voor ik me uiteindelijk weer moet richten op Zelena en alleen maar kan hopen dat ze het portaal voor me opent om naar huis te gaan.

'Mag ik iets vragen?' flap ik er dan ineens uit, voor ik ook maar had kunnen bedenken dat ik een vraag wilde stellen.

Glimlachend kijkt mam me aan. 'Natuurlijk.'

'Wat zou jij doen als je mij was? Ik bedoel: nu ik hier ben om hem te redden en erachter kom dat hij een ander meisje heeft, zou je dan ook teruggaan naar huis zonder hem?' Ik kijk mijn moeder expres niet aan, omdat het al moeilijk genoeg is om het hierover te hebben. Het zware gevoel in mijn buik vertelt me al dat dit helemaal niet is wat ik wil. Ik wil hier niet weggaan zonder Pan, vooral omdat hij de reden is dat ik hier überhaupt ben.

Mijn moeder kijkt me bedenkelijk aan. 'Denk je dat er nog een kans is dat jullie het goed kunnen maken?'

Ik haal mijn schouders op. Ik wil het goedmaken, dat weet ik zeker. Ik wil niet alles wat we samen meegemaakt hebben zomaar weggooien, en ik wil hem zeker niet opgeven. Er is zoveel gebeurd en ik had altijd het gevoel dat ik alles aankon, als ik maar bij hem was. Naast mijn vriendje, is hij ook mijn beste vriend en ik weet zeker dat als ik ooit ergens mee mocht zitten, ik bij hem terecht kan.

Maar toch... Hij heeft me wel gekwetst door met een ander te zoenen, en ik weet niet of ik hem nog kan vertrouwen.

Blozend kijk ik mijn moeder aan, en spreek langzaam mijn gedachten hardop uit. Gelukkig luistert ze naar me zonder me te onderbreken, en doet pas haar mond open als ik ben uitgepraat. 'Het klinkt alsof je heel veel om hem geeft.'

Ik knik langzaam. 'Dat klopt.' Ik was zo vastberaden om hier te komen omdat ik het gevoel had dat mijn leven niet meer compleet was zonder Pan.

'Ik kan je niet vertellen wat je moet doen,' zegt mama. 'Dat kan alleen jij beslissen. Maar ik kan wel zeggen dat mijn dochter, zoals ik haar ken, nooit zomaar zou opgeven. Zij maakt de dingen waaraan ze is begonnen.'

Ik schenk haar een verlegen glimlachje en laat haar woorden tot me doordringen. Ze heeft gelijk. Ik maak altijd de dingen af waar ik aan begin.

Met die nieuwe ontdekking komen we aan bij Hades' huis, waar iedereen nog net zo op de veranda staat als ik ze heb achtergelaten. Sean lijkt iedereen met argusogen in de gaten te houden, ondanks dat hij misschien wel de meest onervaren is van allemaal. Ik moet toegeven dat het best goed voelt om te weten dat hij aan mijn kant staat. Misschien meent hij het toch als hij zegt dat hij mijn vriend wil zijn.

'Alyssa?' vraagt mijn moeder. 'Wat ga je doen?'

Ze praat zachtjes, zodat wij tweeën de enige zijn die het kunnen horen. Ik haal diep adem en denk na of ik wel de juiste keuze maak. Ik wil hem meenemen, maar niet voordat we dingen tussen ons hebben gefixt.

'Alyssa!' roept Zelena naar me vanaf de veranda. 'Kom je nog, ik heb dat mes nodig!'

Ik werp een aarzelende blik haar kant op en steek langzaam de straat over naar het huis. Mijn moeder volgt me op de hielen, en ik zie dat Hades haar met grote ogen in de gaten houdt. Het lijkt wel alsof hij niet blij is dat ze hier nu is, en ik kan het niet helpen me af te vragen of ze elkaar kennen.

'Die aarzelende blik bevalt me niks,' zegt Zelena zodra ik voor haar sta en ze me aankijkt. 'Ben je van gedachten veranderd?'

Ik ben me bewust van het feit dat alle ogen nu op mij gericht zijn, wat me voor de eerste keer in mijn leven een ongemakkelijk gevoel geeft. Vooral de bedenkelijke blik van Felix en de harde blik van Kai maken me onzeker, en ik vervloek mezelf zachtjes omdat ik er nog nooit eerder problemen mee heb gehad om in het middelpunt van de belangstelling te staan.