Once Upon A Time in The Underworld

Hoofdstuk 16

Alyssa POV

Felix en ik worden begroet met nieuwsgierige en afwachtende blikken als we weer terugkomen bij de veranda, en ik haal diep adem als ik me realiseer dat ik nu toch wel echt een of andere keuze moet maken. Ik heb het lang genoeg uitgesteld, en hoewel ik er het liefst meteen vandoor zou gaan met Pan en Felix en waarschijnlijk ook Kai, is dat optie. Ik weet niet of ik het mes wat Zelena nu vast heeft nodig heb om de Onderwereld te ontsnappen als ik de drie jongens en mama ook mee wil nemen, maar ik kan het me niet veroorloven om risico's te nemen. Als er dan onverwacht iets misgaat, kan tenminste een van ons naar huis terugkeren.

Ik heb dat mes nodig.

'Knoop doorgehakt?' vraagt Zelena, haar ogen groot en vol verwachting, en haar stem ongeduldig.

'Lizzy, kunnen we even praten?' hoor ik Pan op hetzelfde moment achter me zachtjes vragen. Ik negeer hem en richt mijn aandacht in plaats van op hem, op Zelena. 'Ja. Knoop doorgehakt.'

'Nou, kom op dan,' zucht ze, maar ik werp Felix een snelle blik toe. Vroeger kon ik hem zonder woorden duidelijk maken wat ik wilde, en aan de blik op zijn gezicht te zien ben ik dat talent nog niet verloren. Het enige wat hij hoeft te doen is me een kort knikje geven, en het is voor mij duidelijk dat hij belooft me te helpen om te proberen het mes van Zelena af te pakken.

Met een snelle beweging trek ik een pijl uit de pijlenkoker die nog steeds op mijn rug hangt en richt mijn boog op Zelena. 'Geef me dat mes.'

Ze grinnikt, een wenkbrauw opgetrokken. Het verbaast me niet dat ze niet van plan was om zomaar mee te werken, daar had ik al wel op gerekend. Vandaar ook dat ik zo blij ben dat Felix van gedachten veranderd is en heeft toegegeven me te willen helpen. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat hij Kai net zo'n blik toewerpt als ik bij hem deed een minuut geleden, en zonder te aarzelen stapt de jongen op Zelena af. In zijn handen heeft hij een mes voor het geval dat, al lijkt hij Zelena vrij makkelijk van achter vast te kunnen pakken doordat het een complete verrassing voor haar lijkt te zijn.

Helaas heeft niemand van ons rekening gehouden met het feit dat ze magie bezit, en als een grote vuurbal even later over haar hand heen danst is Kai gedwongen om haar los te laten. Ik houd mijn boog echter op haar gericht en zie aan de felle blik in Kai's ogen en het korte knikje wat hij me schenkt dat ook hij niet van plan is om op te geven. Waarom hij bereid is om me te helpen als zijn dood mijn schuld is weet ik niet, maar dat lijkt nauwelijks een vraag die ik nu kan stellen. Het begint steeds donkerder te worden, en als ik dat mes straks niet heb, heb ik niks wat ik tegen Hades of Zelena kan gebruiken.

Ik heb geen magie.

Kai, Felix en ik maken geen schijn van kans tegen hen, niet zonder magie. Gelukkig hoef ik niet eens naar Pan te kijken om te weten dat hij begrijpt wat we aan het doen zijn, en met een geruststellende blik op zijn gezicht komt hij naast me neer. Mijn handen trillen een beetje als hij zijn vingers door de mijne vlecht, en hij glimlacht.

Ik laat het toe en richt mijn boog weer op. Dan heft Pan zijn hand op, en net op tijd doe ik een stapje opzij om niet geraakt te worden door alles wat Hades en Zelena zijn kant op gooien. In plaats daarvan zoek ik troost bij mijn moeder en zorg ervoor dat niemand haar iets aan kan doen.

'Alyssa!' hoor ik Felix' stem roepen, waardoor hij mijn aandacht trekt en druk gebaart naar Hades.

De man staat helemaal alleen en onbeschermd aan de linkerkant van de veranda, en merkt me niet op. Ik knijp mijn ogen samen en richt mijn boog op hem, zonder dat ik teveel probeer te denken aan wat er de vorige keer gebeurde toen ik een pijl op hem schoot. Bijtend op mijn lip probeer ik alles om me heen, alle bewegingen en alle geluiden, buiten te sluiten, zodat alleen Hades en ik nog bestaan. Mijn handen stoppen met trillen, en het lukt me om de boog stil te houden. Op Hades na is alles wazig, en hij is alles wat ik zie. Mijn tong hangt een stukje uit mijn mond uit pure concentratie, en ik volg hem met de boog tot die precies gericht is op het punt waar ik hem wil hebben: zijn borst.

En dan laat ik los. Met grote ogen volg ik de pijl die in volle vaart richting Hades' borst vliegt, en mijn mondhoeken krullen omhoog als ik zie dat ik hem op een paar centimeters na goed geraakt heb.

Meteen houden Pan en Zelena op met hun magie, en de felle lichtflitsen die dat veroorzaakte verdwijnen. Drie paar ogen staren mijn kant op, en als ik met mijn ogen knipper om al mijn zicht terug te krijgen, zie ik Kai, Felix en Pan met grote ogen naar me kijken. Om Pan's mond ligt een flauwe grijns, die me doet blozen en mijn hart sneller laat kloppen. In zijn hand heeft hij het mes wat hij midden in alle chaos van Zelena heeft weten af te pakken.

'Goed schot.'

Ik maak mijn blik met enige moeite los van Pan en kijk naar mijn moeder, die me het compliment gaf. 'Bedankt.'

'Maar het werkte niet, of wel?' onderbreekt Hades ons, terwijl hij met een grote grijns op zijn gezicht mijn pijl zonder enige moeite uit zijn borst trekt. Mijn gezicht betrekt, ondanks dat ik wist dat dit hem waarschijnlijk niks zou doen. Dat deed het eerder ten slotte ook niet.

'Ik moet het je nageven, Alyssa,' gaat hij verder. 'Je hebt de mensen die aan mijn kant stonden weten over te halen om jou te volgen. Ik zou er bijna jaloers op zijn, je zou een goede leider maken.'

Ik trek mijn wenkbrauwen op vanwege zijn vage en ongetwijfeld onoprechte complimenten, en zeg: 'Dat krijg je als je mensen erkenning geeft. Ze vinden het fijn om te weten dat iets wat ze doen voor een ander gewaardeerd wordt.'

Met die woorden kijk ik naar Kai en Felix, die me allebei een kort knikje geven. Ik weet dat ze aan mijn kant staan, en hoe fijn dat ook is, ik ben niet van plan om de baas te gaan lopen spelen over hen zoals Hades doet. Bovendien, als iemand van ons de leider is, is het Pan. Dat is altijd zo geweest, en ik zou het niet anders willen.

Ik word echter ruw uit mijn gedachten gewekt als Hades grinnikend heen en weer begint te lopen over de veranda, met dat nare lachje van hem wat alleen hij kan maken. Ik volg hem met mijn blik van waar ik sta, een paar treden lager.

'Er is echter een fout die je daarbij maakt,' zegt hij dan.

Ik loop de trap weer op, tot ik op de veranda sta naast Pan, met Kai, Felix en Sean achter ons. 'Wat mag dat dan wel zijn?'

'Je theorie werkt niet voor iedereen.'

Ik frons mijn voorhoofd en kijk Pan verbaasd aan, maar ook hij lijkt niet te begrijpen waar Hades het over hoofd. Ik doe mijn mond open om voor verduidelijking te vragen, maar Felix is me voor. 'Waar heb je het over?' vraagt hij verbitterd.

Ik maak mijn blik van hem los als ik word afgeleid door een flits van blond haar, en mijn mond zakt open op hetzelfde moment waarop ik de jongens naast me naar adem hoor happen. Achter Hades verschijnt een knap blond meisje met blauwe ogen, wat ik maar al te goed ken. Elizabeth.

'Mij,' antwoordt ze. 'Hij heeft het over mij.'

Plottwist! Ik weet dat het al laat is nu ik dit hoofdstuk post, maar ik hoop toch dat dit hoofdstuk zo leuk is dat dat niet uitmaakt :) Vrijdag komt er een nieuw hoofdstuk.