Lights Up!

Hoofdstuk 6: Zielige Pikachu

Ik blaas een plukje haar uit mijn gezicht, we hebben allemaal omwegen gemaakt om te kijken of we wilde Pokémon konden zien maar integendeel. We hebben nog niks gezien... als je het zo bekijkt is het nog best wel raar, Pokémon hoor je overal te vinden. Op reis naar Cerulean City kwam ik ze om de zoveel meter tegen maar hier helemaal niks! Emma loopt er nadenkend bij dus ik zal haar maar niet storen. "Chu!' horen wij opeens en een seconde later worden wij allebei geraakt door een bliksemstraal. Ik, Emma, Nidoran en Rattata worden geëlektrocuteerd en vallen op de grond. "Waar was dat nou voor nodig?" roep ik boos. Op de rots staat een geelachtig wezentje, snel pakken ik en Emma onze pokedex en scannen hem. Mijn pokedex zegt: Deze muisachtige beestjes behoren tot de meest gezochte Pokémon. Trainers hebben het meestal erg moeilijk om meerdere Pikachu's op één plaats te houden omdat veel Pikachu's vlak bij elkaar elektrische verstoringen in de atmosfeer veroorzaken, die zelfs tot onweer kunnen leiden. Hij houdt zijn staart in de hoogte om zijn omgeving in de gaten te houden. Soms wordt hij dan echter door de bliksem getroffen. Als je aan zijn staart trekt zal hij je bijten. Als je hem lastigvalt gebruikt hij onmiddellijk de energie die in zijn wangzakken zit opgeslagen. Deze intelligente Pokémon roostert harde bessen met zijn elektriciteit om ze lekker zacht te maken. Enkele aanvalstechnieken van Pikachu zijn de bliksemstraal en de donderschok. "Cool!" zegt Emma en ze stopt haar pokedex weg. "Laten we snel weggaan!" zeg ik en ik sta snel op. Rattata springt in mijn armen en Emma pakt haar Nidoran. Snel rennen we weg, net wanneer we de bocht omslaan zien we een man die hevig naar ons staat te zwaaien. "Is die Pikachu daar?" vraagt hij terwijl hij angstig de kant op wijst waar wij vandaan komen. "Hoe bedoel je?" vraagt Emma. "Op deze weg is er een Pikachu die zonder waarschuwing mensen aanvalt met Donderschok" zegt de man die staat te bibberen. Emma en ik kijken elkaar aan, "die is daar inderdaad, wij zijn ook aangevallen" zeggen wij tegelijkertijd. De man knikt en rent dan de andere kant op. Wij kijken elkaar vragend aan maar lopen dan ook in de richting waar de man heen was gerend. "Waarom zou die Pikachu mensen aanvallen?" zegt Emma nadenkend. "Geen idee" zeg ik, "Rat! Rattata!" zegt Rattata, "Nidoran! Nido!" zegt Nidoran. "Het zou wel wat handiger zijn als we onze Pokémon konden verstaan, dan kunnen we misschien te weten komen waarom Pikachu zo is" zeg ik. Emma knikt, al snel zien we een klein dorpje opdoemen in de verte. "Laten we daar om aanwijzingen vragen!" stel ik voor, "oké, doen we!" zegt Emma en samen rennen wij naar het dorpje toe. In 5 minuten hebben we het dorpje bereikt. "Hona Town" lees ik op van een bordje. "Nooit van gehoord" zegt Emma, we lopen verder. Emma ziet een café staan en we besluiten daar op onderzoek uit te gaan. "Hallo?" vraagt Emma aan een willekeurige man. "Waar kan ik je mee helpen jongedame?" zegt de man. "Weet u misschien waarom die Pikachu op de weg hierheen?" zegt Emma. "Dat weet niemand" zegt de man en hij gooit een heel glas bier in zijn mond. "Aan hem kunnen we niks vragen, die is stomdronken" zeg ik en ik zucht diep. "Pardon mevrouw?" zeg ik nu, "wat is er?" zegt de vrouw. "Weet u misschien waarom de Pikachu op de weg hierheen mensen aanvalt?" zeg ik weer. "Dat weet ik niet, probeer bij oude Ellis maar. Die woont hier net buiten het dorp" zegt ze. "Emma, die mevrouw heeft ons naar oude Ellis verwezen. Die woont net buiten het dorp" zeg ik. "Een andere man zei ook al zoiets" zegt Emma en we lopen het café uit. Op de aanwijzing van de vrouw lopen we het weggetje in dat naar het huisje van oude Ellis leidt. "Hoezo weet niemand waarom die Pikachu deze mensen en andere mensen lastigvalt?" zegt Emma. "Misschien achtergelaten door zijn trainer hierzo?" zeg ik, "kan, ze zeiden dat oude Ellis ons kan helpen" zeg ik en vastberaden lopen we door. We komen aan bij een klein roze huisje met veel bloemen. In de tuin lopen kleine blauwe Pokémon met groene sprieten uit hun hoofd en rupsachtige dingen en grote vlinders. "Zo te zien houd ze van Pokémon" zegt Emma en ze loopt de tuin in. Alle Pokémon schieten angstig de bloemen in en de vlinders vliegen weg. Ik klop op de deur en een klein oud vrouwtje doet de deur open, "waar kan ik jullie mee helpen?" vraagt ze met een krakerige stem. "We hebben wat vragen over de Pikachu die de mensen 'terroriseert'" zeg ik, de vrouw maakt een serieus gezicht. "Kom maar binnen" zegt ze. We lopen naar binnen en zien de man zitten die ons naar de Pikachu vroeg. "Leuk je weer te zien" zegt Emma tegen die man. "Oh, jullie hebben al met mijn zoon Louis kennis gemaakt" zegt de vrouw, "ja, hij vroeg ons of de Pikachu om de bocht zat" zegt Emma. "Iets te laat kwamen wij hem tegen want we waren al aangevallen door de Pikachu" zeg ik. Oude Ellis knikt en loopt de keuken in. "Wij zouden graag wat uitleg willen krijgen" zeg ik tegen Louis, "mijn moeder zal het jullie wel uitleggen" zegt Louis. Ellis kont weer binnen met een dienblad met kopjes gevuld met thee. "Ik zal het jullie zeggen" zegt Ellis zodra ze zit met een kopje thee in haar handen. "Deze Pikachu behoorde tot een succesvolle trainer uit dit dorp, maar de trainer vond Pikachu zwak en daarom mishandelde hij hem. Ik kwam telkens tussenbeide maar het hielp niks, op een zekere dag had de man Pikachu uit zijn Poké-Bal gehaald en hem afgeranseld met een tak. Hij liep weg en liet Pikachu gebroken en gewond achter. Toen ik Pikachu wilde helpen wilde hij het niet en verdween in het bos. Sindsdien valt hij mensen aan, hij wilt dat niemand met hem praat omdat hij bang is" Ellis staart verdrietig voor haar uit. 'Arme Pikachu' denk ik, "wij gaan proberen om met hem te praten, het maakt me niet uit hoe vaak ik geëlektrocuteerd word!" zegt Emma hard en uit het niets. "Die Pikachu is waarschijnlijk nog steeds gewond en bang en dat moet geholpen worden" vervolgd ze. "Laten we Rattata en Nidoran op hem afsturen" stel ik voor. "Ik heb mijn volste vertrouwen in die twee". Emma knikt en fluistert iets in Nidoran's oor. "Rattata ik weet dat je met Pikachu kan praten, ik geloof in je" zeg ik en ik streel Rattata's kopje. "Kom we gaan, heel erg bedankt mevrouw" zegt Emma, "ach noem me maar Ellis" zegt Ellis. Emma en ik nemen afscheid en vertrekken naar de plek waar we Pikachu voor het laatst gezien hebben.

"Hier is het" zeg ik en ik kijk om me heen. Geen spoor van Pikachu, "vanaf nu moeten jullie het doen" zeg ik tegen Rattata en Nidoran. "Rattata! Ata!" Rattata springt enthousiast op en neer. "Nidoran! Nido!" Nidoran drukt Rattata tegen de grond en samen lopen ze het struikgewas binnen.

Het lijkt uren te duren, Emma en ik zitten nu kaartspelletjes te spelen voor ongeveer 2 uur. Ik zucht en kijk op mijn horloge, "hoelang gaat het nog duren?" zeg ik met een diepe zucht. Emma haalt haar schouders op en verscheurd een blad. Naast haar ligt al een hele stapel, opeens horen we een donderschok en het geluid van een gewonde Pokémon. "Spearow kom eruit en leid ons naar die donderschok!" roep ik. Spearow komt uit zijn Poké-Bal en vliegt omhoog. Snel achtervolgen Emma en ik hem.

We komen hijgend uit op een klein zandweggetje, naast de berm zie ik een lichtblauw bol liggen en een Rattata die boos voor haar staat. "Nidoran!" roept Emma uit met tranen in haar ogen. Snel rent ze naar Nidoran toe en tilt haar op, "Ni-Nidoran" zegt Nidoran met een zwak stemmetje. "Chu!" hoor ik en een donderschok elektrocuteert Emma. Emma buigt over Nidoran en Rattata en vangt de donderschok op, dit gaat nog enkele minuten door en ik sta daar maar met angst in mijn ogen. "Emma kalmeer Pikachu ik bescherm Nidoran en Rattata!" gil ik eindelijk over mijn schok heen. Emma knikt pijnlijk en duimt op Pikachu af, in de tijd dat Pikachu word afgeleid pak ik Nidoran en Rattata op en meteen voel ik een donderschok. Maar daarna stopt het, ik kijk om en zie hoe Emma Pikachu vasthoud terwijl hij haar de hele tijd geëlektrocuteerd. "Emma!" roep ik bang, maar Emma blijft stug doorgaan.  Na een tijdje is Pikachu moe en zitten ze allebei te hijgen. "Alles goed maatje?" zegt Emma, Pikachu kijkt haar bang aan. Emma pakt haar tas en gooit hem ver weg, langzaam komt Pikachu tot rust en Emma kan hem aanraken. "Shhh" zegt Emma en heel langzaam tilt ze hem op. Pikachu kijkt haar met bange ogen aan maar Emma doet niks, ze wiegt ze hem in haar armen. Met grote ogen kijk ik naar Emma die Pikachu nu zit te wiegen en enkele uren later had hij haar nog geëlektrocuteerd. Ik kijk met bezorgde ogen naar Nidoran die er stilletjes bijligt in mijn armen. "Emma! Ik ga naar Ellis toe om te kijken of ze Nidoran kan helpen!" roep ik naar haar, "ik ga mee, ik wil kijken of Pikachu mij vertrouwd" zegt Emma. Ze zet Pikachu weer op de grond en loopt naar haar tas toe. "Let's go" zegt ze, ze loopt weg Pikachu achterlatend. En zonder om te kijken loopt ze de bosjes in. Na enkele minuten komen we weer op de weg die naar het dorp leid. Ik draag Nidoran over aan Emma en Rattata neemt zijn normale plekje weer in. "Pikachu!" hoorde ik, we kijken samen om en zien Pikachu naar Emma kijken. Snel hupt Pikachu naar haar toe en trekt aan haar broekspijp. "Rattata!" Rattata springt van mijn schouder af en klimt via Emma's broek in haar tas. Hij komt eruit met een Poké-Bal en kijkt naar Emma. Verbaasd pakt Emma de Poké-Bal van Rattata aan. "Chu! Pika!" roept Pikachu enthousiast. "Wil je met mij mee op reis?" zegt Emma en ze hurkt neer net voor Pikachu. "Pikachu!" Pikachu drukt op het knopje van de Poké-Bal en word erin gezogen. Één, twee, drie en klik. "Ik heb Pikachu gevangen!" roept Emma enthousiast, ze pakt de Poké-Bal op en laat Pikachu eruit. "Ik ben zo blij!" zegt ze met vreugde tranen in haar ogen. Ze zet Nidoran op de grond en omhelst Pikachu die geschrokken Donderschok doet, Emma word geëlektrocuteerd maar moet daarna lachen. Pikachu omhelst haar ook. Emma staat weer op en pakt Nidoran weer op. Pikachu besnuffeld Nidoran en gaat daarna op Emma's schouder zitten.

We kloppen samen op Ellis' door, snel doet de oude vrouw open. "En? Hoe is het gegaan" en dan pas merkt ze Pikachu op Emma's schouder. "Je hebt zijn vertrouwen gewonnen" zegt Ellis blij. "Inderdaad, maar mijn Nidoran is gewond geraakt toen ze met hem wilde praten, kunt u haar helpen?" zegt Emma. Ellis bekijkt Nidoran eens goed, "wacht in de woonkamer, ik kan haar helpen" Emma geeft Nidoran aan Ellis en we lopen met zijn drieën naar binnen. Emma, ik, Pikachu en Rattata gaan op de bank in de woonkamer zitten. Louis komt binnen met wat bakjes vol met Pokémon voedsel en zet ze op de grond neer. Rattata valt meteen aan en Pikachu komt wat zenuwachtig dichterbij. Rattata merkt het en pakt een brokje. Hij rent naar Pikachu toe en geeft hem een brokje, Pikachu kijkt naar het brokje maar neemt het daarna aan. Heel voorzichtig steekt hij het in zijn mond en daarna snelt hij naar het bakje toe en begint gulzig te eten. Rattata rent ook naar hem toe en begint ook te eten. "Die heeft volgens mij niet veel gegeten" zegt Emma lachend. Louis en ik grinniken ook, Ellis komt binnen met Nidoran in haar handen. "Zo, je Nidoran is weer beter hoor" zegt Ellis glimlachend, "Nidoran! Ik was zo ongerust" zegt Emma en ze neemt Nidoran over. "Nidoran!" "Ik denk dat we maar eens verder moeten naar Pewter City" zegt Emma. "Heel erg bedankt Ellis" zeg ik, voor de tweede keer nemen we afscheid van Louis en Ellis en gaan naar buiten. We ademen de buitenlucht in en vervolgen onze reis naar Pewter Fity zodat Emma de Gym Leider Brock kan uitdagen.