Lights Up!

Hoofdstuk 11: Reddingsmissie

"Onix doe bind!" riep ik, Onix zwiepte zijn reuzachtige stenen staart om de Flareon van de tegenstander. De Pokémon had geen enkele kans en Onix mepte hem tegen de grond. "Aww jammer, kijken of je mijn volgende Pokémon kunt verslaan!" riep de tegenstander genaamd Ben. "We zullen zien" zei ik tegen hem en ik gaf Onix een klopje op zijn nek (ik geloof dat het de nek is) "ga Pikachu!" riep Ben en uit zijn Pokébal kwam de gele muis Pokémon. Maar er was wat vreemds aan de Pikachu, in plaats van de bliksme vorm die Emma's Pikachu op zijn staart heeft, heeft de staart van deze Pikachu de vorm van een hart. "Wat is er mis met de staart?" vroeg ik aan Ben, "dit is een vrouwtje, mannetjes hebben een staart in de vorm van bliksem en vrouwtjes hebben die in de vorm van een hart" legde Ben uit. Dat verklaart een hoop... "Onix doe bind!" riep ik, Onix zwiepte zijn machtige staart om Pikachu heen, "Pikachu doe donderschok!" riep Ben. Pikachu's vacht begon te knetteren van elektriciteit en al snel raakte de donderschok Onix, Onix daarintegen merkte niets en sloeg zijn reusachtige staart met Pikachu erin tegen de grond. "Goed zo Onix! Maak het af met tackle!" riep ik blij. "Onix!" riep de reusachtige stenen slang en met een zwiep van zijn staart werd Pikachu tegen een boom aangesmeten. "Pikachu!" riep Ben toen hij zag dat zijn Pokémon bewusteloos op de grond lag. "Goed gedaan Onix" zei ik tegen Onix en ik knuffel hem. "On, Onix!" brulde Onix en hij wikkelde zijn hoofd om mij heen. Ik was dolblij dat ik Onix had gevangen en samen hadden we al 3 trainers verslagen, dit was de vierde. "Jouw Onix is best wel sterk, ik zal nog sterker worden en jou een keer verslaan!" zei Ben en hij liet Pikachu terugkeren in haar Pokébal. "Ik kijk ernaar uit" zei ik met een glimlach en samen liepen (Onix kroop) Onix en ik terug naar Skye, Emma en Mika die zaten te relaxen onder een boom. "Weer een trainer verslagen, de volgende trainer is van mij" zei Mika geeuwend. "Afgesproken" zei ik, "laten we vertrekken we zijn bijna bij Vermillion City" zei Mika kijkend op zijn Pokénav. "Oké" zei Emma zuchtend en ze stond op en pakte Nidoran op die met Rattata bessen aan het overgooien was. "Kom je Rattata?" zei ik tegen Rattata die meteen via mijn benen omhoog naar mijn rechterschouder klom. "Growlithe!?" riep Mika, al snel kwam de kleine puppy Pokémon aanrennen met een stok tussen zijn kaken. "Flameleaf! Kom je eraan?" riep Skye naar haar Vulpix die tussen een paar meters verderop aan het zonnen was. "Vulpix!" riep de vos Pokémon en ze rende naar Skye toe en sprong in haar armen. "Kom op we gaan weer lopen" zei Mika tegen de rest. "Grow!" blafte de Pokémon en hij rende voor Mika uit. "Laten wij hen ook volgen" zei ik, Emma en Skye knikten en we volgden Mike en Growlithe. Allemaal hadden we een favoriete Pokémon die altijd buiten zijn Pokébal liep. Mika wilde het niet toegeven maar Emma en ik wisten wel beter. Ik kriebelde Rattata onder zijn kin, veel trainers zagen Rattata als een zwakke en veel voorkomende Pokémon die hen irriteerde ik zie Rattata niet zoals dat. Hij is mijn maatje en zal die ook altijd blijven.

"Vermillion City!" zei Skye bewonderend, "hier gaan we ieder onze Thunder Badge winnen!" zei Mika en hij deed zijn handen achter zijn hoofd. "Waar zou de Gym zijn?" vroeg ik me af, "we moeten deze straat uitlopen en dan naar links" zei Mika. "Wel handig dat jij zo'n Pokénav hebt" zei Emma die een bes aan Nidoran gaf. "Welke Pokémon gaan jullie gebruiken?" vroeg ik, "Nidoran, Charmander en Rhyhorn" zei Emma. "Ik ga Growlithe, Eevee en Geodude gebruiken" zei Mika. "Ik gebruik Eevee, Nova en Flameleaf" zei Skye "dat zijn de enige Pokémon die ik heb. "Welke badges heb jij al?" vroeg Mika. "Boulder en Cascade Badge" antwoordde Skye. "Die hebben Madelief en ik ook!" zei "Ik leg mijn vertrouwen op Bulbasaur, Rattata en de beste Pokémon voor dit gevecht Onix" zei ik. "Je hebt wel twee voordelen, Elektriciteit is zwak tegen grond en gras" zei Mika. "Dat is waar" zei ik. Op een gegeven moment hoorde ik iemand huilen. "Horen jullie dat?" fluisterde ik, Mika en Emma knikten en keken in een steegje. "Hallo?" riep Mika, het huilen hield op en een klein jongetje kwam tevoorschijn. "Mijn pappie is weg" zei hij snikkend en hij rende naar ons toe. "Haal hem terug alsjeblieft" zei hij snikkend, "dat doen we" zei ik vastberaden. "Waar is hij?" vroeg Emma, "in die toren daar met een paar andere mensen" zei hij. "Hoe heet je?" vroeg Emma, "Toby" antwoordde het jongetje, genaamd Toby dus. "Ik ben Madelief" zei ik, " Emma" zei Emma "en ik ben Mika" zei Mika "ten slotte ben ik Skye" zei Skye glimlachend. "Ik zal een Pokémon bij je laten zodat die je kan beschermen, Squirtle kom eruit en blijf bij Toby" riep ik en ik liet Squirtle uit zijn Pokébal. "Squirt" zei hij en hij ging in een soldaat positie staan. Toby keek met grote ogen naar de Squirtle en omhelsde hem zomaar. "Ik had vroeger een Squirtle maar die is weggelopen" zei hij verdrietig, precies op dat moment kreeg Squirtle waterige ogen en huilde in Toby's shirt. "S-Squirtle?" zei Toby tussen het snikken door. "Squirtle Squirtle!" riep de blauwe schildpad Pokémon. "SQUIRTLE!" riep Toby blij en hij omhelsde de Pokémon strakker. Ik kreeg tranen in mijn ogen door deze reünie, ik wist dat ik Squirtle terug moest geven aan hem. Squirtle was de derde Pokémon die ik ooit gevangen had en een grote brok vormde zich in mijn keel. "Blijf hier, we komen terug" zei ik om ertussenuit te komen en met grote passen liep ik weg. Mika, Skye en Emma haastte zich achter mij aan en met grote passen liepen we richting de toren, ik had zo'n zwaar vermoeden dat Team Poison hierachter zat...