Lights Up!

Hoofdstuk 12: Vliegende Verassing en de zoektocht voor Rattata!

Tranen sprongen in mijn ogen als ik ze weg zie vliegen. Ik bleef als een versteende voor het raam staan staren en kreeg het gevoel dat ik iets miste. Ik hoorde voetstappen op de trap maar ik had geen zin om me om te draaien. "Madelief!" zei de luide stem van Emma, "Madelief?" zei Skye voorzichtig. "Rattata is weg, meegenomen!" riep ik huilend uit en ik zakte ineen op de grond. "Rattata?" zei Emma ongelovig, Nidoran kreeg tranen in haar ogen en huppelde naar me toe. Flameleaf keek verstijfd naar me en ook Eevee was stil. "Ehh, hallo, sorry dat ik stoor... het is heel erg wat er is gebeurd en we zijn sorry voor het maken van het mechanisme maar onze gezinnen werden bedreigd" zei een man uit de hoek. Ik keek met betraande ogen naar hem toe en stond tenslotte op. Met de rug van mijn hand veegde ik de tranen weg en zei toen met een zachte stem: "het maakt niks uit, het is niet jullie schuld". "Madelief wat erg" zei Emma en ze omhelsde me, ik gaf haar ook een knuffel. Skye knuffelde me ook en Mika bleef er een beetje ongemakkelijk bij staan. "U zei wat over een jongetje?" zei een andere man. We braken uit elkaar en knikten allemaal, "hij wacht in een steegje op je" zei Mika. "Dank u, dank jullie wel" zei de man met tranen in zijn ogen en haastte zich naar beneden. "Bedankt voor het redden, en nogmaals het spijt ons" zei de eerste man weer. Samen met zijn derde collega liep hij de kamer uit, de trap naar beneden. "We gaan Rattata onmiddellijk zoeken" zei Emma, "en daarna leren we ze wat er gebeurd als je met ons te maken krijgt" zei Emma grijnzend. Ik knikte, ik zal die Jessica eens laten zien wat er gebeurd als je een Pokémon + beste maatje afpakt. We liepen naar beneden en werden gegroet door Toby en zijn vader. "Doei Squirtle, ik ben blij dat ik je weer eens gezien heb" zei Toby en hij omhelsde de schildpad Pokémon. Squirtle en Toby deden me denken aan ik en Rattata en ik pakte Squirtle's Pokébal. "Squirtle, het was geweldig om met jou de Gym Leider Brock te verslaan en de keren dat je Seel nu Dewgong hielp om waterpistool te leren en je was een goede aanwinst voor mijn Team. Maar nu ik Rattata verloren heb, zie ik in dat Pokémon bij hun vrienden moeten blijven. Ik ga je missen en ik hoop dat jij mij ook gaat missen... maar ik denk dat je wat tijd moet terugwinnen met Toby en zo sterk mogelijk worden om mij ooit een keer te verslaan. Tenminste ik hoop dat ik je ooit nog terugzie" zei ik met opnieuw tranen in mijn gezicht en ik duwde Squirtle's Pokébal in Toby's handen. "Zorg goed voor hem zoals je ervoor deed en word sterk, ik hoop dat we elkaar nog een keer zien en dat jij tegen mij mag vechten samen met Squirtle als hij ooit geëvalueerd is of niet dat maakt mij niet uit. Ik ben blij dat ik je weer met je Pokémon mag verbinden" zei ik met tranen in mijn ogen. Toby en Squirtle keken mij sprakeloos aan, tenslotte gooide Toby zijn handen om mijn middel en knuffelde me. "Wij gaan elkaar zeker terugzien en ik zal je verslaan! Ik ga nu ook Gym Badges samen met Squirtle verzamelen en we zullen elkaar zien op het Indigo League!" riep Toby uit. "Hoop ik ook" zei ik en met dat draaide ik om en liep weg. "Squirtle!" hoorde ik achter me en Squirtle kwam naar me toe gerend met tranen in zijn ogen en sprong in mijn armen. "Ik ga je ook missen vriend" zei ik en ik gaf hem een knuffel. Squirtle knikte en sprong uit mijn armen waarna hij me gedag zwaaide. "Vaarwel!" riep ik en zo gingen we op weg naar Rattata...

Rattata keek om zich heen in de donkere ruimte, nadat ze hem van zijn trainer hadden afgepakt hadden ze hem in deze kooi gegooid. "Ratta! Tata!" riep hij bang in zijn gedachten vloog het vriendelijke gezicht van zijn trainer voorbij en hulpeloos ging hij liggen en begon zachtjes te huilen.

"Professor Oak, ik zou graag Spearow terug willen" zei ik tegen de lokale Pokémon Professor. "Oké, welke Pokémon ga je verwisselen?" zei de Professor. "Geen, ik heb Squirtle weggegeven aan zijn voormalige trainer, ik snap alleen niet waarom ik hem toen met een Pokébal kon vangen" zei ik. "Dat is jammer, maar de trainer zal waarschijnlijk dolblij zijn. Soms heb je het dat kleine kinderen vrienden worden met wilde Pokémon en ze zo bevriend raken dat ze gewoon zelf kunnen vechten. Omdat de trainer toen jong was heeft hij waarschijnlijk Squirtle nooit kunnen vangen" zei Professor Oak. "Dat klinkt logisch" zei ik, "maar goed hier komt Spearow en je moeder is hier ook" zei Professor Oak. "Bedankt, ik heb nog wat tegen haar te zeggen" zei ik. "Hey lieverd!" zei haar moeder toen haar gezicht in beeld kwam. "Hoe is het daar in Pallet Town?" zei ik. "Het gaat goed, we hebben alleen last van alle Pidgey's in onze tuin. Ze verpesten heel mijn plantsoen" zei haar moeder. "Ik kan daar wel wat op regelen" zei ik glimlachend. "Dat zou fijn zijn" zei haar moeder, "trouwens mam ik moet wat... ehh... verdrietigs vertellen" zei ik. Meteen voelde ik tranen opwellen in mijn ogen, "wat is er lieverd?" zei haar moeder nu met een bezorgde blik. "Rattata is ontvoerd" zei ik en meteen stroomden de tranen over mijn wangen. "Wat erg! Wat is er gebeurd!?" riep haar moeder uit, achter haar trok Professor Oak een geschokt gezicht. Snel vertelde ik het verhaal en meteen daarna vroeg ik wanhopig: "Professor Oak heeft u enig idee waar Team Poison's hoofdkwartier kan zijn?" "Ik heb geen idee maar ik zou kijken bij de watervallen ten oosten van Vermillion City, daar zijn ze vaak gesignaleerd" zei Professor Oak. "Zal ik doen" zei ik en ik stond op, meteen daarna verscheen Spearow's Pokébal onder de buis en ik pakte hem op. "Ik zal contact houden" zei ik en met dat liep ik het Pokémon Center uit. "Ik heb een plaats" zei ik tegen Skye, Emma en Mika. Ze knikten en we gingen op weg.