The Unexpected Friendship

Chapter 5 : I Care

JUSTINE's  POV:

Wow ah! Kala ko hanggang support lang ako, makakapagsalita pala ako haha. ( A : -_- ! )

Ako pala si justine, syempre alam niyo na yun. 14 na ako. Paano nga ba ako napunta dito sa school na ito? Hmmm! Simple lang naman. Sinusundan ko kasi ang mahal ko. Alam niyo kung sino? Haha syempre secret muna na iyon.

Back to reality. Ok!
Pagkatapos ng nangyari kanina bumalik na kami sa room. Nawalan na kasi ako nang gana dahil sa panglalait ni mike kay Lyn. Di ko alam kung bakit ganun siya kay lyn. Sa inis ko nasigawan ko pa siya at hihilahin ko na sana si lyn, kaso yung mike na iyon tsk!

Nakipag hilahan pa sakin. Siya pa may gana magalit. Tsk! At kinuha sakin si lyn.

Aminado ako na napakadaling makasama lyn, mabait, mapala ngite, yung tipong alam kong may problema siya pero ngumingite parin at unti unti ko narin nakikilala kong sino talaga siya. Kanina nung sinabi kong gusto ko si lyn totoo yun, SINO BANG HINDI! hindi siya mahirap magustuhan kahit ganun siya. Kakaiba siya.

Argghh.. Naiinis ako. Naalala ko kanina yung nangyari na bamulik si lyn sa room.

~~FLASHBACK~~

Bumalik na kami ni meg sa room. At umupo na. Mga ilang minuto lang. Tumatakbong lumapit na si lyn sa upuan niya at naupo.

"Lyn?" Nag aalala ako

Di siya umimik sakin.

"Ok ka lang ba?" Tanong ko ulit
" .... " wala parin sagot ? hmmm.. Tsk! Napatayo na ako at Saka nagsalita.

"AARRGGGGHHH!! ANO BA? OK KA LANG BA? ANONG NANGYARI HA? LYN SUMAGOT KA?" Sigaw ko sa kanya. Wala akong pakialam kahit nakatingin na lahat samin.

" *hik* *hik* *hik* " yan lang narinig kong sagot.
Tsk! Umiiyak ba siya?

Umupo ulit ako, at nagtanung ulit.
"Lyn please " sabi ko, mahinahon lang. Tiningnan ko siya nang maige, nakatakip yung buhok niya sa mukha tila tinatago yung pag iyak niya. Hinawakan ko siya sa kaliwang kamay.

"A-aray! *hik* " sabay hila nito sa kamay niya.
Nakakapagtaka naman kaya pinaharap ko siya sakin , nakita kong dinikit niya sa dibdib niya yung kamay niya, hinihimas niya yung kamay niya. Hinawi ko buhok niya sa muka niya. Nakita kong basang basa na siya ng luha niya.

"Tsk! Lyn! Ano bang nangyari?" Argghhh!
Tumingin siya sakin, ako? Ganun din. Kita ko yung lungkot, yung pagtataka, yung sakit at yung galit sa mga mata niya, halos lahat yun nakikita ko ngaun! Tsk! Ano ba talaga?

"Lyn?" Seryeso kong sabi. Pagkatapos nun, tumulo ulit luha niya at saka yumuko. Pero pinigilan ko. Saka ko pinunas yung panyo ko sa mga luha niya. Sa mukha niya. Naiinis ako nakikita siyang umiiyak. Hindi ko alam kung bakit ang alam ko lang. Kailangan kong mapagaan ang loob niya.

Di pa ako tapos punusan siya nung hawakan niya ako ng kaliwang kamay niya. Napansin kong pulang pula ito tila namamaga na parang sinakal. Kinuha niya yung panyo.

"Salamat justine, ako na lang" pilit nitong pag ngite. Tsk! Ano ba itong babae na ito. Nakakangite pa kahit sobrang di maganda ang pakiramdam niya. Kaya gusto ko siya eh. Hindi ako nagpadala sa ngite niya. Hinawakan ko kamay niya. "Anong nangyari dito?" Tanung ko. "Wa-wala na-naipit kanina" sagot niya, hmmmp! Impossible! "Lyn pwede mo naman sabihin sakin yung totoo, please" sabi ko. "Sorry justine" sabi niya. " tiningnan ko ulit siya, seryoso siya. Di ko na iipipilit pa, "Ok! Basta nandito lang ako lyn ah" sabi ko. Tumango lang siya.

Sigurado akong si mike ang dahilan! Kahit di sabihin ni lyn. Nakakainis si mike. Tsk! Hindi ko na hahayaan saktan pa niya si lyn ulit.

Speaking of mike. Eto siya. Papaupo na sa upuan niya. Nakatingin siya kay lyn. Sinusubukan pang kausapin. Pero sorry siya. Haha hindi siya pinansin. Buti nga sa kanya tsk!

Hanggang sa mag uwian. Di pinansin ni lyn si mike. Sumabay sakin si lyn, kita Kong masama tingin sakin ni mike, di ko na pinansin. Mas mahalagang si lyn initindihin ko. Walang kwenta si mike.