The Unexpected Friendship

Chapter 6 : To Say Sorry

  Lyn's POV:

Maaga ako nagising para maaga ako makapasok. Ayokong isipin nang iba o nila justine lalo ng MIKE! NA IYON NA MASYADO AKONG NAAPEKTUHAN! Gusto kong ipakita sa kanila na ok lang ako. Alam kong mahuhuli ng pasok si mike kasi ganun naman yun eh! Laging late.

Naglalakad na ako nang maisipan kong dumaan sa garden. Kasi kung sa gym ako dadaan siguradong maraming estudyante , ang ingay duon eh. Hayst. Naupo muna ako sa garden saka ako nagmunimuni muna. Iniisip ko na naman ngaun yung kahapon na nangyari. Gusto Kong isipin na panaginip lang na nangyari kahapon at bangungot na nakilala ko so mike! PERO HINDI EH! MAMAYA KASI MAKIKITA KO NA NAMAN SIYA! MAKAKATABI AT MAKAKASAMA! SAKLAP NAMAN NANG BUHAY KOTSK! May isang HALIMAW NA AYAW AKO TIGILAN HANGGAT DI AKO NASASAKTANTSK! OO! HALIMAW na turing ko sa kanya. Nakakainis siya !

Nasa ganyang moment ako ng biglang makarinig ako ng may tumutugtog na gitara sa likod ko. Di ako lumingon kasi baka yung mga nagliligawan lang iyon. Minsan kasi may ganun dito, ay hindi pala. Madalas talaga kaso sandali! 5:15 AM palang. Ang agang ligawan ah . Tumutugtog na iyong gitara at sumunod yung boses ng naggigitara. At kumakanta nga ito. 

(Acoustic guitar: TADHANA /Boy version)

"Sa hindi inaasahang
Pagtatagpo ng mga mundo
May minsan lang na nagdugtong
Damang-dama na and ugong nito"

Waaahhhh   tadhana.. Ang ganda ng kantang yan. Sweets naman ng kinakantahan niyan tapos ang ganda ng boses pa. Nakakainlove pakinggan.

"Di pa ba sapat ang sakit at lahat
Na hinding-hindi ko ipaparanas sa'yo" patuloy nitong pagkantan. At papalapit nang papalapit yung boses. Sandali lang? Waaahhh! Di kaya minumulto ako T.T huhu.. Pero hindi! Imposible! At tsaka kanina pa ako nandito. Ako palang.

"Ibinubunyag ka ng iyong mga mata,
Sumisigaw ng pagsinta" wait ! Mas lalo kong naririnig boses niya ..   ee.. Aghh! Di ko na mapipigilan ito! Lumingon na ako at nakita kong kumakanta si.....

Si...
Si ..

O______________________O????? WHAT?

"Mi-mike?" Nauutal Kong sabi Sabay napatayo ako. Seryoso siyang kumakanta at ang malupet pa eh. Nakikititig pa sakin. Ang mga mata niya na tila nagsusumamo.

Pero! Sandali! Hindi pwede ito! Dapat di ako nagpadala sa nangyayari. Tatanungin ko siya!   

  "Mi--" di ko na naituloy kasi kumakanta pa siya.

"Bakit 'di papatulan
Ang pagsuyong nagkulang
Tayong umaasang
Hilaga't kanluran
Ikaw ang hantungan
At bilang kanlungan mo" huminto siya sandali at lumapit pa sakin. At lumuhod sa harap ko. 

   Anong ginagawa niya? Nababaliw na ba siya?

"Ako ang sasagip sa'yo" tuloy pa niyang kanta.

"Baliw ka na talaga nuh?" Tsk! Nakakaasar!  Isa na naman siguro sa mga kalokohan niya! Sawang sawa na ako! Tsk! Di ako maniniwala sa kakaganyan niya. Tsk!

Tumayo ito at hinawakan ako sa braso.

"Lyn! Sandali lang makinig ka sakin. Gusto ko lang humingi ng sorry sa nagawa ko kahapon"
Inalis ko kamay Niya sakin. Bumalik na naman yung sakit dahil naalala ko na naman yun.

"Wala na akong pakialam sayo! Yang ginagawa mo! Isang kalokohan. Kahit anong gawin mo! Ikaw parin ang walang hiya at walang kwentang lalaki na nakilala ko! Di ka marunong magpahalaga at gumalang sa isang babae! Tsk!

  Mike's POV:

Nagising ako na may tumatapik sa mulga ko. "Anak gising na. Alas tres na" sabi ni mama.

"Hmmm ma maaga pa" sabi ko sabay talukbong ng kumot ko.

"Anak di ba sabi mo gisingin kita ng 3AM kasi magpapractice ka pa kamo. May gagawin ka ngayon. Babawi ka sa isang tao. Yan ang sabi mo kahapon" sagot ni mama. Ah? Sinabi ko ba iyon? Parang hindi naman. Pero wait? Hmmm isip isip!

"Ok anak basta pag baba ka na . bumangon ka na. Nagluto ako nang maaga para sa iyo. Tutulog ulit muna ako anak. Mornight." Sabay haplos sakin. At maya maya narinig ko na lang yung pagsara ng pinto.

Wait! Waahhh ou nga pala babawi ako kay panget.   Hayst. Di ko talaga mapigilan sarili ko na tawagim siya sa ganun. Nasanay na ako. 

Bumangon ako at kinuha ang gitara ko. Last night I practice it. But I decide to continue in this morning before I'll go to school. Pagkatapos ko magpractice. Naligo na ako at nag almusal. At exact 5AM gumayak na ako para pumasok, dinala ko ang gitara ko.

~sa garden~

Dito na ako sa graden nung napansin Kong may nakaupo sa isa sa mga upuan duon. Nakatalikod siya sakin. Di ko pinansin kasi Baka isa lang sa mga estudyante. Maaga ako pumasok kasi gusto ko mauna Kay Lyn! Yah! Lyn din naman tawag ko sa kanya. Di ko lang talaga mapigilan na tawagin siyang panget. Nasanay na ako eh. At yun nga , biglang nag side yung babae na nakaupo at saka tumalikod ulit.

Waahhh!! Di nga! Si Lyn yun ah. Bakit ang aga Niya? Ang alam ko maya pa siya papasok. Siguro may usapan Sila nung Justine na iyon! Arghh!  anu ba yan! Tsk! Anu naman kung merun. Hindi iyon pakay ko sa kanya! Pero naiinis ano eeee.  Lalaki rin ako. Mung narinig ko kahapon na gusto ni ungas si lyn! Tsk! Di ako naniniwala!alam ko may mahal yung Iba eh! Tsk! Paano ko nalaman? Ako pa ba? easy lang sakin malaman ang lahat nun! Tsk! Dapat Hindi ito iniisip ko eh! Dapat simulan ko na! Dapat magfocus ako. Sana magustuhan Niya at sana makausap , mapatawad na rin ako.

Lumapit ako nang konti at saka tinugtog ang gitara kasabay ng pagkanta.

(Acoustic guitar: TADHANA /Boy version)

"Sa hindi inaasahang
Pagtatagpo ng mga mundo
May minsan lang na nagdugtong
Damang-dama na and ugong nito"

Simula kong pagkanta. Nakita Kong parang gumagalaw siya ng konti at nakikinig pero di parin siya lumilingon sakin . plsss lumingon kana.

"Di pa ba sapat ang sakit at lahat
Na hinding-hindi ko ipaparanas sa'yo" habang kumakanta ano, humahakbang akong palapit sa kanya.

"Ibinubunyag ka ng iyong mga mata,
Sumisigaw ng pagsinta" sa paghakbang ko pa. YES! LUMINGON NA SIYA AT NAKITA AKO.

O______________________O????? -- KASO YAN YUNG MUKHA NIYA MAKITA AKO.

"Mi-mike?" sabi niya sabay napatayo pa siya. Nagseryoso pa along kumanta. Tumingin ako sa mga mata niya.

"Mi--" pinutol ko na sasabihin niya sa pagkanta ko.

"Bakit 'di papatulan
Ang pagsuyong nagkulang
Tayong umaasang
Hilaga't kanluran
Ikaw ang hantungan
At bilang kanlungan mo"
Huminto ako sandali, lumapit pa lalo at tsaka lumuhod sa harap niya.

"Ako ang sasagip sa'yo" tuloy ko.

"Baliw ka na talaga nuh?" Naasar na sabi nito sakin. Dahil duon tumayo ako at hinawakan ko siya sa braso.

"Lyn! Sandali lang makinig ka sakin. Gusto ko lang humingi ng sorry sa nagawa ko kahapon"

Inalis niya kamay ko sa kanya. Nakita kong tila nahirapan siya at tila nagagalit ulit siya nung binanggit ko kahapon.

"Wala na akong pakialam sayo! Yang ginagawa mo! Isang kalokohan. Kahit anong gawin mo! Ikaw parin ang walang hiya at walang kwentang lalaki na nakilala ko! Di ka marunong magpahalaga at gumalang sa isang babae! Tsk!   

Pag kasabi niya nun. Tumalikod siya sakin at naglakad na. Hindi ko Alam kung bakit. Huminge na ako ng tawad pero wala parin. Ang sakit   kasi seryeso ako na humihinge ng tawad pero wala. Galit talaga siya akin. Gusto ko siyang habulin pero tumakbo na ito hanggang sa building. Pag hinabol ko siya at pinigilan sigurado mas magagalit pa siya sakin.

Napaupo na lang ako at ibinaba ang gitara ko.napasabunot ako sa buhok ko ! Naiinis ako! Hanggang kailan ba siya magagalit sakin?  huhu.. Nasa ganyang ayos lang ako, hanggang sa tumunog na and bell. 

Pagkarinig ko ng bell. Tumakbo ako hanggang makarating nang room. Nakita ko si lyn kausap si justine! Tsk!  ano naman kaya pinag uusapan nila tsk! Wala pa ang adviser kaya dumeretso ako sa upuan ko. Pagkaupo ko. Yumuko na lang ako kasi kahit ano gawin ko. Sigurado di ako papansinin nito. Hanggang mag uwian. Ganyan lang kami. Walang nangyari  hayst!!.