Oh That Feeling 2

1

          

Oh That Feeling2

1р хэсэг:

Ажлын ширээн дээрх бичиг цаастайгаа зууралдан суусаар байтал цаг аль хэдийн оройны 5цаг өнгөрчээ. Ширээн дээрхээ цэгцэлчихээд өрөөний гэрлийг унтраан тэндээс яаран гарлаа...

Машинд орж суусны дараахан утас дуугаран харвал Жимин залгаж байв..

Би утсаа аван: Байна уу?

Жимин: Байна2 Хаана явна?

Би: ажлаас сая гарлаа замдаа Тэхёныг цэцэрлэгээс нь аваад гэрлүү хары

Жимин: За *утсаа таслах*

Тэрээр дахин үг хэлэхийн завдалгүй за гэж хэлчихээд утсаа тасалчихав. Жолоогоо барин Тэхёны цэцэрлэг дээр очлоо.

Багш: Аан. Тэхёны ээж?

Би үл ялиг инээмсэглэн: тиймээ

Багш: сайн бну? Та. Таньтай ярих зүйл байна

*өрөөлүү дагуулж орох*

Би ч араас нь орлоо.

Би: яасан юм бол?

Багш: Тэхён  ойрд хүүхдүүдтэй ч тоглохгүй, сандлан дээрээ унтах хүртлээ суугаад цонх ширтээд таг болчих юм. Ярилцах гээд очихоор өөдөөс муухай аашлаад... санаа их зовж байна. Танай гэр бүлд асуудал гараагүй биздээ?

Би гайхан: үгүй ээ.. тийм зүйл огт байхгүй. Муу үлгэр дуурайлал болохоор зүйл нэгийг ч хийж байгаагүй

Энэ мэтээр бидний яриа өндөрлөн хүүгээ аван гэрийн зүг яарлаа..

Машинд явах замдаа~

Би: Тэхёнаа миний хүн *түүнлү харах*

Тэхён нааш харан: за ээжээ *инээх*

Хүү минь урьдын адил л инээмсэглэн замд тааралдсан зүйлсийг юу болохыг асууж шалгаасаар гэрт хүрэв. Гадаа цас ихээр байсан тул би Тэхёныг тэврэн машинаас буув. 

Хаалга онгойлгон үүдний өрөөнд орвол эмэгтэй хүний чанга2 инээж орилох шахам дуугархар маш чанга сонсогдоно. Гэнэт эргэлзсэн хардах бодол зэрэг төрөн хүрмээ өлгүүрт өлгөчихөөд хүүгээ хөтлөн том өрөөлүү орвол Жонгүк бас түүний найз охин, Хусог Жимин нар ширээ тойрон сууцгааж байлаа.

Хусог намайг харан нүдэнд нь инээмсэглэл тодрон: Эхх Хаян.. аль хэдийн том хүн болжээ..

Жимин Хусогийн мөрлүү нудран: эшш.. хүний эхнэрийг *инээх*

Жонгүк: нүүна... хүүхэд гаргасан гэж хэлэхээргүй харагдаж байна шүү...