Secrets | R.W

✨ Hoofdstuk 13

Mijn overgevoelige oren horen het rumoer vanuit de eetzaal op meters afstand. Ik bereid me mentaal voor op de drukte en open de zaaldeuren.

Een paar kinderen renden langs me heen de eetzaal uit. Ik sprong snel opzij en keek de kinderen glimlachend na.

Wanneer ik de eetzaal in liep zocht ik naar een bekend gezicht. Joanna zat vredig in een hoekje met een E-reader op haar schoot. Ik liep naar haar toe en liet me naast haar neer zakken.

Joanna keek op en drukte op haar E-reader waarna het projectie schermpje inklapte en er alleen nog maar een ijzeren cilindervormig voorwerp op tafel lag. Ze keek weer naar me op en glimlachte. Ik keek naar haar onaangetaste bord vol met eten. 

'Hier, eet jij maar,' zei ze toen ze me glimlachend haar bord toe schoof.  Ik pakte dankbaar een appel van het bord en zette mijn tanden erin. Achter me hoorde ik wat mensen harden roepen. Joanna rolde haar ogen en opende haar E-reader weer. Ik draaide me om naar het rumoer. Lawrence kwam gierend de zaal binnen lopen en zei een paar mensen gedag.

'Klootzak,' hoorde ik Joanna mompelen. Ik draaide me naar haar om en trok mijn wenkbrauwen op. Er was overduidelijk iets tussen die twee aan de hand. Een schuine grijns ontstond op mijn gezicht en ik lechte de appel weer neer.

'Vertel mij eens waarom Lawrence volgens jou een klootzak is. Want dat lijkt me niet. Of hij is gewoon een goede leugenaar,' glimlachte ik wanneer ik de hyper actieve Lawrence op een tafel zag staan. Joanna zuchtte en zette haar E-reader weer neer.

'Een leugenaar is die jongen zeker,' mompelde ze plots chagrijnig. Ze keek boos zijn richting. Als blikken konnen doden was de jongen tien keer dood neergevallen. 'Lawrence en ik waren zeg maar' het duurde even tot ze met veel walging haar zin af maakte. 'Samen.' Ze huiverde even en keek naar het plafond.

'Hij ging soort van vreemd,' zei ze terwijl ze toen ze haar E-reader weer oppakte. Soort van? Ik besloot mijn mond te houden en zette mijn tanden weer in de appel. Het was duidelijk dat ze er niet meer over wilde praten. Ik wierp een blik op onze stuiterbal die deze kant op liep.

'Daar hebben we onze uitverkorene,' grijnsde Lawrene toen hij de appel van me afpakte en hem verder op at. Uitverkorene? Ik keek hem met opgetrokkenwenbrauw aan en pruilde naar mijn appel. Hij ging tussen mij en Joanna op de tafel zitten. Er zat geen moment bij dat Joanna van haar E-reader opkeek. Ik stond op en wees naar de koffiesetapparaat aan de andere kant van de ruimte.

'Ik ben zo terug,' mompelde ik. Joanna keek me met grote ogen na en Lawrence bleek me niet eens meer op te merken aan gezien hij mijn appel weer ophad gepakt en hem verder aan het oppeuzelen was.

Ik zuchte en liep weg van het fiasco. Ik pakte een kopje en draaide me om. Mijn hoofd begon te bonken toen ik de enorme rij zag. Ik kreunde en ging achter aan de rij staan. Om de twee minuten schoven we een milimeter op. Ik fronste een keek over de rij naar het apparaat. Het was en ouderwetste koffiesetapparaat. Ik zuchte en wreef op mijn slapen. Dit kon nog wel even duren.

Een wat oudere vrouw loopt langzaam uit de rij waardoor ik nog maar drie plaatsen verwijderd ben van het apparaat. Achter voel ik iemand op mijn schouder kloppen. Ik draai me om en zie Rhys staan. Hij knikt me toe wanneer ik een plek op kan schuiven.

'Dus ochtendhumur he?' glimlachte ik. Hij bromde wat en duwde me naar voren wanneer de volgende zijn kopje heeft gezet. Ik kijk ongeduldig naar de man voor me die drie keer op verschillende knopje drukt totdat er iets uit kwam. Na een minuut of vier op de man gewacht te hebben zet ik mijn kopje koffie. Ik giet er wat melk bij en pak twee suikerklontjes die ik erbij gooi. Ik leun tegen de tafel en pak een lepel om door mijn koffie te roeren. Rhys die naast me staat drukt een paar keer op de koffie en laat een gefrustreede zucht horen. Ik keek naar hem op en zie hem in zijn neusbrug knijpen.

Naast me hoor ik een piep die zich blijft herhalen. Ik keek op het schermpje van het apparaat en probeer mijn lach in te houden.

'De koffie is op Rhys,' zeg ik voorzichtig. Hij opend langzaam zijn ogen. Het is een lange tijd stil todat hij een schreeuw laat horen en aan paar rake klappen aan het apparaat geeft. Het piepen stopte en Rhys klemde zijn tanden op elkaar. Ik nam triomfantelijk een slokje van mijn koffie en liep terug naar de tafel waar Lawrence nogsteeds met de appel bezig was een nu aan het klokkenhuis zat te bijten en waar Joanna overal naar keek behalve Lawrence. Ik liet me op het bankje poffen en nam een warm slokje van mijn koffie.

'Ugh iemand hier is weer eens met de verkeerde been uit bed gestapt,' mompelde Lawrence wanneer Rhys aan de andere kant van de tafel ging zitten met een leeg kopje en een broodje. Rhys rolt zijn ogen en nam een hap van zijn broodje.

'Soldaat Wise, Lawrence.' Lawrence sloeg zijn ogen ten hemel en zuchtte. 'Soldaat Darhk, Rhys.' Rhys kreunde en keek zijn vriend boos aan. 'Commandant Rothen verwacht jullie op zijn kantoor. Breng mevrouw Morgenster mee, dank u,' klonk er uit een speaker die rechts in de zaal ging. Ik verslikte me in mijn koffie en keek geschrokken naar Lawrence die zijn schouders optrok. Ik wilde nog een laatste slok van mijn koffie nemen wanneer het kopje uit mijn handen word gerukt en in een prullenbak word gemikt. Ik kijk woedend naar Rhys die nu met een grijns naar de prullenbak keek. Ik stond op en liep achter Lawrence aan gevolgd door Rhys.

Nadat we uit de lift stapte op de veertigste verdieping liepen we over de gangen naar een eenzame deur aan het eind van de gang. Rhys stopte zijn hand in zijn zak en klopte gespannen op de deur. De deur vloog meteen open.

'Darhk.'