Mafya Deföm

Olaylı toplanış...

Sabah ömer uyanır göğsünde yatan defneye bakar ve gülümser bir süre sonrada defne uyanır.

Ömer:Günaydın sevgilim.
Defne:Günaydın aşkım.
Ömer:Hadi hazırlanalım sizinkilere gidicez daha.
Defne:Akşam gideriz..
Ömer:Olmaz şimdi güzelce kahvaltımızı yapıp gidicez hadi defne hanım.
Defne:Off. Tamam. Dediğin olsun.

Kahvaltı yaparlar.

Defne:Şey ömer ben ne giyeceğim.
Ömer:Iıı... buldum. Ben sana benim tişörtlerimden vereyim birde şortlarımdan. Gidersin.
Defne:Olur mu ki.
Ömer:Olur. Zaten arabadan inmeden size gidicez.
Defne:Tamam o zaman.

Ömer defneye tişörtlerinden ve şortlarından verir defne giyer ve giderler.

Defnelerin evi....
Zile basarlar. Defnenin annesi kapıyı açar. Hemen defneye sarılır.

Seda:Kısım nerelerdesin sen çok merak ettim.
Defne:İyiyim işte anne bak.

İçeri geçerler. Harun onları bekliyordur. Defneyle ömer salona otururlar.

Harun:Anlatın bakalım.

Ömer herşeyi anlatır.

Harun:Kızım ben sana öğretmedim mi he sen kendini koruyacağına söz vermiştin bana. Sesi yüksek çıkar biraz.
Defne:Ya baba ben mi istedim mafya olmayı zaten beceremedim de sadece yapabildiğim korkutmaktı.
Harun:KORKUTMAK ÖYLE Mİ O KADAR HALUKLA İŞLERİMİZE KARIŞTIN KAÇ KERE SİLAH ALTINDA KALDIN HALA KORKUTMAKTAN BAHSEDİYORSUN.
Defne:BABA KARŞIMDAKİ ADAM NERDEYSE SENİN VE ÖMER KADAR İYİ BİR MAFYA NE YAPMAMI BEKLİYORSUN.
Seda:TAMAM.YETER.Harun uzatmayın yeter.
Ömer:Bencede zaten defne pek bişey yapamazdı. Zaten bundan sonra ben varım kendini mafya yerine koymasına hiç gerek yok.
Defne ağlamaya başlamıştır ve koşarak odasına çıkar.

Ömer:Ben defneye bakiyim müsadenizle.
Seda:Müsade senin oğlum. Harun sende abartın yani.

Ömer yukarı defnenin odasına çıkar defne yatakta bağdaş kurmuş ağlıyordur.

Ömer:Defne sevgilim.
Defne(Ağlayarak):Ö-ömer.

Ömer defnenin karşına oturur ve ona sarılır.

Ömer:Şşş tamam ağlama bu kadar hem ben varım mafya olmana gerek yok.
Defne:Z-zaten olmak istemiyorum hep babam istiyor.
Ömer:Geçti artık hadi gel elini yüzünü yıkayalım.
Defne:Hayır ben böyle kalmak uyumak istiyorum. Uyuyabilir miyiz böyle.
Ömer:Tabikide sevgilim.
Defne:O zaman bahçedeki beyaz büyük şemsiyenin altındaki minderlerde uzanalım.
Ömer:Uzanalım gel hadi.

Ömerle defne oraya uzanırlar defne ömere kuola gibi sarılmıştır ömer defneye sarılmıştır. Harun bahçeye çıkınca defneyle ömeri görür yanlarına gider ve gülümser.

Harun:Haluk beyaz ince battaniyelerden getir.
Haluk:Hemen efendim.

Haluk battaniyeyi getirir. Harun defne ve ömern üstünü örter.

Harun:Haluk münevver hanıma söyleyin defne ve ömer uyandığında onlara güzel bi sofra hazırlasın. Sende şimdi arabayı hazırla çıkıcaz geliyorum.

Harun biraz daha defne ve ömere  bakar ve ordan uzaklaşır.

İlk ömer uyanr gözlerini açar ona kuola gibi sarılan defneye bakıp gülümser. Öper defneyi. Defne kıpırdanır. Kafası ömere bakacak şekilde ömere sürterek kaldırır. Güler.

Ömer:Sen ne kadar güzelsin böyle. Ne güzel uyanıyorsun.
Defne:İnsanın uyanmak için senin gibi güzel bir sebebi olunca.
Ömer:Laflara bak.
Münevver:Iıı defne hanım sofra hazır.
Defne:Biz sofra kurun demedik ki.
Münevver:Siz demedinizde babanız dedi.
Defne:Peki geliyoruz.