KALP YOLU

Sonunda Ev👊

Bugün de erkenden kalkmıştım. İçimde ayrı bi heyecan ve sevinç vardı. Çünkü bugün Cuma idi. Eve gidecektik. Evimi gerçekten çok özlemiştim. İlk defa bu kadar evden uzak kalıyordum. Annemi,babamı,kardeşlerimi, bol bol internete bağlanabilmeyi de çok özlemiştim.😄 her zaman ki gibi kızlar kalkmamıştı. Onları bu sabah bi şarkı açıp kaldırmayı düşünüyordum. Ne açsam diye düşünürken Bilal'in attığı şarkıyı açmak geldi aklıma ve şarkı başlamıştı. Bu şarkı insana huzur veriyordu...

Betül;
-Ya bi insan bu şarkıyla mı uyandırılır. Bu ne git başka bişey aç.

Ben;
-Bence bu şarkı çok güzel. Birini anlatıyor ama kimi? Betül sen biliyor musun?

İmalı imalı Betül'e bakıyordum. Hiç durur mu hemen yapıştırdı cevabı.

Betül;
-Evet biliyorum. Birazdan dövüceğim Hümeyranın dramını anlatıyor.

Ben;
-Ya ahaha tamam abla sakin ama bu şarkı değişmeyecek.

Betül;
-Peki.

Diyerek kalkmıştı. Yine okula gidiyorduk evet. Sabahları hayatımızda hiç aksiyon olmuyordu. Az önce ne dedim ben? Aksiyon olmuyor mu dedim? Ali Osman Hocadan geç kaldığımız için azar işitmek en büyük aksiyon bence. Daha fazlasını istemez. Erken kalkmıştık ama niye geç kalmıştık. Neyse bunu da atlatmıştık. Sınıfa geçip kafaları gömdük uzun bir yolculuk. Uykuuu...

Son dersin fizik olması kadar berbat bişey yoktur sanırım. Hele ki Fizikci yaşlı ve hiç bir şeyden anlamayan biri ise. Bunu nasıl öğretmen yapmışlar diye düşünürken bir baktım Betül sınıfın içinde tur atıyor ama hocanın dünyadan haberi olmuyordu. Kendi kendine ders alnatıyordu. Acımıştım kadına... Fotoğraf çekiniyor, müzik dinliyor ve konuşuyorduk. O kadar rahattık ki hoca yokmuş gibi idi. Zil çalmıştı. Sıraya inmiştik istiklal marşını okuyup eve gidecektik.

Müdür bi kaç konuşma yaptıktan sonra istiklal marşını okuyup gitmek için yurda doğru yürüyorduk. Kıyafetlerimizi aldıktan sonra Beyza ile Ben Betül ile de Aleyna aynı yere gittiğimiz için ayrılmıştık.

Ve artık evde olmanın verdiği mutlulukla elime telefonu almıştım...