KALP YOLU

Kim Bilir Yine Ne Oldu?

Elime telefonu aldığımda ilk yaptığım şey Betül'e yazmak oldu.

-Eve gittin mi?

+Evet evdeyim.

-Hmm iyi. Kimle konuşuyorsun?

+Bilal.

-Oo iyiymiş. Ne konuşuyorsunuz?

+Hiç bişey ya havadan sudan

-Hmm tamam. Kadir'le ne zaman konuşmayı düşünüyorsun?

+Heh bende onu diyecektim. Bu hafta kesin konuşucam. Çok uzadı artık. Çocukla oyun oynuyormuş gibi hissediyorum.

-Aynen bitir bir an önce en doğrusu bu.

+Aynen😰

-Neyse ben çıkıyorum. Sıkma sende canını.

+Tamam görüşürüz.

-Görüşürüz.

Hafta sonu çok sıkıcı geçiyordu. Yurdu özlemiştim biraz.

Biraz dışarı çıkıp gezdikten sonra yorgun düşüp uyumuştum.

Bi cumartesi sabahına huzurlu bir şekilde uyanmıştım. İstediğim saate kadar uyumuştum sanırım üzerimdeki mutluluk buydu. İçeriden "Hadii kahvaltı hazır çabuk olun" diye annem çağırıyordu. Kahvaltının kokusunu bile özlemişim.

Tabi yurtta geç kalıcaz diye gidemiyorduk kahvaltıya. Neyse doyasıya kahvaltımı da yaprıktan sonra kardeşimi dışarı gezmeye çıkartmıştım.

Beni gerçekten çok yormuştu. Eve geldiğimde soluk soluğa koltuğa oturup telefonu elime almıştım. Yine birşeyler kaçırıyor gibiydim. Betül birsürü mesaj atmıştı.

"Kim bilir yine ne olmuştu."

Bu sefer de Betül cevap vermiyordu. Merak edip Betül'ü aramıştım. Çok tedirgin veya sevinçli, karışık bir ses tonu vardı. Anlatmaya başlamıştı...

Ağazım açık gözlerim yerinden çıkacak gibi olmuştu. Yine de Betül'ü dinliyordum.