BEKLENMEYEN

Aman Tanrım

Rebecca isteksizce ceketini üzerine geçirdi ve kapıya çıktı.Hava serindi.Artık yaz bitiyordu.

Rebecca arabasına bindi ve evin arkasındaki orman yoluna gitti.

Derek henüz gelmemisti.Bir rüzgar esti ve Rebecca kollarını kendi bedenine doladı.Nerede kaldı bu herif? diye düşündü kendi kendine.Burası yalnız başına beklemek için fazla ıssızdı.

Tam bunları düşünürken omzuna bir el dokununca çığlık atarak sıcradı.

"Korktun mu küçük kız?" dedi yaptığı şeyden oldukça zevk alıyor gibi görünen Derek.

"Seni aptal.Ne yapıyorsun sen be?Aniden ortaya çıkmaktan zevk mi alıyorsun?"

Derek sır verecekmiş gibi Rebecca'ya eğildi ve "Senin aklını almaktan zevk alıyorum güzelim.Bu halinle acayip seksi oluyorsun."

"Kapa çeneni.Evet.Beni oyalama.Buraya ne için geldiğimi biliyorsun.Bana anlatacaksin."

"Tamam." dedi Derek.Yolun kenarındaki taşlardan birinin üzerine oturdu ve Rebecca'ya da yanına gelmesini işaret etti.

Rebecca isteksizce onun yanına oturdu.

"Eee, ne öğrenmek istiyordun?' diye sordu Derek.

"Öncelikle...Sen madem Ash'le birliktesin o gece beni neden öptün?" Derek yine mi dercesine iç çekti.

"Dudakaların çok davetkar görünüyordu.Dolayısıyla ben de merak ettim.O yüzden öptüm."

"Sen nasıl bi psikopatsın ya?" dedi Rebecca şaşkınlıkla.Derek küçük bi kahkaha attı.

"Sormaya devam et."

"O gece evimde ne arıyordun ve o camdan nasıl atladın?" Derek sıkıntıyla başını öne eğdi.

"Bunu sana anlatamam."

"Ne demek anlatamam?Anlatacaksın Derek!"

"Anlatmıycam,tamam mı?Bunu sana açıklayamam çünkü anlamayacaksın.Büyük ihtimalle uzaylı görmüş gibi bagıra çağıra kacacaksın."Rebecca bir hışımla ayağa kalktı ve Derek'in karşısına geçerek ellerini beline dayadı.

"Ya şimdi söylersin ya da-ne olacağı umurumda değil- gidip Ash'e her seyi anlatırım.Sen seç."Derek de aynı Rebecca gibi sinirle ayağa kalktı.

"Neden öğrenmek istiyorsun kahrolası?öğrenince mutlu mu olcaksın sanıyorsun?Burnunu sokmadan otursan ne olur sanki?Siz insanlar hep aynısınız.Aşırı merak hep sonunuz olmuştur zaten!"

Derek'in lafları üzerine Rebecca'nın gözleri kocaman açıldı.Siz insanlar demisti.O neydi o zaman?

"Siz insanlar mı?Sen nesin?Uzaylı mı,vampir mi,kurtadam mı?"

"Evet Rebecca.Ben bir uzaylıyım.Oldu mu?Öğrendin de rahat ettin mi bari ?"

Rebecca bir dakika icin Derek'in dediklerini algılayamadı.Sonra kafasına dank etti.Ben bir uzaylıyım demişti.Aman Tanrım diye düşündü Rebecca.Hemen kaçmalıydı.Derek'ten uzaklaşmalıydı.

Arkasını döndü ve hızla koşmaya başladı.Sert rüzgar saçlarını dövüyor,yüzünü yakıyordu.Yirmi metre ancak koşmuştu ki bir bedene tosladı.Derek'ti bu.

Derek onu omuzlarından tuttu ama Rebecca karnına yumruğunu geçirerek koşmaya başladı.Ama yine başarısız oldu.Derek onu ayak bileğinden yakalayıp yere kapaklanmasına sebep oldu ve üstüne oturdu.Rebecca çaresizce kollarını sallıyor Derek'e vurmaya çalışıyordu.Derek bileklerini yakaladı ve kolllarını başının üstünde sabitledi.Simdi tamamen savunmasız kalmıştı.Harika!

"Bırak beni.Dokunma bana!"

"Rebecca beş dakika rahat durup beni dinler misin?"

"Asla!" dedi Rebecca sesi titreyerek.

"İyi.Keyfin bilir.Sen sakin olmaya karar verene kadar burada böyle dururuz.Üzerinde oturmaktan en ufak bi şikayetim yok." dedi Derek.Son cümleyi sırıtarak söylemişti.Rebecca yine çaresiz kaldıgını hissetti.Derek onu neden hep bu duruma sokuyordu ki?

"Tamam."dedi.

"Güzel."Derek Rebecca'nın üstünden kalktı ve onu da ayaga kaldırdı.Tekrar kaçma ihtimaline karşı kolunu hafifce tuttu ve onu da pesinden sürükledi.

"Anlat hadi.Seni dinliyorum." Derek bu işe nereden bulaştım diye düşündü bir an.Rebecca 'yı ikna etmek zorundaydı.Aksi takdirde onu öldürmeye mecburdu.Kendi toplumunun kurallarına göre onları ifşa edecek her türlü tehdit ortadan kaldırılmalıydı.LÜTFEN İNAN REBECCA! diye düşündü.