...
"Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?"
Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız.
Yardım eli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hadi be Güneş"
"Anlamıyorsun Burcu,kendimi iyi hissetmiyorum.Başım dönüyor,midem kötü zaten"
"Hamile misin?" Dalgaya alarak heyecanlanmasına göz devirdim.
"Burcu!" diye onu uyardığımda kıkırdamasına son verip yalvarmasına devam etti.
"Ya kızım illa söyleteceksin he! Sürprizim var sana diyorum"
"He?Neymiş o sürpriz? Haftaya evleniyorum ya hani.."
"Aman be kızım.Kafanı şununla kurcalayıp durma bak ,kafanda dağılır, yatağa bağlanırsan hep hasta olursun sen"
"Bize gel sen işte" dedim bıkkınca nefes verirken.
"Ben anlamam 1 saate hazır ol,seni ben alacağım hatta.İtiraz reddedilmiştir,haydi Allah'a emanet!" Yüzüme kapanan telefonun ekranına bakıp doğrulduğum yatağa geri bıraktım kendimi.
Tıklanan kapıma acınası bir bakış atıp, isteksizce "Gel" dedim.Bir iki dakika rahat bırakılmıyordum anlayacağınız.Hemen özlüyorlardı beni!
"İyi misin Güneş ,saat kaç oldu yataktasın.Evlilik arefesinde üşütmüş olma birde"
"Ölsem,ölümü koyarsınız o nikah masasına eminim"
dediklerim ona bir an olsun bile dokunmuyordu,siz tahmin edin artık bana insan olarak verdiği değeri.
Yanıma gelip ıslak elini alnıma bastırdı.
"He iyisin kız"
"Halsizim biraz " dedim yatakta doğrulurken. "Burcu ısrar etti,sürprizi varmış"
"Ben biliyorum o sürprizi"
"Neymiş?" dedim tek kaşım havada merakla.Yastığımı kaldırıp eliyle şeklini düzeltti.
"İlk benden izin alacağını biliyor tabi,söylemek zorunda kaldı.Hadi hadi söyleyemem ,sürprizmiş"
"Çok mu önemli?"
"E yani senin için evet olması lazım"
"Allah Allah " kafamı sallayıp çıktım odadan.Lavaboya girene kadar aklımı kurcaladı şu sürpriz şeysi.Neydi bu kadar Ayten'in bile haberdar olduğu sürpriz böyle.
**
"Bağırmak yok ona göre"
Arkasından devam ettim."Umarım buraya geldiğime değerdir Burcu" Omzunun üstünden gülümseyip yürümeye devam etti. Uzun zamandır gelmediğimiz mahallenin uç tepesine güç bela çıkıyorduk.Nefes nefese kalmıştım artık,dizlerimde derman kalmamıştı.Gerçekten hamlanmıştım,çocukken buraya koşa koşa çıkar,hatta yarışını yapardık.Şimdiyse yarısında tıkanıyordum. Üstelik henüz 20 yaşındaydım yani.
