...
"Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?"
Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız.
Yardım eli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok fazla heyecan yapma"
Ayten in söyledikleri bilmem kaçıncı kez tekrarlanmıştı kulağımda. Düşüncemi bozan arabanın durması olduğunda geldiğimizi anlamıştım.
Balayı mı deniyordu buna bilemiyorum.Sadece ev kalabalık olduğundan haftasonunu bu otelde geçirecektik. Kıvanç indikten sonra, derin bir nefes alarak bende indim arabadan.Yol boyunca çıtımız çıkmamıştı.Ve bu hiçte kısa bir yolculuk değildi.
Görevli bir adam geldiğinde,Kıvanç a çantalar için yardım etti. Otele girdiğimizde,ürkek ceylan gibi olan tavırlarımı bastıramıyordum resmen.Kalbim deli gibi çarpıyordu.Resepsiyona geldiğimizde durdum ve başka yerlere bakmaya devam ettim.
"Oda ayırtmıştık?"
"Balayı suit mi efendim?"
"Evet"
"Bir saniye" Kadın ekranda bir kaç bir şey baktıktan hemen sonra arkasında asılı yüzlerce anahtardan birini yerinden alırken Kıvanç a yaklaştım.
"Balayı suit mi dedi o? "
Kıvanç tek kaşı havada bana bakarak kadının uzattığı anahtarı aldı.Omuzlarımı düşürerek devam etmek üzere bir adım atmıştım ki kadın ın ikinci kez dönüp başka bir anahtar alıp tekrar Kıvanç a uzatmasıyla durdum.
"Teşekkürler"
Şaşkınca olup bitene bakarken Kıvanç ın peşinden devam ettim. Asansöre bindik. Sessizlik dört köşe arasında devam ederken,onun gibi ben de ona bakmıyordum.Çınlama sesiyle açılan kapıdan dışarı çıktık.
Birkaç adım attıktan sonra,ona ayak uydurduğumdan onun gibi durdum.İki kapı arasında öylece dururken bana döndü ve anahtarı uzattı.
"İyi geceler" anahtara sonraysa ona baktım "kendini kasmana gerek yok,bundan kimsenin haberi olmayacak,rahat olabilirsin"
Anahtarı aldıktan sonra çantamı kapının dibine bıraktı.Karşı kapıya yönelecek sanırken,yan odaya ilerledi. "Ben buradayım,bir sorun olursa ara ya da kapıyı çal problem değil"
Elektronik anahtar ile kapıyı açıp çantamla beraber içeriye girdim. Büyük bir odayla karşı karşıya geldiğimde sakin adımlarla koltuğa yöneldim. İçimde biriktirdiğim sıkıntılı nefesim büyük bir rahatlamayla kendini dışarı verirken odaya bir göz gezdirdim.
İki bölüme ayrılıyordu oda.Her köşesinde mumlar vardı. Loş ışıkta devam ederken odanın diğer bölmesindeki yatak odasını fark ettim.Kapı ve ya bir duvar yoktu.Koyu renklerle dizayn edilmiş oda yerden yüksekliği olan camlarla bir o kadar da ferahlatıcı duruyordu.
