...
"Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?"
Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız.
Yardım eli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bana sorsalar; Yaşadığım en güzel anılarım,çocukluğumda saklı derim."
İnsan; doğar,büyür,ölür mü gerçekten de? Sadece bu kadar mı olanlar? Sıfır'la bir'in arasındaki o sonsuz sayı misali mi bakılıyor bu virgüllerin yerine?
Çocukluğunu unutamayanlardanım bende.Çünkü çocukluğumda annem gizli,babam gizli,huzurum,mutluluğum gizli..Nasıl unutulur o anlar! Öyle bir çocukluk geçirmişim ki ; her şeyi öğretmiş bana annem babam..O yüzden şimdi ağladığımda kime sığınacağımı çok çok iyi biliyorum...Ya bana öğretmemiş olsalardı halim nice olurdu? Ağladığım anda etrafımda annem den babamdan daha yakınını bulamayınca ne yapardım.. Yıkar dökerdim ortalığı herhalde.Ama şimdi,dünyadan göç eden anne ve babamın içimde bıraktığı burukluğu onaran bir İlah var aklımda..kalbimde..
Yol boyunca Kıvanç araba sürmüş bende arkadan çalan klasik müzik eşliğinde ona bakıp durmuştum.Düşünüyordum,onunda çocukluğu benim ki gibi harika mı geçmiş diye..Anne ve babası ona da yalnız olmadığını anlatmış mıydılar? Yoksa gerçeklikten bir haber miydi? Diğer sorularım gibi bununda cevabını alabilmem için çokça zaman beklemem gerekecekti,bu kesindi.
Bana ufacıkta olsa bir umut ışığı yakmıştı,bana yanımda olduğunu söylemişti,inanın bu şuan için içimi rahatlatan en önemli şey olmuştu. Burcu'nun dediği gibi çabalamayacaktım, çabalarsam elime yüzüme bulaştıracağımı iyi biliyordum.Akışına bırakacak ve bu durumun düzelmesi için her gün dualarıma devam edecektim. Çünkü ben hayatımı evde oturarak,beni sevmeyen bir kocayla zaman öldürerek maaf etmek istemiyordum.Sevmek sevilmek,iş güç sahibi olmak ve çok iyi bir anne olmak istiyordum, o yüzden bekleyeceğim,her şeyin Rabbim tarafından rayına girmesi için bekleyeceğim.
Çok cici yatak odamıza eşyaları yerleştiriyordum,kendi eşyalarımı kirli temiz olarak ayırmış dolabıma koymuştum,şimdi Kıvanç'ın eşyalarını yerleştiriyordum.Kıvanç yol yorgunluğuyla uzanıvermişti yatağa.Boşalan çantaları dolabın alt kısmına koyup sürmeli kapağı kapattım,aynayla karşı karşıya geldiğimde baktım kendime.
Gerçekten anneme çok benziyordum.Yeşil ve büyük gözlerim vardı,annemin en sevdiğim ayrıntısıydı gözleri,koyu saçlarım vardı,anneminkiler benimkinden biraz daha açıktı ve onları taramaktan büyük zevk alırdım,parmaklarımla saçımı taramaya başladım.Buğulanan gözlerim,anıları canlandırmadan önce silkelendim ve kendime geldim.
Seni çok özledim anne.
"Güzelmiş" duyduğum sesle yerimde sıçrayıp arkamı döndüm,Kıvanç eşiğe yaslanmış,kolları bağlı bana bakıyordu.Damağımı kaldırıp,kaşlarımı çattım.
