Sabah saatimin sinir bozucu sesiyle uyanmam gerekirken bu sefer canım ! arkadaşım hoseok'un üstümde debelenmesi ile uyanmıştım gerçi eh onunda sinir bozucu saatimin sesinden aşağı kalır yanı yoktu . Hoseok'u sinirle atıp arkamdan seslenmesini umursamadan lavaboya giderek günlük işlerimi yapmaya koyuldum . Günlük rutinlerden sonra elbiselerimi değiştirip kahvaltı yapmaya gittim. Neyse ki canım arkadaşım kahvaltıyı hazırlamış tabi ki de ! beni bekliyordu. Kahvaltıdan sonra Hoseok'u beklemeden üniversite 'nin yolunu tuttum. İçeri girdikten sonra koridorda her zaman ki havalı halimle yürüyordum. Artık sanırım evren bana sinir olduğu için 'havalıyım çünkü' omzuma biri ayı gibi çarpmıştı. Çocuğun yüzünü görmeden özür dilemeden eğilerek yerdeki kitaplarını almaya başlamıştı hah insan bir özür diler boşuna ayı demedik . Her neyse merhametli ve havalı halimden ödün vermeyip yardım etmek için eğildim. Ah sanki dizi çekiyoruz ag ,daha dizi havasından çıkmadan aynı anda aynı kitabı almamızla çocuğun bileğindeki dövmeyi görmemle kaskatı kesilmiştim. Gözümü dövmeden alıp çocuğun gözüne çıkarıcak cesaretim yoktu . Çünkü o yıllar önce beni bırakıp giden , kalbimin sahibi , meleğim ile yaptırdığımız dövmenin aynısıydı. Bu dövme bize özeldi klasik sonsuzluk işaretinden ziyade sonsuzluk işaretinin yanında birbirimizin parmak izinden yapılmış bir kalp bulunuyordu.
Söylesene küçüğüm sonsuza dek kalbimde hüküm süreceğine , neden gitmiştin ki ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
