My Bartender Guy (Ongoing)

Chapter 13

CHAPTER THIRTEEN

I went home from Charity’s house. Grabe, sobrang sakit ng ulo ko. I think it might be explode anytime. I just endure the pain and I hurriedly took a bath instead. I dressed up in my school uniform. Yeah, papasok ako.

While fixing some stuff in my school bag, napag-isip isip ko...

Hindi mo pala matatakasan ang problema. Kahit anong gawin mo, uminom ka man o ano, problems are still waiting for you at the end of the road. But atleast, you can do something to temporarily forget it.

At nung uminom ako, kahit papano nakalimutan ko ang mga problema. But now, heto na naman. Kelangan ko na namang pumasok sa school at makita ang mga tao na dahilan ng mga problema ko. What the hell is happening with my life? Do I even have a luck? Bakit puro ganito ang nangyayari sa akin? And talking about what happened last night, that damn and pervert guy uses the situation. Ngunit lasing lang ako kagabi eh nagtangka na palang gahasain ako! The hell. Last thing I’m hoping for is that sana wala akong schoolmate or blockmate na nakakita sa nangyari sa akin. Sana walang nakakilala sa akin kagabi. Kasi kung may nakakita at nakakilala sa akin na classmate ko or schoolmate, well, I’m dead. I’m sure mapangit ang mangyayari.

Nag-MRT na lang ako ngayong umaga since there’s a freaking traffic that would probably make me wait forever to arrived at the university. I really hate traffic you know, and I can’t bear with it. So, after just few minutes ride, I get down and walked peacefully papuntang school.

The good thing about this city is that you can found all sorts or all means of transfortation. Merong jeep, bus, MRT, LRT, and etc etc. Pwede kang sumakay kahit saan sa mga iyon as long as may pera ka, at hindi mo na kinakailangan mag-taxi at magtiis sa sobrang nakakabwisit at nakakayamot na traffic.

When I arrived at the school, maayos naman akong naglalakad sa hallway. Pero habang naglalakad, may mga narinig ako na hindi nakalampas sa matalas kong pandinig.

“Oh my gosh! Diba yan yung babae kagabi sa bar?” sabi nung babae.

“Oo nga. Sinasabi ko na nga ba eh, schoolmate natin yan. Taga Business Administration department yan, diba?” sabi naman nung isa.

“Yeah. And oh my gosh talaga! Di ko akalaing ganun siya. Sobrang landi. Mantakin mo, hindi na napigilan ang kalandian, dun na sa floor nakipag-make out. Eww!”

“Hindi man lang kumuha ng private room para sa make out nila! Gross!”

Nang makita nilang tumingin ako sa kanila ay nag-iwas sila ng tingin. The heck!! Nakita nila ko kagabi sa bar! Ito ang ayaw ko eh. Paano na lang ako? Ano na ang magiging tingin sakin ngayon ng mga tao? God, help me.

Nakarating ako sa classroom ng maayos pero pakiramdam ko talaga kanina habang naglalakad ay maraming mga mata ang nakatingin sa akin. Gosh! Anong gagawin ko? Marami yatang nakakita sa akin kagabi sa bar, and much worse nung nakahubad ako. The heck, nakakahiya!! Maraming nakakita sa make-out scene ko!

Pagpasok ko sa classroom, some of my classmates gave me a meaningful smile. So dahil dun, kinabahan ako. Baka pati sila nakita ang nangyari sa akin sa bar. My God! Tahimik lang akong umupo. And at the corner of my eye, I saw Zianne and Shaire looking at me. Alam na rin kaya nila? Narinig na rin kaya nila ang nangyari sa akin? Kung sakaling alam na nila, I’m sure nandidiri na sa akin ang mga yan.

After annoying class hours, pumunta na ko sa cafeteria para mag-lunch. Pumunta agad ako sa bakanteng table na wala kahit isang tao na nakaupo. I bought food and drinks. I’m presently eating when all of a sudden a girl bumped with my table, making my glass of water to spill... and the water run down the table to my skirt. Damn! How stupid of this girl?!