Nasa bahay na sila ni Elaine. Sa totoo lang, hindi alam ni Elaine kung ano ang magiging bahay niya kasi ang pamilya ni Mikan ang nag ayos ng lahat ng kailangan niya dito sa pinas. Mula sa school hanggang sa bahay. Pati damit sila rin ang nag ayos kaya nung nakita ni Elaine ang wardrobe niya, SUMIGAW SIYA NA PARANG MAY SUNOG. Pero wala naman pumansin kasi, nasa maynila siya. TUNDO pa to be exact. Hays. Sanay na ang mga tao roon sa sigawan at kung anek-anek na bagay. Sabagay, LAHI NG NERD ang pamilya Narimiya kaya dapat hindi na siya magtaka kung ganun ang mga damit niya. Hays. Back to the story. Nagtitimpla ng kape si Mikan nun mga oras na yun kaya mabilis siyang pumunta sa kwarto ni Elaine para alamin kung anong nangyari sa kanya.
*Elaine’s house*
Elaine: MIIIKKAAANN!!! WHAT KIND OF WARDROBE IS THIS? PANAHON PA BA NG HAPON ? *Nakahawak ang kamay niya sa buhok niya at sinasabunutan ang sarili niya.*
Mikan: *kakarating pa lang sa kwarto, hingal na hingal* ANOO YUN? ME SUNOG BA? ACCKK!
Elaine: sabi ko.. BAKIT GANITO ANG WARDROBE? PARANG PANG DEKADA 70’?
Mikan: hays. Akala ko naman kung ano na! Sauce. Wag ka ngang mag rereact ng ganun noh! Hays. Syempre. Akala namen parehas ka pa ng dati kaya kung ano ang style ng wardrobe ko, ganun din sayo. Syempre. Ayun ang pagkakakilala namen sayo. Praning!
Elaine: hays. Sayo nalang yan. Buti nalang me dala akong damit. Kung hindi, magiging santa rin ako.
Mikan: hays. Ewan ko sayo. Praning. Teka. Babalik lang ako sa pagtitimpla ko ng kape.
Naglakad si Mikan papuntang dining room. Inalis ni Elaine ang damit at nilagay sa guest room tapos inayos na ang kwarto. Pagkatapos noon ay pumunta sa dining room at nakita niyang ang daming pagkain sa lamesa.
Elaine: *shocked* WHOA! Sugoi na! (so amazing!) ang daming pagkain sa lamesa.. ikaw ba ang nagluto nito?
Mikan: *proudly* ehem! Oo naman! Pwede na ako mag asawa noh?
Elaine: *pumunta kay Mikan at nilagay ang kamay niya sabay kunwari iyak* oo naman! Pwede na.Mukha kang lola ko kasi magaling ka magluto tsaka nakapang santa pa ang hitsura mo.
Mikan: HAYS! EWAN KO SAYU! Kanina pa ako nagtitimpi sa mga asar mo sa akin ah! Grr! *naiiyak* Elaine-chan obaka! (Elaine is an idiot!) BAKA! BAKA! BAKA! BAKA! (idiot 3x)
Elaine’s Mind: ayy! Ito nanaman ang bibig ko, umaariba! Nasaktan ko nanaman ang damdamin ni Mikan. Baka mamaya hindi na ako pansinin nito oohh noooess!!!
Elaine: ayy! Sorry Mikan! HONTO NI GOMEN!! (i’m really sorry!) blunt lang talaga ako.. uhh.. can you forgive me?
Mikan: *pinunasan ang luha* wakatta! (okay) hays. Wala naman na ako magagawa e. Nagbago ka na. Sige kain ka na.. alis na ako. Malapit na curfew ko e. Mag 9pm na.
Elaine: bakit hindi mo ako saluhan kumain? Sasabihin ko na lang ke oba-san (auntie) na nandito ka pa!?
Mikan: hindi pwede.. dapat 9.. nandun na kami.. sabay sabay kami kumakain e.
Elaine: ay ganun ba.. sige.. *malungkot*
Nalungkot din si Mikan sa mukha ni Elaine kaya nag isip siya ng malalim..
Mikan: uhh.. ganito nalang.. gusto mo, sabay ka nalang kumain sa amen?
Elaine: *happy* SIGE SIGE SIGE!! IKU! (I’ll go!)
BINABASA MO ANG
BEING A MEDIATOR IS HARD! (HIATUS)
Genç Kurguuhmm.. ito kwento ng isang girl na nainlove sa lalakeng may gusto naman sa bestfriend niya. para lang maging magkalapit sila ng boy, tinutulungan niya ang lalakeng ito so that magkaroon lang sila ng connection sa isa't - isa.
