Η μαριονέτα του διαβόλου (ΥΠΟ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

Κεφάλαιο 2: Άγνωστος προορισμός

"Δεν σε καταλαβαίνω πλέον Γκάμπριελ." Η κοπέλα αναστέναξε και βούλιαξε το γυμνό της σώμα στα μεταξένια σεντόνια του κρεβατιού.

"Δεν χρειάζεται να με καταλαβαίνεις Έρικα. Εξάλλου κανένας δεν σου ζήτησε να ανακατευτείς." Της ψιθύρισε ο νεαρός δίνοντάς της ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. Το ανοιχτό του πουκάμισο άφηνε εκτεθειμένες τις ουλές που έσπαγαν την εικόνα του σμιλευμένου του κορμιού, με ελάχιστo κόκκινο κραγιόν να λερώνει κάποια σημεία τους.

"Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως το δείπνο έχει σερβιριστεί κύριε Πίτερσον." Η φωνή της αεροσυνοδού ακούστηκε απ' τα μεγάφωνα και η καστανόξανθη άρπαξε το μαύρο, κολλητό της φόρεμα απ' τον καναπέ.

"Νόμιζα πως δεν θα βγαίνατε ποτέ από 'κει μέσα!" Αναφώνησε ο Κρίστιαν κατεβάζοντας γρήγορα το υπόλοιπο ποτήρι κρασιού που κρατούσε. Τα πράσινα μάτια του καρφώθηκαν στο ανοιχτό μπούστο του φορέματός της. "Δεν σε έχω ξαναδεί τόσο κακοντυμένη μικρή, σχεδόν ταιριάζεις με την καταγωγή σου." Συνέχισε χαμογελώντας αχνά.

"Σε παρακαλώ Κρίστιαν, μην την φέρνεις σε δύσκολη θέση." Είπε επιβλητικά ο Γκάμπριελ, όσο της έδινε προτεραιότητα για να καθίσει στην θέση δίπλα στο παράθυρο.

"Οι πίνακες μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στο αεροσκάφος;" Ρώτησε κι έκοψε λίγο απ' το κρέας που είχε στο πιάτο του, προσπαθώντας να σπάσει τον πάγο που είχε δημιουργήσει ο συνομιλητής του. Η αεροσυνοδός τοποθέτησε λίγη ακόμα σαμπάνια στα ποτήρια τους και άνοιξε τους δίσκους με τα φαγητά.

"Θα μπορούσα να σας προσφέρω κάτι άλλο κύριε;" Τους διέκοψε.

"Ναι θα ήθελα να μου φέρεις το μπουκάλι απ' το κρασί που μου έδωσες προηγουμένως." Απάντησε βιαστικά ο Κρίστιαν ,όμως η κοπέλα δεν γύρισε να τον κοιτάξει περιμένοντας υπομονετικά την απάντηση του ξανθού άνδρα.

"Όχι, είμαστε εντάξει. Ευχαριστώ." Ο συνεργάτης του βολεύτηκε καλύτερα στην πολυθρόνα απέναντί του αγανακτισμένος, μα τότε θυμήθηκε την ερώτηση που του είχε κάνει προ ολίγου ο Γκάμπριελ. Το βλέμμα του μελαχρινού πάγωσε. Το κατάλευκο δέρμα του πλέον δεν ξεχώριζε απ' την πετσέτα που άπλωνε στα πόδια του. "Υπήρξαν κάποια... μικρο-ατυχήματα." Κατάφερε να πει κοιτώντας βιαστικά αλλού.

"Τι ατυχήματα; Ξέρεις καλά πόσο μας κόστισαν. Μην με απογοητεύεις Κρίστιαν, μια δουλειά είχες να κάνεις!" Η αεροσυνοδός κοιτούσε κατάματα τον μαυροφορεμένο άνδρα χωρίς να τον πλησιάζει. Λες και ήξερε βαθιά μέσα της πως ήταν λάθος να μην τον υπακούσει. Είχε όμως άλλες οδηγίες απ' το αφεντικό της. «Μην φοβάσαι Σαμάνθα, απλά ακολούθησε αυτά τα βήματα. Θα σε αποζημιώσω.» Θυμήθηκε τα λόγια του Μάρκους και ξεροκατάπιε.