Τα χέρια του έτρεμαν, όπως και το σώμα του. Θαρρείς και η ανεξήγητη ζέστη σ' εκείνη τη νοσοκομειακή πτέρυγα δεν ήταν αρκετή για να τον κρατήσει θερμό. Οι σκέψεις του θολές και μπερδεμένες. Δεν θυμόταν τι του είχε συμβεί, μόνο πως σχεδόν του κόστισε τη ζωή. Και θα έπαιρνε εκδίκηση. Από ποιον όμως; Ποιος ήταν τόσο αδίστακτος που τόλμησε να τον βλάψει;
Μια κοπέλα με κατάλευκα ρούχα μπήκε στο δωμάτιο. Ο ήλιος φώτιζε τη μορφή της κάνοντας πιο δύσκολο για εκείνον να διακρίνει τα χαρακτηριστικά της. Μα όσο κατευθυνόταν προς το μέρος του, το ζαλισμένο του χαμόγελο όλο και μεγάλωνε.
"Ξύπνησες επιτέλους! Πώς νιώθεις;" έσκυψε από πάνω του χαϊδεύοντας στοργικά το μάγουλό του.
"Μπελ..." ψιθύρισε αδύναμα.
"Η πληγή στην κλείδα σου ήταν βαθιά. Αν αργούσαν λίγο ακόμη να σε μεταφέρουν... Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα σου συνέβαινε, Γκάμπριελ. Ποιος θα μπορούσε να σου κάνει τέτοιο κακό;" εκείνος πίεσε τα δάχτυλα στον θώρακά του και μόρφασε στην αίσθηση του πόνου που τον χτύπησε ακαριαία. Η Μπελ τον κοίταζε με την άκρη του ματιού της να παλεύει να βγάλει τα σωληνάκια απ' τη μύτη του. "Ακόμα και τώρα είσαι ξεροκέφαλος. Σταμάτα να τα πειράζεις, τα χρειάζεσαι" τον μάλωσε. "Αλήθεια, όμως, χαίρομαι πολύ που είσαι καλά. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν..." έκανε να πει και τα χαρακτηριστικά της χαλάρωσαν όταν τον αντίκρισε να κοιμάται ξανά.
Δυστυχώς, όμως, η στοργή αδελφής του δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει το σκοτάδι έξω από τα όνειρά του. Όνειρα που θα τον στοίχειωναν, που θα ταλάνιζαν το μυαλό του χωρίς να του δίνουν απάντηση.
Το σπίτι είναι άδειο από τότε που έφυγε η Ολίβια. Όλος αυτός ο κόσμος μπαινοβγαίνει, μα δεν είναι το ίδιο. Τίποτα δεν μπορεί να καλύψει αυτό το ανεξήγητο κενό. Έφυγε παίρνοντας μαζί της τα πιο αγνά μου συναισθήματα. Κατέστρεψε τις καλύτερες προθέσεις μου, μόνο αυτές είχα για εκείνη. Γιατί; Γιατί την έδιωξα; Ήθελα να κάνω τόσα πολλά μαζί της. Το γλυκό της άρωμα στροβιλίζει ακόμα στη μύτη μου και το άγγιγμά της έχει μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό μου.
"Γκάμπριελ; Είσαι εδώ;" η άλλοτε ενοχλητική φωνή της ακούγεται σαν κελάηδισμα στ' αυτιά μου. Όσο θυμωμένος κι αν είμαι με την προδοσία της δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου απ' το να τρέξει κοντά της.
"Γύρισες! Γιατί γύρισες;"
"Για εσένα φυσικά" λέει αυτό που θέλω να ακούσω. Σίγουρα θέλει να δείξω επιείκεια απέναντί της. "Για τι άλλο;"
ESTÁS LEYENDO
Η μαριονέτα του διαβόλου (ΥΠΟ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)
Misterio / Suspenso«Φρόντισε να φερθείς κατάλληλα αν θέλεις να επιβιώσεις!» Γκάμπριελ Πίτερσον. Ένας γοητευτικός άνδρας, γνωστός για τα αποτρόπαια εγκλήματά του. Μπλεγμένος στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του υπόκοσμου και έτοιμος να κερδίσει έναν πόλεμο που πηγαίνει χρόνι...
