အိမ္တစ္အိမ္ရဲ့ ထပ္ခုိးတစ္ခုမွာ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေကာင္မေလးတေယာက္ Note bookကုိေတြ႔ၿပီး
Girl - ဟင္ ဘာစာအုပ္လည္းဖတ္ၾကည့္အုံးမွ ~~~~~~~~~~~~~
Fany.....Tiffany.... အဲ့ဒီနာမည္ေလးကုိ ေခၚမိတုိင္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေအးခ်မ္းေနလုိက္တာ။ သူမက eyesmile queen ေလးေပါ့။ သူမ ရယ္လုိက္ျပံဳးလုိက္တဲ့အခါတုိင္း ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴ ရပ္ရပ္သြားေလ့႐ွိတယ္။ သူမရဲ႕ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ္ စာေတြကဗ်ာေတြေရးၿပီး ဖြဲ႔ႏြဲ႔မျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လွပလြန္းေနတယ္။ သူမမွာ အလွအပအားလုံးျပည့္စုံေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူမကို ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းစြဲလန္းေနမိတယ္။ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမ အက်ႌအျဖဴနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတုိအက်ပ္၀တ္လာရင္ သူမကို ကြၽန္ေတာ့္ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲတဲ့အျပင္ သူမနဲ႔ေလးေပေလာက္အကြာမွာထုိင္ၿပီး စကားေျပာေလ့႐ွိတယ္။
"Tae...ဘာလုိ႔ Fanyကိုမၾကည့္တာလည္း ဘာလုိ႔ အနားလာမထုိင္တာလည္းဟင္"လုိ႔ ေမးတဲ့အခါတုိင္း ကြၽန္ေတာ္ သူမကုိ ျပံဳးျပၿပီး စိတ္ထဲကေနဘဲ သူမေမးခြန္းကုိ ျပန္ေျဖေလ့႐ွိတယ္။ "ငါ Fanyကုိၾကည့္မိတုိင္း ပုိခ်စ္မိမွာဆုိးလုိ႔ Fanyနဲ႔အနီးဆုံးမွာေနရင္ Fanyနားမွာဘဲ အျမဲေနခ်င္မိမွာစိုးလုိ႔" ဟုတ္တယ္ သူမကို ကြၽန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္မိလုိ႔မျဖစ္ဘူးေလ။ သူမဘ၀နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀က မုိးနဲ႔ေျမလုိ ကြာျခားတယ္။ သူမက သူမရဲ႕ နန္းေတာ္သမ်ွ ခမ္းနားတဲ့ စံအိမ္မွာ ဟင္းပြဲအစံုကို ေရႊလင္ဗန္းနဲ႔ စားေနခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စတုိးဆုိင္မွာ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္လုပ္ရင္း ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တပြဲကုိ အလုအယက္စားေနရတယ္။ ပုိက္ဆံကိုေရလိုသုံးျပီး ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ကားေလးကုိ ေမာင္းၿပီး သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေတြ႔ရင္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲမြန္းက်ပ္လာၿပီး ကုိယ့္ဘ၀ကုိ အလုိမက်မႈေတြျဖစ္လာတယ္။ သူမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုယ့္ဘ၀ အေျခအေနေၾကာင့္ ဆုံး႐ႈံးရမယ္ဆုိတာလည္းသိေပမယ့့္..........
သူမကို စေတြ႔ခဲ့တဲ့ေန႔ကို အခုထိမွတ္မိေသးတယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလုိေတာ့ Romantic မဆန္ဘူးေပါ့ဗ်ာ
