Pov Cesaar
'Psst' hoor ik. Mijn ogen sperren zich wijd open? Gaat het opnieuw gebeuren?
'Psst' hoor ik weer. Ik slik en blijf liggen hoe ik lig, met mijn rug naar de deur gericht.
'Ej slaapkop, kom je nog' zegt iemand. Langzaam draai ik me om en zie Urah staan.
Nee nee nee, dit mag niet! Dit kan niet. 'Praat niet tegen me' zeg ik. Geschrokken kijkt hij mij aan.
'Maar ik kwam zeggen dat je eruit mocht' zeg hij zachtjes. Ik vernauw mijn ogen en schud mijn hoofd. 'Praat niet tegen me' zeg ik opnieuw.
'Maa-...' begint hij maar ik onderbreek hem opnieuw. 'Ik zei praat niet tegen me! Ga weg!' Snauw ik.
Zijn ogen staan onbegrijpend en verdrietig, maar dat kan me niets schelen, niet na wat hij gisteren geeft gedaan.
Hij staat op en gaat zwijgend weg. Ik zucht opgelucht en plof weer in het zand neer.
Verveeld kijk ik voor me uit als ik weer voetstappen hoor. Ik rol mijn ogen en laat mijn ogen strak gericht op de muur.
'Cesaar' zegt Alias kalm. 'Waarom wil je niet uit de cel' vraagt hij.
'Daarom' zeg ik en probeer geen enkele emotie los te laten. 'We kunnen als volwassenen praten of als kinderen'.
Zuchtend draai ik me om en kijk hem aan. 'Waarom wil je niet uit de cel' vraagt hij opnieuw.
'Ik wil niet dat jullie het nog eens doen' zeg ik zacht maar luid genoeg om het te horen.
'Wat doen?' Vraagt hij verward. Boos schiet ik hem een blik. 'Doe nu niet alsof je neus bloed' snauw ik.
Hij trekt zijn eene wenkbrauw op. 'Ik weet niet waar je het over hebt Cesaar, maar als het zo zit blijf je hier nog maar een nachtje' zegt hij met alle kalmte in zijn stem.
Hij staat weer op en vertrekt weer richting de andere. Als ik mijn ogen vernauw kan ik nog net zien hoe hij met Urah praat.
Ik zucht. Infeite voel ik geen pijn meer wat me doet nadenken. Ik kijk naar mijn armen die vuilen zijn door al het stof.
Ik slik en kijk naar mijn benen, ook niks. Was het dan toch maar een droom?
Nee dat kan niet, ik maakte alles bewust mee en ik voelde de pijn. Wat is er toch met me aan de hand?
Ik snap het niet meer. Langzaam glijd er een traan over mijn wang dat een klein spoortje achterlaat.
----
Het is kort, ik weet het,... maar ik heb niet meer zoveel ideeën :s
JE LEEST
The Runner (On Hold)
AksiUrah leid een normaal leventje en is er gelukkig mee. Maar plots is er een grote wending in zijn leven. Zal hij het halen? Zal alles weer normaal worden? Vertrouwt hij iedereen nog wel? En wat met Kaydon? Je leest het allemaal hier.