The Elysian Prince Series: Neo Of The Battlefield

1

I woke up with a start.

It's 3am.

Another dream, or maybe a memory of the forgotten past. I don't know for sure.

All I know is that I am no immortal. I am no prince with my own kingdom. I don't battle monsters and other immortal beings. I don't serve nor protect someone like a higher prince.

But, I do know that I am Craig Lance Scott, the young billionaire and CEO of Neo Technologies Corp. The world's best, largest and leading robotics and engineering company. If this is what being a prince means, then this company is my kingdom.

However, I cannot let go of the fact that these dreams has been hunting me for so long are just mere dreams. My mind refuses to let go of the possibilities and truth behind those images that flashes in the back of my mind no matter how impossible it may sound.

Sighing in defeat, I glanced around my bedroom until my eyes landed on the bedside clock.

3:15am. It's a little too early. I wanted to get more sleep but I know for so long now how impossible the task is. Instead, I left my bedroom and went to my private home office.

I opened my laptop computer and focus on my researches and projects. It wasn't until an alarm went off that I noticed it's already five o'clock in the morning.

I turn off my computer and head straight into my bedroom. I changed into my sweat pants, pull over jacket and running shoes. It's my morning routine, running at least four kilometers every morning before going to the office.

Working out makes me calm. It relaxes my brain or maybe not. I don't know, its like my morning theraphy. I get anxious whenever I didn't do any physical activity that requires a lot of sweating and muscle-punishing tasks.

Binilisan ko ang pagtakbo. Ramdam ko ang bawat bagsak ng aking mga paa sa konkretong kalsada. Kabisado ko na ang daang ito. Araw-araw akong dumadaan dito, mula umaga hanggang gabi. Ang pagtakbo ay nagbibigay sa akin ng kapanatagan ng isip. Ang daming gumugulo sa isip ko nitong mga nakaraan.

Iniisip ko, marahil ay dahil sa mga kakaibang panaginip na palaging bumabagabag sa akin gabi-gabi. Bagamat panaginip lamang ang lahat, hindi mawala sa isip na ko ang mga iyon. Dahil alam ko sa aking sarili, may malaking bahagi ng aking pagkatao ang nawawala at nananatiling blangko hanggang ngayon. 

Ulila ako sa magulang. Tanging kapatid ko lamang ang natitirang kamag-anak. Sabi nila, namatay ang mga magulang namin sa isang vehicular accident at kapatid ko lamang ang siyang nag-taguyod sa akin. It's not like were poor or naghihikahos sa buhay pero dahil sa kapatid ko kaya umangat kami sa buhay.

Isang henyo sa robotics ang kapatid ko. Sa murang edad nagawa niyang mag-imbento ng makina para sa mga research facilities kagaya ng NASA. Hindi naglaon, na-imbento niya ang isang uri ng program para sa mga makina na magkaroon ng mas mataas na capabilities kumpara sa artificial intelligence. Isang makina na may sariling kaisipan.

Iyon ang naging simula para sa aming dalawa. Sinasabi ng lahat na kapwa kami mga henyo ng aking kapatid. Sa murang edad nagawa kong makapagtapos ng pag-aaral, nagpaka-dalubhasa at tumulong sa aking kapatid sa pag-re-research. Pero kung ang kuya ko ay mas focus sa pag-aaral, mas pinagtuunan ko naman ng pansin ang pagpapalawak ng resources.

Itinatag ko ang Neo Technologies Corporation. At iyon ang naging simula para kilalanin ako bilang isa sa pinakabatang bilyonaryo sa buong mundo. Marahil marami ang nagnanais na maging katulad ko, ang magkaroon ng mga bagay na mayroon ako, subalit hindi ko magawang iwaglit sa aking isip na ang lahat ng ito ay hindi totoo. Hindi ko alam, may mga bagay sa aking pagkatao ang paulit-ulit kong tinatanong.