•Bayan Tiryaki•

#1#

بسم اللہ الرحمٰن الرحیم °

~Esselamu aleykum ve rahmetullah ~

Aklıma bir kurgu geldi. Ben de aldım tableti elime yazmaya karar verdim..
Tabii beğeneceğinizi düşünündüm :)

Hazırsanız yepyeni ve İSLAMİ bir kurgu..

Alışmışlıkların dışında..

O zaman başlıyoruz.

Buyrun, hikaye sizlerle...

         Hayırlı okumalar...

××××××××××××××××××××××××××××♥×××××××××××××××××××××××××××

Sıkılmaktan sıkıldığım bir Cumartesi daha tamamen kitapların kaplamış olduğu duvarın karşısındaki iki kişilik kocaman, yanında perdesinin hiç bir zaman açılmadığı cam bulunan, her zamanki gibi siyah, üstünde küçük parlak yıldızların bulunduğu nevresim serili olan yatağımın üstüne iki metre uzaktan yüzüstü atladım. Burda da sıkıldıktan sonra, biraz mutfakta sıkılmak istedim fakat yine çok üşeniyordum. Kendimi doğrulttum ve pandalı pijamamın çözülen lastiğini bağlayarak ayağa kalktım.Mutfağa doğru yavaş, üşengeç, bıkkın, sıkılmış ve yorulmuş adımlarla ilerledim ve ketıla kaynaması için su koydum.Dolabın kapağını açıp bi nescafe aldım-reklam oldu ama:)-
Suyun kaynamasını beklerken telefonumu pandalı pijamamın cebinden çıkarttıktan sonra kilidini açtım ve hemen kankalarımızla kurmuş olduğumuz PONÇİK PANDALAR' whatsapp grubundan gelen 768 mesaja bakmak için whatsappa girdim. Anlamıyorum, bu kadar mesajı üşenmeden nasıl atabiliyorlar?

Haa ben mi?

Kendimi tanıtmayı unuttum, doğru. Ben,21 yaşında, evde boş boş oturan, annemin deyişiyle evde kalmış, kapalı, Anadolu Lisesi mezunu bir Türk kızıyım. Sadece Türk değil, Laz kızıyım. Tersim terstir. Sadece bir şey var ki, herkes benim bu huyumdan nefret ediyor.!
Çok üşengecim!
Bazı zamanlar nefes almaya bile üşenmişliğim olduğu hakkında söylentiler whatsapp grubumuzda dolaşıyor.
Lisede birine aşık olduktan sonra, girdiğim depresyon yüzünden sürekli kitap okuyor, kahve içiyor, yemek yiyor, yemek yiyor ve çok yemek yiyordum. Annem ve babam bu halime çok üzülüyor olmalarına rağmen, sürekli laf sokuşturup evde kaldığımı belirtiyorlardı. Babam mimar, annem ise tam bir Karadeniz kadınıdır. Kardeşlerim var tabii. Baş belaları.. Bir ablam, adı Füsun. Kendisi 29 yaşında. Çevremizdekiler, zengin kocayı kaptığını söylerler her adı geçtiğinde. Yalan da denilemez yani. Eniştem müteahhit olduğundan çok zengin. Ablamın da 2 tane çocuğu var, Allah bağışlasın. Bir de erkek kardeşim tabii. Ahh, tam bir baş belası. Bakkaldan ekmek alsam, bakkal sahibini kıskanıyor eşek sıpası. O da,17 yaşında. Adı, Ekber. Her gördüğümde'büyümüş de ablasını kıskanırmış'diye saçlarını karıştırdığımdan evde beni gördüğünde kaçıp duruyor. Annem, Lamia, 49 yaşında. Demiştim ya, tam bir Karadeniz kadını. Eli maşalı bir kadındır. Ama iyi olmasına iyidir, saftır. Babam da tam onun aksine tam bir pamuktur. Dünya yansa umurunda olmaz. Hiç bir şey onun için ailesinden önemli değildir. Bizi çok sever. Küçükken bizi az göbeğinde zıplatmamıştı, canım ya. Ha evet! İsmim mi? Firdevs.

Ketılda kaynayan suyu aldım ve bardaktaki toz karışımın üstüne döktüm.
Burnuma gelen nefis kahve kokuları eşliğinde odama gittim ve kahvemi aynamın önündeki masanın üstüne bırakarak kendime yeni bir kitap seçmek için, odamın bir tarafını tamamen kaplamış olan ahşap kitaplığımın önüne geçtim ve rafları süzdüm.
İçinden en az 20 kez okumuş olduğum kitap, tekrar onu okumamı ister gibi gözüme takılıp durdu ve elime alarak yatağa atladım. Yatağa atladığımda görmüş olduğum manzara, bütün gün mutsuz olmama sebepti belki de. Kahvem, aynanın önünde kalmıştı. Şimdi onu kim oradan alacaktı ki? Peh! Kalktım ve ılımış olan kahvemi alarak tekrar yatağa gittim. Kahvemi, yatağın yanındaki küçük komodine bıraktım ve kitabı önüme koyup derin bir nefes aldım.