•Bayan Tiryaki•

#3#

Multi : Firdevs' in elbisesi

Annemle ablam odamdan çıktıktan sonra hiç düşünmeden direk olarak dolabımın yan tarafına gizlemiş olduğum çikolata ve cips zulamı ortaya çıkarıp yemenin vaktinin geldiğini anladım. Çikolataları yerken whatsappa girdim.  Yuh ya! Kızlar siz nefes almak yerine internet paketi mi alıyosunuz? Bu ne her yer fotoğraf olmuş. Neyse, sakinim. Şimdi kız dayanışmasına girmenin tam vakti!

"Kızlar sea"
Ponçiğim:"Ase kuzum nerelerdesin sen yaa!"
Tıytıyım:"Ase Firdevss ösledimm yiaa"
Bebiştoloşkom:"Aseee nerdesin be be yimm"
Kardeşimm:"Aleykum selam cann"
Pamdamm:"Yaa özledimm"
Kelenbikim:"Oyyy kuzuu nerdesin sen yiaa?"
.
.
.
Sadece bir dakika içinde buna benzer tonlarca mesajın gelmesi, hem beni yalnız hissettirmemiş, hem de nasıl böyle arkadaşlarımın olduğu düşüncesine sürüklemişti. Whattsap 'ponçik pandalar'kız kankalar grubumuzdan çıktıktan sonra kardeşim olarak gördüğüm tek insan, hatta normal zamanlarda en çok görüştüğüm insan evladı olan, çok güzel yemekler yapıp kalbimi öyle fetheden,8yıllık komşum Aslı'yı aradım.

"Alo selamun aleykum"

Her zamanki güleryüzlü ve neşeli ve utangaç ve mutlu ve her neyse işte o her zamanki sesiyle ve heyecan içinde bana cevap verdi:

"Aleykum selamm nasılsın?"

"Sence iyi miyim?"

"Doğru. Sen ne zaman beni öylesine aradın ki?"

"Tamam bırak şimdi duygu sömrünü. Akşam beni istemeye geliyolar."

Dıtt..dıtt.dıtt..

Ne? Suratıma telefon mu kapattın? Neler oluyor? Hayır yani sonuçta ben tuvalette ekmek yememiş insanım. Bu kutsal Cumartesi başıma gelmeyen tek şey kalmadı.

Açılan kapı sesi ve selamlaşmalar eşliğinde daha bir tırsar olmuştum. Hayır, hayır bir akrabayı dahi kaldıramayacak şekilde psikolojimin moralleri bozulmuştu.

Neyse ki kapıyı 'çat'diye her zamanki patavatsızlığıyla açan Aslı girince, alıp da veremediğim nefesi serbest bıraktım.

"Hoşgeldin"

"Hoşbuldumm" diye çılgınca yatağıma atlayan Aslı'nın suratına, dondurmamı bir türlü vermeyen Maraş dondurmacısına bakarcasına baktım, baktım ve baktım.

Malesef benim ileri zekanın tersine giden kankam, bakışlarımı bir türlü anlayamıyordu.

"Aslııı"

"Bi saniye şu an çok mutsuzum."

"Yaa kızımm beni istemeye geliyolar seni değil!"

"Sorun da bu ya zatenn. Annem konuştuklarımızı duydu. Bi dövmediği  kaldı valla. Neymiş aynı yaştaymışız, seni istiyolar da niye beni istemiyolarmış?"

"Tövbee estağfirullah Sabırr"

"Ya tamam şimdi bi plan yapalım."

"Dur! Sen malı getirdin mi?"

"Getirmem mi yaa?"

Diyerek çantasından çıkarttığı iki paket büyük yeşil renkli cipsi önüme attı.

"Heeh. Şimdi tamam. Evet değerlendirmeleri alalım."

"Kanka bak şimdi ................"

Akşama kadar konuştuk, konuştuk ve konuştuk. Sonrasında benim her yer için farklı renkte kıyafetleri olan renkli arkadaşım, bana kendi dolabından bir şeyler ayarlamak için kendi evine gitti.

Geldiğinde elinde pudra, altı çiçekli bir elbise ve pudra bir şal vardı.
Hemen onları giydim ve biraz da makyaj :)

Annemin yanına gittiğimde, hayatımda hiç görmediğim yemekleri pişirdiğini fark ettim. Yok artık! Kadın dünden meraklı beni vermeye ya hu! Annem ise beni gördüğünde şaşkınlıktan dizlerini dövmeye başlamıştı.

"N'oldu anneciğim niye bu kadar şaşırdınız?"

"Yav uşağum sen ne ettun?"

"Naptım ? Hii yoksa çirkin mi olmuş?"

"Yok uşağum çok güzel olmişsun da, gel bir sarilayum sağa"

Annem ağlayarak yanıma geldi ve kendimi bildin bileli ilk defa bu kadar aşırı bir sevgiyle bana sarılıyordu. İçeriden Aslı'nın kahkahaları geldi. Annem de tebessüm etti ve onu da çağırdı:

"Asluuuuu kizzz geell burayaa da"

Aslı koşarak yanımıza geldi ve hep beraber sarıldık. Demiştim ya, biraz patavatsız olduğundan anneme dönüp:

"Ya Lamia Teyze şu eniştenin bi kardeşi bişeyi varsa hemen bana ayarla"

"Uiyy tamam uşağum yeterki sen iste."

2 saat sonra..

"Firdevss uiyy koş da koşş geldilerr"

Aslıyla birbirimize göz kırptıktan sonra beklemeye koyulduk.
Ve kapı zilii..

"Uiiyy hoşgeldunuz, hoşgeldunuzz, buyrun şöyle geçun"

"Merhaba hoşbulduk."

Herkesin içeri geçtiğinden emin olduktan sonra Aslı ile kapıdan onları izlemeye koyulduk.

"Ohaa"

"Aslı  n'apıyosun duyucaklar suss!"

"Yaaa kanka sen evlenmek istemiyosan ben evleniyimm çocuğa bak beee tam filinta yavrumm benimm."

"Yaa tövbeee ne diyosun sen?"

"Neyse tamam sustum kanka kızma."

İçeriden beni çağırdılar ve ben de yavaş ve nazlı edayla içeri girdim.

Herkesin bana olan garip bakışlarını hiç önemsemedim ve hemen pat diye bir yere oturdum.

Annem ayağa kalkıp bana gözleriyle işaret etti ve beraber mutfağa gittik.

"Kiz Allah senu ne etmesun benum salak kizumm"

"Noldu ya şimdi?"

"Kiz bu üstün başun nee? Vay başumuza gelenler. "

Annemin dizlerini dövmesiyle üstüme başıma baktım. Ha evet !
Annem siyah kot eteğimin üstüne giydiğim metal tişörtü, siyah şal ve kırmızı converseler ile siyah rujuma dikkat çekmek istiyordu.

"Anne bu benim her zamanki halim."

"Uiyyy, evde kaldun Firdevss"

"Beni beğenen böyle beğenir tamam mı?"

Diye anneme çıkışırken, görücüler beni beğenmediklerini gözümüze sokmak isterlercesine annem daha mutfaktayken kalkıp gittiler.

Bense, sadece kahkaha atmakla meşguldum.

Ve ağzımdan kahkahayla karışık sadece bir cümle çıktı:

"Pandalı pijamalarımdan beni kimse ayıramaz!!!"