Melez

11. bölüm: Söz vermiştin

Alevleri buğulu görmeye başladığımda göz yaşlarımı yanaklarımda hissettim. Yumruğumu sıktım

"Bunu yapanı bulacağım ve doğduğuna pişman olacak!!" Dedim.

..........

Gözlerimi açtım dün Olanları Hatırlayınca sinirden gözlerimin dolduğunu hissettim. Birisi ailemi götürmüş, evimizi ateşe vermişti.

Nasıl uyuduğumu bile hatırlamıyorum. Ayağa Kalktım arkamı döndüm yan tarafta yatan Ryan ı görünce az da olsa gülümsedim banyoya geçtim. İşlerimi halledip dolaptan eşyalarımı Alıp banyoya geçtim.

Altıma lacivert kot pantolonumu, Üstüme uzun kollu grî üstümü, ayağıma beyaz spor ayakkabılarımı giydim.

Saçımın ön kısmını Alıp topuz Yaptım ve banyodan çıktım. Yatakta Ryan ı göremedim. Gözlerim dolu dolu bitik bi halde Aşağıya indim. Aşağıda sadece Kevin vardı.

"Herkes nerde"dedim.

"Emma ve Sara markete gitti, Bella ve Andy az önce buradaydı şimdi neredeler bilmiyorum, Adrian ı hiç görmedim ve Ryan da üstünü değiştirmeye gitti birazdan gelir dedim, ki geldi" dedi ve eliyle arkamı gösterdi.

Dünden beri gözlerim dolsa da, asla oturup hıçkıra hıçkıra ağlamamıştım. Ve sanırım öyle bir şeye ihtiyacım vardı.

"Günaydın güzellik" dedi. Belime sarıldı. Kollarına sarıldım

"Günaydın" dedim.Koltuğa geçtim.

Oturdum ve derin bir nefes aldım. Ryan ve Kevin aralarında konuşsa da onları dinlemiyordum. Ayağa kalkıp mutfağa gittim. 3 torba kan içtikten sonra salona geri döndüm ve

"Ben çıkıyorum"dedim. Ryan ayağı kalmıştı ki Kevin ondan önce davrandı. Delta hızını kullanıp önüme geçti

"Nereye" dedi. Göz devirdim

"Sadece biraz dolaşacağım. Çocuk değilim evin yolunu bulurum" dedim. Ryanla bakıştı.

Önümden Çekildi ve kapıyı açtı eğilip eliyle nazikçe dışarıyı gösterdi.

"Buyrun leydim" Yapmacık bir şekilde gülümsedim.

Dışarıya çıkıp etrafa baktım kimse yoktu. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Aklıma gelen şeyle Vampir hızımı kullanarak annemlerin evinin önüne geldim. Kapı kolunu Yavaşça çevirdim. Bunu yapan kişi arkasında tabi ki iz bırakmıştır.

Salona geçtim. Koltuklar devrilmiş ortadaki masa ters dönmüş ve annnemin sehpasının üstündeki bütün süsler kırılmıştı.

Salondan çıkıp odama yöneldim. Yatağım neredeyse yanmıştı örtüm tamamen yerdeydi. Dolabımın üstündeki bavulu aldım etraftaki sağlam kalan eşyaları içine koymaya başladım.

Yatağın altına baktığımda küçük mavi kalpli bi kutu gördüm. Eğilip kutuyu aldım ve Yavaşça açtım.
İçinde benim küçüklük ve aile fotoğrafları vardı. Ellerimi Saçlarımdan geçirdim. Ellerimi fotoğraflarda gezdirdim. Gözlerim hala buğuluydu. Ve içimi döküp ağlamadığım için burnumun ducu dünden beri sızlıyordu.

Kutudan elime gelen fotoğrafı aldım. Bir tanesinde babamla çit leri boyamışız ve her tarafımız mavi boya olmuştu. Babam bana arkamdan iki kulak yapmış ikimizde kameraya dil çıkarıyorduk. Gülümsedim. Gerçekten yaramaz bir çocuktum...

"Neredesiniz?" Dedim.

Sinirle ayağa Kalktım kalpli kutuyu da bavula koydum ve evime yöneldim. Bu catastrophe geceleri dışarı çıkıyorsa ben de geceyi bekleyeceğim.