Irmak gideli bir hafta olmustu. Günler hızla geçiyor, ben okul dışında saatleri mi Kaan la
atölyede geciriyordum,ona birşeyler öğretirken bende resimlerime dalmış huzuru bulmuştum.
Kaan la kucuk bir sergi açacaktık,bu onun için bir oyundu,yarı yıl tatiline girmeden aileye bir
sürpriz hazirliyorduk
Çerçeveleri hazırlamak için mahallede ki marangoza çıtalar kestirmiştim.Onları hazırlarken bir
türlü beceremiyorum .
Oflaya puflaya son deneme de başarısız olunca yere çöktüm.Çıtayı hırsla fırlatinca kıymık elime
battı.Sağa sola ' bakınırken Alaz iceri daldı, hemen elimi eline aldı inanmıyorum sana yardım
istemek bu kadar mı zor geliyor sana diye bir yandan bağırıyor bir yandan da elimdeki kıymığı
cikarmaya çalışıyordu.
-Bagirma bana.
-Sende birkez olsun beni dinle.
-Dinlemezsem ne olur?
-Bu olur.dedi.Dudakları dudaklarıma değdiği anda herseyi unuttum.Dunya durdu sadece o ve ben
vardim.Biran kendime geldim.Ben ne yapıyordum. Bunu anladığım anda itmeye çabaladim.Ben
ittikçe daha çok sariliyordu.
Nefes alamıyorduk.Sanırım anladı, kolları rahatladı.
-Özür dilerim hadi elini saralım sonra da çerçeveleri yaparız deyince başımı sakladım.
Benim saatlerce yapamadıgım Çerçeveleri kısa bir sürede yaptı,ben de hazırlanan Çerçeveleri boyamaya başladım.
Sessizlik içinde çalışıyorduk bir ara Aysen gulumseyerek yanımıza geldi yiyecek ve içecek birşeyler
bırakarak gitti.
İşimiz bittiğinde saat oldukça geç olmuştu.Yarın Kaan'ı güzel bir sürpriz bekliyordu.
-Teşekkür ederim, sanırım tek başıma yapamayacaktım.
-Zevkle yaptım, şimdi iznin olursa seni eve bırakayım.
-Niye yapıyorsun?
-Neyi?
-Niye yanimdasin?
-Seni seviyorum.
-Neden inanmıyorum acaba?
-Izin ver seni inandırayım.
-Bilmiyorum Alaz, bilmiyorum.
-Kalbim inan diyor, aklım bir daha kanma .Çok zor.
-Haklısın, ama sana olan sevgime inan ,yanlislarim olabilir ama inan bana beni birkez dinle olmaz
dersen ceker
giderim.
-Tamam, söz seni dinleyeceğim.
-Hadi gidelim.
-Sen benim evimi nereden biliyorsun?
Güldü.
-Aynı mahallede oturuyoruz.
-Bu ne tesadüf.
-Tesadüf değil askim ,sana yakın olmak istedim.
-Seni anlamıyorum.
-Eve gidelim ,herşeyi anlatacağım.
Eve geldiğimizde acıktığımızı farkettim.Acele ile yiyecek birşeyler hazırladım. Arkasından
çayımızı yudumlamaya başlarken Alaz konuşmaya başladı ben sordum o anlattı.O sordu ben
anlattım.Konuşmamız bittiğinde sabah olmak üzereydi .Gözlerim kapanırken arkamdan sarıldı.
Öylece uyuyakalmisiz.Gozlerimi actigimda Alaz 'ı beni izlerken
gördüm .Alnımdan öptü ayağa kalktı.
- Sılam,ne diyorsun?
-Alaz, bana izin ver ,anlattıklarından sonra sana inanıyorum ama çok yiprandigimizi biliyorsun bize zaman lazım
-Biliyorum gülüm, sadece benden uzak durma bize şans tanı.
-Haklısın, sanki yeni tanışmış gibi baştan başlayalım olur mu?
-Olur tâbi ki, olur askim .
O halde hanımefendi, benimle kahvaltıya gelir misiniz?
-Yalnız okula geç kalmamam lazım, yakın bir yer olursa gelirim.
Güle oynaya evden çıktık,
-Alaz bu sefer hata yapmak istemiyorum.
-Söz veriyorum sana bu olanları unutturacagim .
-Okuldan çıkınca ne yapacaksın?
-Kaan'a sözüm var,bir an once sergimizi hazırlamam lazim.
-Tamam işten çıkınca yanina gelirim yemek yeme birlikte hirseyler atistiririz.Bende sana yardım ederim.
Okula son anda yetismistim.Kapıda Aysen ile karşılaştım,
-Hayırdır gözlerinin içi gülüyor.
-Alaz la konuştuk yeniden denemeye karar verdik.
-Sıla, sizin adınıza çok sevindim,
-Bunu bir an önce kutlamaliyiz .
-Aysen ,bize biraz zaman ver,işler yoluna girsin inşaallah kutlarız.
O gün nasıl geçti bilmiyorum.Okuldan çıkar çıkmaz atölyeye geçtim.Bir süre Kaan ile çalıştıktan
sonra onu eve gönderdim. Annene söyle sürprizimiz bozmasın hazırlıklar bitmeden buraya
giremez.
-Öğretmenim ,burası anneme yasak,söz verdi.
-Hadi bakalım 2-3 güne herşey hazır olur.
-Öğretmenim benim de sana sürprizim var evde yapıyorum ,dergimizin açılışında getireceğim.
Kaan 'ı gönderdikten sonra son resmime O daklandim, arkamdan sarılan Alaz'ın sesiyle gulerek
döndüm ben de ona
sarildim,kokusunu içime çektim.
- Yemekler sogumadan yiyelim sonra devam edersin .
-Ben hazırlarken sen dinlen.
-Alaz resimleri seyretmeye başladı arka tarafa geçtiğinde göreceği resimler aklıma geldi peşinden
gittim,elini tuttum.
Sarıldık, bu bebekler dedi sesi boguklasmisti.Birgün kendi bebeklerimizin resimlerini yapacaksın
dedi ,dudakları
dudaklarima değdiği anda yine dünyam durdu ,aradan ne kadar zaman geçti bilmem sanırı
yemekleri soğuk
yiyeceğiz dedim.Hadi önce karnını duyuralım dedi.Yemekten sonra biraz daha çalıştım. Sonra çıktık
sahilde yürümek istedim,o kadar çok konuşacak şeyimiz vardı ki......
Eve gidelim mi deyince , sen iyice evin yolunu unuttun galiba.Sen varken ev aklıma gelmiyor izin
ver sadece sana sarılıp yatayim ,kokunu alayım, bu bana yeter,sen isteyene kadar bu bana yet
ama bana git deme.Demem ben
desem sol yanım diyemez.
