HAYAL ET

~4~

Karşımda duran bir resim ve artık kağıda sürekli dokunulduğundan ve kurşun kalemle çizdiğimden, kurşun kalemin kağıdı mahfetmişliği. Resmim karakalem olduğu için artık detayları ve özenle çizdiğim yerler kaybolmuştu. Bu yüzden onu tekrar çizmem gerektiğinden emindim. Ben resmimi karşıma almış bunları düşünürken; yanımdaki sandalyenin ayakları gıcırdadı ve biri oturdu. Karşıma baktığımda; ilk okuldaki resim öğretmenimdi. Ben bu resmi çizdikten sonra bana en çok umudu o vermişti. Asla hayalinin peşini bırakma diye o söylemişti. Onu karşımda gördüğümde şaşırmış ve gülümser bir şekilde yüzüne bakıyordum ve sonra elini uzatarak;

" Merbaba! Umarım beni tanımışsındır?dedi. O değilde ilk okuldaki resim öğretmenim beni hatırlıyordu. Şımarık değildim ya da en zeki çocuklardan biride değildim. Onun aklında kalacak ne yapmıştım..." Evet, evet tanıdım sizi. Siz ilk okulda benim resim öğretmenimdiniz dimi?dedim çekingen bir ses tonuyla.

" Evet canım ben senin ilk okulda resim öğretmenindim. Belkide şuan buraya neden geldiğimi falan düşünüyorsun. Eğer düşünüyorsan söyleyeyim. Hatırlarsan bir resim çizmiştin. Mutlaka hatırlarsın çünkü onunla hayaller kurmuştun. "

"Hı, hı evet hatırlıyorum hatta... Resmim burada ama yeniden çizmeyi ve daha güzel çizmeyi düşünüyorum." Bak... Şey ismin neydi?"diye sordu. Çok ilginç onu hatırlamamıştı yada benimle fazlasıyla ilgilendiği belli olmaması için numara yapıyordu. "Beste..."dedim. " Bak Beste hayat bazen kendisini ne kadar sevdiğini olçmek için bazı şımarıklılar yapan, her yeri kırıp döken bir çocuk gibidir. Bu örneği veriyorum çünkü bir kızım vardı ve o olmadan yaşayamazdım o benim yaşam kaynağıdımdı bu yüzden ismini Hayat koymuştum. Yani demek istediğim artık bir kızım yok. Onu kaybettim işte hayat beni o zaman tekrar bir sınava sokmuştu ama ben direndim. Kızımı kaybettim ama bir oğlum oldu ismini bu sefer eşim koydu Emre. Aslına bakarsan demek istediğim hayat seni ne kadar sınasada, zorlasada bazı şeylerden asla vazgeçme bak ben kızım öldüğünde kendimi zorladım ve yıkılmamaya çalıştım daha sonra oğlum oldu. Hayat bir yerden aldı ama bir yerdende bana süpriz vadetti. Belkide durdukyere böyle bir şey söylememi garipsemiş olabilirsin ama bu söylediğim şeyi aklından hiç çıkarma. Bir gün olurda hayat seni bir sınava sokarsa onunla mücadele et, asla yılma."

Teker, teker dediklerini anlamaya çalışıyordum. gerçektende durdukyere gelip bana hayat dersi vermişti. Bu kadın benim hakkımda bir şeyler biliyor olmalıydı, öyle geliyordu.

Biraz daha bana baktıktan sonra;"Neyse, ben aslında buraya bir arkadaşımı görmeye gelmiştim. Merdivenlerden inerken seni gördüm ve çizdiğin resme bakıyordun. Seni izlerken eskiden olan herşey gözümde canlandı ve bende dayanamayıp senin yanına geldim hayalinden hiçbir zaman vazgeçmemen gerektiğini düşünüp sana söylemek istedim. Çünkü eminim hayatın boyunca daha çok şey yaşayacaksın ve bu yaşayacakların seni bazı şeylerden vazgeçmeye teşfik etsede vazgeçmemen gerektiğini bilmelisin. Galiba fazla konuştum, bu kadar konuşmamın nedeni sadece hayal kuran insanların bir gün olurda vazgeçmemeleri. Yani aslında bu sana özel değil senin gibi gördüğüm herkesle böyle sohpetler ediyorum ama senin yaşında biriyle hiç konuşmamıştım."dedi ve bende kafamı sallyıp gözlerimi kırpıştırdım." Ve bu konuşma belkide bana faydalı olur. Size gerçekten çok teşekkür ederim. " dedim." Neyse ben seni fazla oyalamıyım. Belkide resim çizersin" dedi gülerek ve ayağa kalktı. " Şey... sağol " dedim, onca konuşması üzerine teşekkür etme ihtiyacı duymuştum. " Birşeydeğil canım eğer konuşmaya ihtiyaç duyarsan müdürde telefon numaram var oradan arayabilirsin, görüşürüz ,kendine iyi bak." Görüşürüz" dedim ve arkasını dönüp gitti.

Sanırım bir şeyler yaşamıştı ve başkalarınında onun yaşadıklarını yaşamasını istemiyordu.

Resmime bakmaya devam ettim. Resme bakarken söylediklerini de düşünüyordum. Masanın altındaki dosyama uzandım içinden yeni sayfa aldım. Aklımda kalanla ve resmede bakarak, sil baştan çizmeye başladım. Onu çizerken kalbimin ritimlerini müzik melodesine çevirdim. Kulaklığı taktım ve şarkının sözleri beni daha istekle çizmeme, hayalime daha da çok bağlanmama neden oluyordu. Şarkının sözleri şöyleydi;

Belki uzak bir günde, başka insanlar olarak karşılaşırız ve belki gülüşerek birbirimize ellerimizi uzatırız.
Ümitsizlikten sonra nice ümitler, karanlıklardan sonra nice güneşler var... diye devam eden, kalbime işleyen bir şarkı.

Resmimi 1, 2 belkide daha fazla saatlik çalışmadan sonra bitirdiğimde kağıdın üzerindeki mükemmel bir insan bana bakıyordu. Onu dahada çok sevmiştim. Resmime hayranlıkla bakmaya devam ettikten sonra aklıma Yağmur geldi. Kağıdı arkama alıp televizyon izleyen Yağmur'un yanına yürümeye başladım resmi arkama alıp; "

Yağmur... "diye seslendiğimde;" Böyle çekici seslendiğine göre benden bir şey isteyeceksin sanırım." " Hayır, bir şey istemiyeceğim ama sana bir şey göstereceğim." Arkamda olan ellerimi önüme aldım ve yine ağazı kocaman açılmış en tatlı olabilecek arkadaşımı gördüm." Vavv, bu çok güzel. Kızım işte ben senin hiç bir şeyden vazgeçmemeni seviyorum. Mesala benden vazgeçemiyorsun, hayır benden kimse vazgeçemez zatende neyse konumuz bu değil. Bu çok daha güzel olmuş daha ayrıntılı, daha net ve daha çekici, karizmatik. " " Yağmur yürüme istersen , o benim. Ne kadar böyle biri varmı, yokmu bilmesemde yinede onu kimseye yar etmem." Beste şuan çok arabesk konuştun. Bu senmisin? Böyle biri varsa ve sen onunla tanışırsan eminim sen Bestelikten çıkacaksın."

" Eğer böyle biri varsa, varsın çıkıyım benlikten. Yeterki bu mükemmel adam yaşıyor olsun."