Thank you for the broken heart ☻

Chapter 30

Sharlene's POV:

Hindi ko na alam gagawin ko. Sobrang sakit. Sobrang sakit ng ginawa mo Nash. Ang sakit. Daig ko tinusukan sampung karayum,cactus at kutsilyo sa puso.

BAKIT BA HINDI MO MAGAWANG MAKUNTENTO SA AKIN?!

  BAKIT BA HINDI MAGAWANG MAKUNTENTO SA AKIN?!

Sa sobrang hindi ko na alam ang gagawin ko, tumakbo ako. I ran as fast as I can. Hindi ko sila pinansin, I don't care about people in this world.. I don't care about you Mr. Aguas

takbo

takbo

takbo

Huminto na ako, but still crying. Hini-hingal na ako pero mas masakit pa rin yung ginawa ni Nash. Akala ko ba mahal niya ako?

..

..

..

Shar?

Narining kong may tumawag sa akin nilingunan ko siya, then ngumiti ako.

Si Francis.

Tinabihan niya ako. Pero hagol-hagol yung iyak ko. Hindi ko mapigilan, hindi ko mapigilan yung sakit nararamdaman ko. Ganun ba pag nagmamahal?

"Bakit ka umiiyak? Hindi bagay sayo." seryoso niyang sinabi sabay hawak sa batok niya.

  Tinignan ko naman siya,

"Francis *crying* niloko ako ng boyfriend ko! *crying*"

  Lumapit siya sa akin lalo at niyakap ako. Lalo akong naiiyak, nabasa ko na ata yung t-shirt niya. Para tuloy siya naligo sa luha.

  "Sige iiyak,iiyak mo lang. Pagkatapos mong umiyak, wag ka ng iiyak ulit. Wag mong sayangin yang oras mo kakaiyak sakanya, bakit? siya nagkaoras ba siyang ISIPIN na kung masasaktan ka, hindi di ba? Huwag mo siyang iyakan kasi wala siyang kwentang tao. Wala, as in W A L A.. Huwag mong sayangin yang mga luha para sa walang kwentang tao'ng yun. Cheer up! Life goes on. Ipunin mo na lang mga luha mo,iyakan mo yung taong karapat dapat. At saka malay you meet for reason, either he's a blessing or a lesson. Pero alam ko, malaki ang matutunan mo diyan. Pero atleast diba, ending na ng katangahan. Wala ka ng iisipin pa, ang isipin mo na lang kung paano ka magsisimula ulit!" habang hinihimas niya yung likod.

Hindi na lang ako nakapag-salita. Tinignan ko na lang siya, tinignan niya rin ako.

  "Iwan mo na lahat yan dito Boracay huh. Pero huwag mo naman akong iwanan dito. Kumbaga souvenir mo ko huh *smiles*" habang nagtatapon ng bato papunta sa dagat.

"Ano ginagawa mo?"

  "Sa bato ko hinahagis lahat ng sama ng loob ko.. Tapos itatapon ko sa dagat para wala na ako bigat sa puso ko diba"

ginaya ko siya kumuha ako ng 3 bato, yung sa malaki. Kasi laki ng utak ni Nash kaya naisapan niyang lokohin ako gago siya.

"Para sa panloloko mo Nash!" unang bato.

  Tinignan lang ako ni Francis at ngumiti siya.

  "Para sa pagmumukhang tanga mo sa akin. Hayup ka!" bato no. 2

Tawa naman ng tawa si Francis. Ewan ko ba diyan, pero ang cute niya. Pinagagaan niya loob ko. Sana siya na lang ❤❤❤

At yung bato na kasing laki ng utak ni Nash,

..

..

"PARA SA PANGA-GAGO MONG BWISIT NA LETCHE AT HINAYUPAK KA!"

  At ayun tawa ng tawa si Francis. Hay. Ang saya pero, Shar may sakit pa din. Nabawasan naman ng nga 15% so siguro may 75 % pain pa. :(

"Tara" tumayo ako, inaabot ko ang kamay ko Francis

  "Saan tayo pupunta?"

   "Hahatid mo ko"

Habang naglalakad kami, ayun tawanan. Kwentuhan. May pagka-joker pala itong si Cis. Saya kasama, atleast nabawasan yung sa heart ko, pwede na siya maging pain reliever joke :)

Malapit na kami sa door nung tinutuluyan namin ng nakita ko si Jai, Alexa, Kobi at Sophia.

"Saan ka galing?"

  "Girl, kanina ka pa namin hinahanap!"

  "Ah sige. Una na ako, Shar. Alexa!" paalam ni Francis sabay tapik sa balikat ko.

"Ingat!" sabi ko, at tuluyan na siyang umalis.

Pagkaalis ni Francis, nag-nervous breakdown na naman ako chos! Hindi ko na naman kinayanan.

"Jai!" sigaw ko habang umiiyak at habang niyakap si Jai.

Nag-sign naman si Jai kila Alexa na sige na okay na ako na bahala dito pasok na kayo. Hahahaha ang haba :)

Niyakap lang ako ni Jai, habang hinihimas yung likod ko at hawak niya yung mukha ko.

Swerte ko talaga kasi may kaibiga akong katulad ng isang Jairus Aquino, yun bang laging andiyan sa likod ko. Hindi ako iiwan. Parang till'death do us part nga yung friendship namin neto.