Trouble Ψ Wildest Dreams //DÜZENLENİYOR

Chapter 13

Bölüm 15: "It's Scarlett." 

Bölüm şarkısı: Taylor Swift- Cold As You

----------------

Havaya baktım. Ürkütücü bir karanlık şehre hakimdi ve bu içine kötü hisler enjekte etmekten başka bir işe yaramıyordu.

Gitarımın askısını düzelttim, aksi takdirde performansımın ortasında düşecek ve ben de rezil olacaktım. Tabii burada benim rezil olmamı önemseyen tek kişi yine ben olacaktım çünkü Harry ve diğerleri şirketin başarısını düşünecekti. Belki Edgar bir istisna olabilirdi, belki...

Bugün, o gündü.

Şirketin tanıtımı için Harry'nin beni seçtiği ve Cold As You'yu seslendireceğim gün. Şarkının yazımı baştan aşağı bana aitti, bestesini de ben yapmıştım. Ne var ki içimde, ya başkasının şarkısını seslendirmen gerekiyorsa diyen bir endişe vardı. Sonuçta sadece sese önem verenler olarak ancak sesimi duymak istemişler, ve bir Dolly Parton şarkısı bekliyorlardı.

Ve ben daha önce hiç duymadıkları bir şarkıyı söyleyecektim.

İşte ben bu düşünce ile dudaklarımı kemirirken bana rahatla dercesine bakan sahnenin önündeki koltuklarda oturan Edgar, bana cesaret verirken, kaşları çatık ve eğer bunu batırırsan seni bitiririm dercesine bakan Harry ise, strese ve renkten renge girmeme sebep oluyordu.

Aslında hiçbir zaman sahneye çıkmaktan korkan bir kız olmamıştım. Her an en önde ben olurdum ve büyük bir korkusuzlukla herkese kendimi gösterirdim. Fakat şimdi, midemde garip şeyler dönüyordu. Harry sanki moralce çökmem için uğraşırken, Edgar ise bunu engellemek için bana gülümsüyordu. Arada bir Harry ve Edgar'ın çatık kaşlarla birbirlerine baktığına tanık bile olmuştum.

Gittikçe sabırsızlanıyordum, gelecek yetkililer ne kadar gecikirse ben de o kadar daralıyordum.

Gözüm sürekli kapıdaydı, her an gelebilirlerdi. Derin derin nefesler almaya dikkat ediyordum fakat onun yerine kesik kesik nefesler oluyordu.

Ellerimi yelpaze gibi kullanmak istiyordum fakat Harry'nin önünde, zayıflığımı belli edemezdim. Çünkü zaten bana küçümseyen bakışlar atarken bile, anlamıştım ki gerginliğim herkesin anlayabileceği türdendi.

Bir ileri bir geri sallanıyordum, ki bu da bir gerginlik belirtisiydi. Benden daha iyisini bulmalılardı. Daha yüksek notalara çıkacak ve daha bilindik bir şarkı söyleyen...Ve gergin olmayan.

Gözlerim ile her tarafı inceliyordum ama bunu yapmamın sebebi, gerçekten de incelemek değildi. Gerginliğimi dağıtacak bir şeyler arıyordum ama şansıma, öyle bir şeye daha rastlamamıştım. Yalnızca Edgar vardı. Ne kadar heyecanlı ve gergin olduğumu o da anlıyordu ve bu sebepten ötürü sürekli gülümsüyordu. Acaba yüz kasları yorulmuyor muydu diye düşünmemek imkansızdı.

Ve sonunda, Edgar yanıma geldi. Kaşlarını kaldırdı ve "Neler oluyor Alison?" Dedi fısıldayarak, ve bir şey dememe izin vermeden devam etti; "O kadar gerginsin ki, biz de geriliyoruz. Rahatlamalısın"

Başımı iki yana salladım. "Olmuyor. Korkuyorum. Ve doğrusu, Harry'nin bakışları da tuzu biberi oluyor." Dedim ve Harry'e baktım. Ne var dercesine kafa salladı fakat ben göz devirip geçtim. Bu hareketin üzerine yanımıza geldi. Şaşırmıştım ve Edgar da oldukça şaşırmıştı. Bunu yüz ifadesinden anlamak zor değildi.

"Bir sorun mu var, Taylor?" Dedi Harry, adımı vurgulayarak. Başımı iki yana salladım ve Edgar'a döndüm. Bana gülümsedi ve "Sana güveniyorum Alison. Bitir şu işi ve gülümse. Çıkışta cheesecake yiyeceğiz. " deyip yanağımdan öptü . Şaşırmıştım fakat şaşırdığım şey daha çok Harry'nin kararan gözleriydi. Kendi kendime kendine gel dedim. Harry kıskanmazdı. O da şaşırmıştır olsa olsa diye düşündüm. Sonuçta beni aldatan kendisiydi. Beni o bırakmıştı. Yani beni sevmiyordu.