C L O S E//NickJonas

Bölüm 10: Amelia'nın Eğitmeni

Küçük düzenlemeler yaptım hikayede. Multide Evangelina var.

Bu arada keşke hayalet okuycularım gerçek birer okuyucu olduğunu kanıtlasalar... bir kaç oy ve biraz yorumla...

"40!"diye ciyakladım. Nick'in istediği şeyleri hazırlayabilmek için basküle çıkmıştım ve dijital ekran kocaman bir 40 görünmüştü. Burada ya da Amerika'ya geldikten sonra kilo aldığımı biliyordum ama bir hafta bile dolmadan 5 kiloyu nasıl alabilmiştim? Tanrım! Davul olmuştum.

"Neden bağırıyorsun?"diyerek yanıma koşan Travis'e baktım. Nick'in yanından ayrıldıktan sonra şansım yaver gitmiş bilgi işlem odasında Travis'i bulmuştum.  "Bir haftada tam 5 kilo almışım. Yemeyi hemen bırakmam gerekiyor."deyip baskülün üzerinden indim. Travis bu halime gülüp elindeki tablete kilomu girdi. "Aslına bakarsan 40 kilo ajanlık için oldukça düşük."diye mırıldanırken hızla ona dönüp kızdım. "Bir balerin için çok fazla. Parmaklarımın ucunda nasıl duracağım?"diye kendi kendime yakınırken Travis yaklaşıp omuzunu omzuma vurdu. "Sen bir balerin değilsin ve biraz sessiz ol."diye uyarıp kapıya yürüdü.

Kapının dışına sarkıp koridoru kontrol ettikten sonra içeri girdi ve kapıyı kapatıp çatık kaşlarla bana baktı. "Unutuyorum bazen."deyip kendimi açıklamaya çalıştım. Kendimi iyi hissetmem için Travis'in bir kaç yatıştırıcı cümle kurmasını bekledim ama beklediğim gibi olmadı. Zaten buraya geldiğimden beri Travis hakkında ne umuyorsam olmuyordu. Endişesi yüzünden yüzyüze konuşamıyorduk bile neredeyse.

"Unutmuyorsun. Unutamadığın için sürekli tekrarlıyorsun zaten."deyip elindeki tablete sarılmasını izledim suçlu bir çocuk gibi. Haklıydı. Evangelina olmak varken Nora olmak hiç güzel değildi. Derin bir nefes alıp kendini kapıya yasladı. "Eva, artık bu işin içindeyiz. Geri dönemeyiz. Ölürsün. Ölürüm. Sağ bırakmazlar bizi. Lütfen kafanı sadece buraya ver."diye konuştuğunda ona baktım. Ses tonunu iyi ayarlamıştı. Mavi gözleri şevkatle bakıyordu. Içinde bulunduğumuz durumda sadece arkadaşça bir tavsiyede bulunuyordu. Yalan söylemiyordu. Bu işi bıraktığım gün ikimizde ölürdük. Üstelik o bana ailemin intikamını alabilmem için bir şans vermişti. Neden geri tepip bir şeyleri mahvedeydim ki?

Ellerimle yüzümü ovuşturup "Haklısın."dedim. "Ama seni göremeyince korkuyorum. Burada hayalet gibisin. Sana istediğim zaman ulaşabilmenin bir yolu olmalı."diye eklediğimde ise gülümsedi. "Bak biz tanışmıyoruz. Yani teknik olarak. Sen bir çaylaksın ve ben bir bilgisayar ustasıyım. Sana yardım etmek için varım ve bu kadar. Bizi bir araya getirecek başka hiçbir şey yok. Dosyanı hazırladıktan sonra belki de bir daha benimle işin olmayacak." deyip elindeki dosyayı salladı. Sinirlenip ayağa kalktım. "Neden? Arkadaş olmamız yasak mı? Ya da bu komik bir şey mi? Neden seninle istediğim zaman bir araya gelemiyorum? Neden seninle birlikte bir şeyler içemiyorum? 2 gündür neredeyse özledim seni."diye isyan ettim. Kendimce haklıydım. Tanıdığım ya da arkadaşım olabilecek tek insan Travis'ken onu bir daha göremememden bahsediyordu. Bu... yeni tanıdığım biri için bile berbat bir histi.

Şaşkınca bana bakan Travis, ona baktığımı görünce konuşmadan önce duraksadı. "Şey..."deyip öksürdü. Konuşmak için boğazını temizleme öksürmelerinden biriydi bu. "Yasak ya da komik değil tabiki. Sadece bu bir ilk olurdu. Şey aslında... bana ulaşman için bir şeyler yapacağım, tamam mı?"dediğinde düşen modum birden yükseldi. Ellerimi dua eder gibi göğsümde birleştirip iki adımda karşısına geldim. "Gerçekten mi?"diye sordum gülümseyerek. O da gülümseyip bir elini başının arkasına atıp ensesini kaşıdı. "Gerçekten ama bana biraz zaman ver. İşleri yoluna koymaya çalışacağım."dediğinde çocuk gibi sevinerek hızla başımı salladım.

Gözlerime bakıp gülümserken birden arkasını dönüp masanın üzerindeki eşyalarını toplamaya başladı. "Öncesinde şu dosyanı hazırlayalım. Ajan NJ'in sorun çıkarmasını istemiyorum."dediğinde "Tamam."deyip geri çekildim ve bende toparlandım. Odadan çıkarken peşine takılıp "Bu arada ne kadar kilo almam lazım?"diye sorarak onu güldürdüm. "Çok?"diye sorarak cevap verince bende gülmüştüm.