"Kesinlikle izin vermiyorum!" Gözlerim dolu dolu abime bakarken bu kadar kesin konuşması beni zorluyordu. Saatlerdir ona yalvarıyordum ve o sürekli beni reddediyordu.
"Lütfen abi buna ihtiyacım var." Yanımdan kalkıp salondan çıktığında bu kez onu ikna edemiyordum. İzin vermemekte çok haklıydı. Ama delirecek durumdaydım.
"Tamam git." Merdivenlerin önünde arkası dönük bir şekilde söylediğinde koşarak sırtına atlamıştım. Düşecek gibi olurken dengesini sağlamış beni tutmuştu.
"Sadece bir gün Baekhyun unutma." Başımı hızlı hızlı sallayıp sırtından indiğimde odama gidip telefonumu elime aldım.
Mesaj bölümüne girdiğimde attığı mesajları tek tek okurken gözlerimden akan yaşları silip yazmam gerekeni yazdım.
Çevrimdışıydı ama mutlaka görürdü. Görmeliydi.
~~
Gece yarısını geçiyordu ve hala görmemişti. Arayabilirdim ama mesajı görmediyse telefona da cevap vermezdi.
Bir ihtimal cevap verir miydi?
Çoktan parmaklarım numarasını bulmuştu. Telefonu kulağıma götürüp derin bir nefes aldım.
"Alo?" Ses tanıdık değildi.
"C-chanyeol'ü aramıştım ben."
"Telefonun sahibinin adı Chanyeol mü? Onu tanıyor musunuz?" Aklımdan bin türlü şey geçiyordu. Ona bir şey mi olmuştu? Kalbim sıkışırken gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile.
"C-chanyeol o iyi mi?"
"Bilmiyorum beyefendi. Telefonu bir bankta otururken buldum. Karıştırmak istemedim ama siz arayınca açmak zorunda kaldım."
Bilerek bırakmış olmalıydı. Dediği gibi bir daha bana mesaj atmamak için.
"Telefonu vereceğim adrese getirebilir misiniz?" Onayladığında adresi vermiştim.
Kısa sürede bulan kişi telefonu getirdiğinde Sehun'a olanları anlatıp beni Chanyeol'ün evine götürmesini istedim.
İşte kapıdaydım ama çalmaya çekiniyordum. Bir yanım burada olmamam gerektiğini söylerken diğer yanım yaptığımı doğru buluyordu.
Chanyeol suçsuzdu bunu biliyordum. Ama bana yalan söylediği ve gerçekleri bana anlatmadığı için babasından farkı yoktu gözümde. Chanyeol'ü çok seviyordum. O yüzden onunla her şeyi unutup bir gün geçirmek istiyordum. Sonrasına ise hala karar vermemiştim.
Kapının önünde düşüncelere dalmışken açılan kapıyı ve beni seyreden Chanyeol'ü koluma dokunduğunda fark etmiştim.
"Baekhyun neden geldin?" Soğuk sesi beni titretmişti. Gözleri tuhaftı. Bana aşkla bakan Chanyeol yoktu.
"T-telefonunu buldum. K-kaybetmiş olmalısın." Elimdeki telefona bakıp ardından bakışları beni bulduğunda omuz silkti.
"Kaybetmedim bilerek bıraktım." Biliyordum. Ama attığım mesajı görmemişti. Görsün istiyordum.
Ekran kilidini açıp attığım mesajı gösterdim.
"Neden 1 gün?" Bilmiyordum ki. Attığı mesajları gördüğümde onunla bir gün geçirmek istemiştim. Belki bu sayı artabilirdi emin değildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
you wont miss me :: chanbaek
Cerita Pendek"Beni özlediğinde elini kalbine koy ben orada olacağım."
