Onbeschrijfelijke Liefde

Hoofdstuk 14

Snel loop ik onze kamer uit en kijk rond, maar Eva is al weg. Ik zucht. Geweldig, nu heb ik ruzie met Eva! Ik loop naar de kamer van Noor en Elise. Ik klop aan en meteen gaat de deur open. "Is Eva hier?" "Nee, waarom?" vraagt Noor. "Ik vertel het straks wel!" zeg ik en loop snel naar de kamer van Liam en Alex. "Is Eva hier?" vraag ik wanneer Liam open doet. "Euhm... Ja, maar ik denk niet dat ze je wilt zien!" "Alsjeblieft, Liam, ik moet echt met haar praten" Hij denkt even na en knikt dan. Ik loop naar binnen en zie Eva zitten. "Sorry Eef, ik bedoelde het helemaal niet zo! Ik wilde je gewoon niet ongerust maken enzo!" "Komaan Olivia, dat is echt bullshit! Je vertrouwt me gewoon niet!" "Maar..." "Ga weg, alsjeblieft!" Ik slik en zie dat ze tranen in haar ogen heeft. Ik loop de kamer uit en ga terug naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed vallen en zucht. Ik moet echt mijn best doen om mijn tranen binnen te houden!

Het liefst zou ik nu naar Daan gaan en hem alles vertellen over de ruzie zodat hij me kan helpen, maar dat kan niet, want dan vraagt hij ongetwijfeld waarom we ruzie hebben en dat mag hij echt niet weten! Ik voel me er zo slecht bij dat ik met iemand anders heb gekust, maar ik durf het echt niet tegen Daan te zeggen!

Er klopt iemand op de deur en ik ga open doen. Noor en Elise komen binnen en gaan in de zetel zitten. "Alles goed? Je leek daarnet zo overstuur toen je kwam vragen waar Eva was!" vraagt Elise. Ik zucht en vertel hen het hele verhaal. Over Liam, wat we gedaan hebben, of toch bijna gedaan hebben, over dat Eva ons 'betrapt' heeft en over onze ruzie. "Dus Eva is nu boos op jou omdat ze denkt dat jij haar niet vertrouwt?!" vraagt Noor. Ik slik en knik. "Heb je het haar al proberen uit te leggen?" "Ja, maar ze wilt niet luisteren!" "Moeten wij eens met haar gaan praten?" vraagt Elise. Ik schud mijn hooofd. "Dat is heel lief, maar dit moet ik zelf oplossen!" "Oke, als we toch kunnen helpen, zeg je het maar!" "Bedankt!" zeg ik met een glimlach. Ik geef ze allebei nog een knuffel en ze lopen de deur uit. Hoe moet ik aan Eva duidelijk maken dat ik haar wel vertrouw?

Als ik eindelijk de juiste woorden gevonden heb om het uit te leggen, komt Eva binnen. "Eva, luister..." "Nee, Olivia, ik wil eerst iets zeggen!" zegt ze en ze komt naast me op mijn bed zitten. "Sorry! Het was echt kinderachtig van mij om zo boos te worden! Ik snap wel wat je bedoelt met dat je niet wilt dat ik me zorgen ga maken, maar ik wil gewoon dat je eerlijk bent tegen mij!" Ik knik en ze glimlacht. "Ik wil gewoon echt geen ruzie, je bent een van mijn beste vriendinnen!" zegt ze zacht. Ik glimlach en geef haar een knuffel. "Sorry, ik ga vanaf nu echt alles tegen je zeggen! Jij bent ook echt een van mijn beste vriendinnen en ik wil je niet kwijt!" "Ik jou ook niet! Maar vertel eens, hoe zit het nu tussen jou en Liam?" "Ik weet het zelf ook niet zo goed! Ik ben echt niet verliefd op hem en dat wil ik ook helemaal niet zijn, maar telkens wanneer hij me kust, kan ik niet meer normaal denken en doe ik mee!" "Ben je zeker dat je niet verliefd bent op hem?" Ik knik. "Hij ziet jou anders wel zitten denk ik!" grijnst ze. "Hoezo?" "Alex vertelde dat hij alleen nog maar over jou bezig is!" Ik begin te blozen. "Nee, dat kan niet! Zo'n soort jongens doen het gewoon met iedereen, die worden niet verliefd!" "Misschien kan jij daar wel verandering in brengen!" zegt ze met een knipoog. Ik lach en gooi een kussen naar haar hoofd.

*

Vandaag is het zaterdag, de dag van het galabal. "Met wie ga jij eigenlijk, Elise?" vraag ik als we 's morgens aan het ontbijten zijn. Ze zucht. "Niemand heeft me gevraagd!" zegt ze teleurgesteld. Snel sla ik mijn armen om haar heen. "Wat zijn ze stom zeg, om jou niet te vragen!" "Weet je wat? Ik zeg Kamiel wel af en dan gaan wij samen!" zegt Noor. "Nee!" roept Elise snel. "Jullie moeten echt samen gaan, jullie zouden echt zo schattig zijn samen!" Noor bloost. "Ik zal anders eens subtiel vragen bij de jongens wie er nog niemand heeft, want ik geloof nooit dat ze allemaal al iemand hebben!" zegt Noor. Ze staat op en loopt naar de tafel waar de jongens zitten.

Na ongeveer 10 minuutjes komt ze terug. "Robbe heeft nog niemand!" zegt ze enthousiast. "Ben je zot! Die wilt nooit met mij gaan!" "En waarom niet?" "Heb je al eens naar hem gekeken, zo knap dat hij is! En kijk dan naar mij..." "Elise, stop!" zeg ik. "Jij bent ook echt een super knap meisje, echt waar! Als Robbe niet met jou zou willen gaan, weet ik niet met wie hij anders moet gaan!" Elise bloost. "Dankjewel, maar ik durf hem toch nooit te vragen!" zegt ze zacht. "Niet nodig! Ik denk dat hij jou wel zal vragen!" zegt Noor lachend. "Heb je verteld dat ik nog niemand heb?!" "Euhm... Ja!" "NOOR!" roept Elise. "Hoe subtiel heb je eigenlijk gevraagd wie er nog niemand heeft?" "Euhm... Ik heb het gewoon gevraagd, en toen Robbe zei dat hij nog niemand heeft, heb ik gezegd dat jij ook nog niemand hebt!" "Ooh nee!" zucht Elise en ze legt haar hoofd in haar handen. "Wat? Mocht ik dat niet zeggen?" vraagt Noor verbaasd. "Nu denkt hij dat ik hopeloos ben ofzo en gaat hij me zeker niet vragen!" "Tuurlijk wel!" lacht Noor en ze slaat haar armen om Elise heen.