Onbeschrijfelijke Liefde

Hoofdstuk 27

"Goedemorgen" fluistert er iemand tegen mijn oor. Langzaam doe ik mijn ogen open en kijk recht in het gezicht van Liam. "Wat doe jij hier?" vraag ik verbaasd. "We gingen toch samen ontbijten?!" "Is het al zo laat?" Snel kijk ik op de klok. 10 uur, shit. "Sorry, ik ben door mijn wekker heen geslapen denk ik" "Maakt niet uit" zegt hij glimlachend en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Snel spring ik uit bed en loop naar de badkamer. "Ik ben direct klaar!" "Doe maar rustig, we hebben alle tijd!"

*

Samen lopen we door de stad, opzoek naar een restaurantje waar we kunnen ontbijten. Liam en ik zijn nu een week samen en ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld! "Zullen we hier naar binnen gaan?" vraagt Liam als we voorbij een knus restaurantje komen. Ik knik en samen lopen we naar binnen.

"Weet je het wel zeker?" vraagt Liam na een tijdje. "Wat bedoel je?" vraag ik verbaasd. "Dat Eva morgen bij Alex gaat slapen en ik bij jou. Ik bedoel, we hoeven natuurlijk niets te doen, maar dan slapen we wel samen en misschien ben je daar nog niet klaar voor en..." ratelt hij. "Liam" onderbreek ik hem. "Ik vind het echt helemaal niet erg! Ik wil heel graag bij jou slapen!" "Zeker?" "Heel zeker!" zeg ik lachend. Hij neemt mijn hand vast. "Ik hou van jou!" zegt hij zacht. "En ik van jou!"

Na het eten lopen we door de winkelstraat. Bij een winkel blijf ik staan en kijk naar het kleedje in de etalage. Het is echt prachtig! Het is een wit kleedje met een kruis op de rug. "Pas het" zegt Liam. "Nee, daar sta ik toch niet mee!" "Hoe kan je dat nu weten als je het nog niet aan hebt gehad!" Ik glimlach naar hem. "Dat is waar.

Samen lopen we de winkel binnen. Ik neem de juiste maat en we lopen naar de paskamers. Liam gaat in een van de zetels zitten en ik loop het kleedhokje in. Ik trek mijn kleren uit, trek het kleedje aan en bekijk mezelf in de spiegel. Zo slecht is het eigenlijk nog niet. "Liam?" "Ben je klaar?" "Ja, maar wel eerlijk zijn he, als je het lelijk vindt moet je het zeggen!" Liam doet het gordijntje opzij en kijkt me aan. Zijn mond valt open als hij zijn ogen over mijn lichaam laat gaan. Hij staart me zolang aan dat ik er een beetje ongemakkelijk van wordt. Ik voel mijn wangen rood worden. "Wauw!" zegt hij terwijl hij me nog steeds aankijkt. Hij komt dichter tegen mij aanstaan en legt zijn handen om mijn heupen. "Je ziet er ongeloofelijk sexy uit!" fluistert hij in mijn oor. Hij gaat met één hand naar mijn rug en volgt de lijnen van het kleedje. Ik krijg er kippenvel van. "Ik koop het voor je" zegt hij. "Nee, ben je gek, dat hoeft helemaal niet!" Hij kijkt me recht aan en glimlacht. "Ik koop het voor je" zegt hij nog een keer en drukt dan zijn lippen op de mijne.

Als we de winkel uitlopen neem ik zijn hand vast. "Dankjewel voor het kleedje!" "Ik heb het wel op één voorwaarde gekocht" grijnst hij. "Oeioei, en dat is?" lach ik. "Dat ik je morgen mee op date mag nemen en dat je het dan aandoet!" "Heel graag!" lach ik.

*

"Ik heb echt een geweldig idee!" zegt Noor enthousiast als we even later met z'n 4 in het park zitten. Nieuwsgierig kijken we haar aan. "Wat zouden jullie ervan denken om samen op reis te gaan? Het is toch bijna 2 weken vakantie en ik heb echt nood aan zon, zee en strand!" "Ja super leuk idee!" roepen we alle 3. "We kunnen vragen of de jongens ook meegaan?" zegt Elise. "Vooral Robbe zeker?!" grijnst Eva. Elise wordt helemaal rood en grinnikt.

"Naar waar gaan we dan?" vraag ik. "Spanje ofzo, niet te ver en lekker warm" zegt Eva. Alle 3 knikken we enthousiast. "Ooh ik heb er echt al zó veel zin in!" lacht Elise. "Ik ook! Maar het duurt nog zo lang! Eerst nog 4 weken school..." zegt Noor. "Dat gaat zo om zijn! En nu hebben we iets om naar uit te kijken, dan gaat het nog sneller gaan!" lach ik.

*

"Je vindt het toch echt goed he?!" vraagt Eva als we terug op onze kamer zijn. "Voor morgen?" Ze knikt. "Tuurlijk​, Liam heeft het ook al een paar keer gevraagd!" lach ik. "Ik weet het, maar ik vind het gewoon zo spannend! En ik weet dat jij nog niet verder wou met Liam en..." "Eva, rustig!" onderbreek ik haar lachend. "Hij blijft hier slapen, meer niet! Hij heeft zelf gezegd dat we wachten tot ik er ook klaar voor ben dus je hoeft je echt geen zorgen te maken!" "Ja, ik weet het, maar toch..." "Zorg jij er maar voor dat ik binnen 9 maanden geen meter word!" zeg ik grijnzend. Dat had ik misschien beter niet gezegd, want meteen krijg ik een kussen tegen mijn hoofd.