Onbeschrijfelijke Liefde

Hoofdstuk 35

Met z'n alle zitten we op het strand. Vandaag is de laatste dag hier in Spanje, morgen vertrekken we terug naar huis. Ik vind het jammer om weg te gaan, dit was echt de beste vakantie van mijn leven, maar op het internaat ben ik nog altijd bij mijn vrienden, dus zo erg vind ik het ook weer niet.

"Olivia" roept iemand terwijl er op mijn arm wordt geklopt. Ik kijk vragend op en zie Elise, Noor en Eva staan. "Waaraan was jij aan het denken? We hebben je zeker al 5 keer geroepen!" zegt Elise "Sorry, gewoon aan het dagdromen" glimlach ik. "Oh oké, ga je mee zwemmen?" Ik knik en sta recht. Met z'n vier lopen we naar het water. We duwen elkaar het water in en gieren het uit van het lachen.
"Volgende jaar komen we zeker terug!" zegt Eva. "Absoluut!" zegt Noor en we trekken elkaar in een groepsknuffel.

*

Na een lange reis stappen we uit het vliegtuig. Binnen een paar dagen moeten we terug naar school, maar die laatste dagen ga ik thuis doorbrengen, met mijn ouders en broer. Het is echt al zo lang geleden dat ik ze nog gezien heb en ik kijk er echt naar uit!

We lopen het vliegveld binnen en gaan onze bagage halen. Wanneer ik mijn broer zie staan, laat ik mijn koffer los en loop op hem af. Ik spring in zijn armen en knuffel hem. "Ik heb je echt gemist!" fluister ik. "Ik jou ook!" Ik laat hem los en kijk hem aan. Hij is best wel veranderd. Hij ziet er... volwassener uit. "Je ziet er goed uit, broertje, eindelijk zie je er volwassen uit" zeg ik lachend. "Jij ziet er nog altijd als mijn kleine zusje uit hoor" lacht hij. Ik sla lachend tegen zijn schouder en hij slaat zijn arm om me heen. "Zullen we naar huis gaan?! Mama en papa zullen al aan het wachten zijn!" Ik knik. "Ik ga nog even afscheid nemen van mijn vrienden" "Is goed, ik heb trouwens gehoord van mama dat je een vriendje hebt, is hij er ook bij?!" Ik grinnik. "Het nieuws is dus al rond geweest, typisch" "Tja, je weet toch dat mama niets kan verzwijgen! Waar is hij? Ik wil hem wel eens zien!"
Ik neem zijn hand en trek hem mee naar de rest. "Rik, dit zijn mijn vrienden, jongens, dit is mijn broer, Rik" stel ik ze even aan elkaar voor. Ze stellen zich allemaal een voor een voor.
Rik kijkt me vragend aan en ik weet meteen wat hij bedoelt. Ik ga naast Liam staan en neem zijn hand vast. Rik glimlacht en knikt.

"Ik moet naar huis, ik zie jullie maandag weer?!" Iedereen knikt en we nemen afscheid. Ik neem mijn koffer, geef Liam nog een kus en loop samen met Rik naar de parking. We stappen in de auto en rijden weg. "En, hoe gaat het met je? Lukt het studeren?" "Het gaat goed! Het is echt geweldig om op kot te zitten, zoveel vrijheid!" "En hoe zit het in de liefde?" vraag ik grijnzend. "Ik wist dat die vraag ging komen" grinnikt hij. "Ik heb een vriendin, Lynn" "Echt?!" vraag ik enthousiast. Rik knikt. "Ze is echt geweldig! We hebben elkaar op de universiteit leren kennen, zij studeert daar ook en haar kot is vlakbij dat van mij!" Ik zie zijn ogen twinkelen als hij over haar praat, ik begin er spontaan van te glimlachen. Mijn broer heeft wel vaker een vriendin, maar dat is altijd maar voor eventjes. Niet dat hij was zoals Liam vroeger was, zeker niet, maar zijn relaties duurde nooit langer dat een paar weken. "Is het serieus?" vraag ik. "Ik denk het wel" zegt hij glimlachend. "Ik ben zo blij voor je! Wanneer ga je haar voorstellen?" roep ik bijna van enthousiasme. "Ze komt morgen eten, mama en papa hebben haar ook nog niet gezien" lacht hij. "Ben jij nog vaak thuis geweest de laatste maanden?" Rik schudt zijn hoofd. "Eigenlijk niet nee, ik heb mama en papa bijna niet gezien! Ik vind het echt super om nog eens een paar dagen alleen met ons gezin te zijn!" "Ik ook!" glimlach ik.

Wanneer we voor het huis parkeren, komen mama en papa al naar ons toe gelopen. Ik stap uit en meteen slaat mama haar armen om me heen, terwijl papa hetzelfde bij Rik doet. "Ik heb je gemist, kindje" zegt ze zacht. "Ik jou ook mam!" Ze laat me los en kijkt me glimlachend aan. Dan komt papa en hij knuffelt me ook. "Welkom thuis, schat, ik ben zo blij dat je er weer bent!" "Ik ook, pap"

"Zullen we naar binnen gaan? Ik wil alles horen over wat jullie de voorbije maanden meegemaakt hebben!" zegt mama en met z'n alle lopen we naar binnen.