Onbeschrijfelijke Liefde

Hoofdstuk 11

"Wauw" zegt Eva en ze kijkt me goedkeurend aan. "Ik weet het niet, misschien vindt hij het helemaal niet mooi..." zucht ik. "Olivia, je ziet er echt prachtig uit! En hij heeft je trouwens al eens in dit jurkje gezien, en toen kon hij zijn ogen niet van je afhouden!" Ik bloos. Daar heeft ze wel gelijk in. "Zal ik je haar en make up doen?" "Graag!"

Als Eva net klaar is, komen Noor en Elise binnen. "Omg Olivia, je ziet er fantastisch uit!" roept Noor. "Echt super mooi!" zegt Elise en ze geven me allebei een knuffel. "We kwamen je eventjes succes wensen!" zegt Noor met een knipoog. "Jullie zijn echt de beste!" lach ik. Ik kijk op de klok. Bijna 7 uur! "Ik zal al maar naar buiten gaan!" "Veel plezier!" roepen ze alle 3. Ik moet erom lachen en zwaai nog snel.

Ik loop door de gang en denk aan Daan. Ik ben echt zenuwachtig! "Wauw!" hoor ik plots achter me. Ik draai me om en zie Liam staan. Hij staart me met open mond aan. "W-wauw, Olivia, je ziet er echt prachtig uit!" Ik ben verbaasd over zijn reactie, stotterde hij nu? "Dankjewel!" zeg ik blozend. "Wat ga je doen?" vraagt hij, nog steeds helemaal van slag. "Ik heb afgesproken met iemand" Hij kijkt me aan en ik zie een teleurstelling in zijn ogen. "Oh oke, veel plezier!" zegt hij. Hij draait zich om en loopt snel weg. Wat was dat?

Ik loop naar buiten, net op het moment dat Daan er aan komt gefietst. "Hey!" zeg ik blij en ik geef hem een knuffel. "Hey Olivia! Je ziet er echt ongeloofelijk uit!" Ik lach zachtjes. "Jij ziet er anders ook niet slecht uit hoor!" Hij lacht en kijkt me nog steeds aan. "Zullen we gaan?" Ik ga achterop bij hem zitten en doe mijn armen om zijn middel. Het voelt best vreemd aan, omdat ik hem eigenlijk helemaal niet goed ken, maar ik wil er echt niet afvallen!

Na 10 minuutjes fietsen zijn we bij het restaurant. We krijgen onze plaats aangewezen en gaan zitten. Ik kijk naar hem en zie dat hij ook naar mij kijkt. "Echt, Olivia, je ziet er fantastisch uit!" Ik bloos. "Dankjewel! Ik vind het echt super lief dat je me mee hebt gevraagd!" "Ik ben echt blij dat je mee wou gaan!"

Als een halfuurtje later ons eten komt, heb ik hem echt al veel beter leren kennen. Hij is echt super lief en schattig, zeker als hij bloost! Ik voel een raar gevoel in mij buik. Geen vervelend gevoel, een heel leuk gevoel eigenlijk, maar ik heb het nog nooit gevoeld. Ben ik verliefd? "Olivia?" Ik schrik op uit mijn gedachten als ik mijn naam hoor. Ik kijk op en zie Daan vragend naar me kijken. Shit, had hij iets gevraagd? "Ik vroeg of het lekker is?" zegt hij, alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Ja! Sorry, ik was eventjes aan het denken." "Aan wat?" "Euhm... Niets speciaal! Gewoon... Is het bij jou lekker?" vraag ik snel. "Ja heel lekker!" Hij lacht naar me en weer krijg ik dat rare gevoel in mijn buik. Ik denk dat ik echt verliefd ben...

Als we klaar zijn, besluiten we om terug naar huis te gaan. Het is al best laat en morgen is het een gewone schooldag! Ik zit weer bij hem achterop en samen rijd we naar het internaat. Tijdens de fietstocht kan ik het niet laten om mijn hoofd om zijn rug te leggen. Ik voel dat hij zijn spieren even opspant, dat hij het niet verwacht had, maar al snel ontspand hij zich weer.

"Dankjewel voor deze avond! Ik vond het echt super leuk!" zeg ik wanneer we terug bij het internaat zijn. "Ik ook! Misschien kunnen we nog een keertje afspreken?" vraagt hij aarzelend. "Ja, graag!" Dan komt hij wat dichter tegen me staan en neemt mijn hand vast. "Zou je misschien mijn date willen zijn op het galabal van onze school zaterdagavond?" vraagt hij blozend. Eva, Noor en Elise hadden het er ookal over. Elk jaar wordt er op Daan zijn school een bal georganiseerd. Ze zeiden dat het elk jaar opnieuw echt super tof was en dat we er zeker naartoe moesten gaan. "Ja, natuurlijk!" zeg ik. Hij glimlacht naar me. Plots komt hij nog dichterbij en ik voel mijn hart sneller slaan. Langzaam komt zijn gezicht dichter naar het mijne en het volgende moment voel ik zijn lippen op mijn lippen. Zijn ongeloofelijk zachte lippen. Ik voel zijn handen op mijn heupen en hij trekt me helemaal tegen zich aan. Ik leg mijn handen in zijn nek en lange tijd blijven we zo staan. Als hij zijn lippen terugtrekt, glimlacht hij naar mij. "Slaaplekker, Olivia, ik zie je zaterdag!" Hij geeft me nog een kus en stapt dan op zijn fiets en fietst weg. Verbaasd blijf ik staan. Is dit nu net echt gebeurd? Ik knijp in mijn arm en ik voel een pijnscheut. Ik ben dus niet aan het dromen. Met een gelukzalige glimlach loop ik terug naar binnen.