Why Me? - The Hobbit

Proloog

'Ja raak! Ik heb gewonnen!'

Riep ik blij en ik keek naar mijn zusje. Alena stak haar tong uit en glimlachte vals, ze kon nooit tegen haar verlies en dat liet ze goed merken. Lachend liep ik naar de boom en trok mijn pijl uit het hout. De appel waar we op moesten richten lag in stukjes op de grond, met zo veel snelheid had mijn pijl hem doorboord. Alena legde met een hardhandige beweging haar boog op tafel.

'Kop op zusje, de volgende keer beter'

Zei ik tegen Alena toen ik haar teleurgestelde gezicht zag. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en legde mijn boog ook op tafel. Ik pakte mijn kroon en keek ernaar, ik was altijd bang dat die kapot zou gaan daarom deed ik hem altijd af met boogschieten. Het was een heel dierbaar cadeau, want ik had op mijn honderdste verjaardag de kroon gekregen van mijn moeder, die een paar jaar terug was overleden. Hij was zilver met een lichtblauwe steen erop, dezelfde kleur als mijn ogen. Ik deed de kroon op mijn hoofd en op dat moment kwam Lindir aangelopen.

'Aiya Aurea, je vader wil je spreken. Hij is in de vergaderzaal'

'Aiya Lindir, ik ga erheen. Wil jij de bogen van Alena en mij opruimen, alsjeblieft?'

Lindir knikte en ik glimlachte naar hem. Ik gaf Alena een knipoog en liep naar de vergaderzaal.
Toen ik de trap op liep, zag mijn vader zitten aan de tafel. Ik groette hem en schoof de stoel naar achter en ging zitten. Met een gevoel van hoop dat er niks ernstigs kwam luisterde ik naar wat hij te zeggen had.

'Vandaag komt Mithrandir langs, hij heeft een belangrijke boodschap. Hij zei dat hij wil dat jij erbij bent. Ik weet niet waar het over gaat, maar zorg dat je er bent Aurea'

Ik kreeg een blij gevoel in mijn buik. Gandalf was een goeie vriend van mij en erg geliefd bij het volk van Rivendell, Ik kende hem al vanaf dat ik een klein kind was. Toch had ik hem al een tijdje niet gezien. Hij was af en toe wel eens in Rivendell voor een gesprek met mijn vader, maar toen mocht ik er nooit bij zijn.

'Menai telvaa. Ik doe de jurk aan van mama, dat zal Mithrandir ook mooi vinden. Omdat hij ook een hele goeie band met haar had' *

'Gi melin, mijn grote meid. Het zal je vast prachtig staan net zoals je moeder'

Hij ging voor mij staan en ik zag tranen in zijn ogen. Hij glimlachte en gaf een kus op mijn voorhoofd. Ik wist dat het moeilijk voor hem was om het over onze moeder te hebben. Het deed mij pijn om te zien dat hij haar miste. Ik glimlachte ook naar hem.

'Gi melin, Ada' **

----------------------------------------------------------

Heel erg bedankt voor het lezen van mijn eerste deel van mijn eerste boek!

Ik zal snel het volgende deel plaatsen! Want ik vind het echt leuk om zulke verhalen te schrijven, alleen de inspiratie duurt best lang soms... haha

Elvisch zinnen/woorden :
* = Tot zo

** =  Ik hou van je, vader