Why Me? - The Hobbit

Hoofdstuk 8

Legolas zijn glimlach was direct verdwenen. Hij deed zijn pijl weer in zijn koker en keek naar mij.

'Sorry, maar ik moet er achter aan. Jij blijft veilig hier!'

'Nee Legolas, wacht!'

Ik moest mee, dus rende hem achterna. Toen ik hem had ingehaald pakte ik hem bij zijn arm.

'Ik ga mee. Of je het wil of niet'

Legolas bekeek mij even en zuchtte.

'Je hebt ten eerste de kleren er niet voor aan en ten tweede je hebt nog nooit dwergen gezien! Geloof me ze zijn niet makkelijk'

Ik lachte en Legolas keek me raar aan.

'Ik heb al een aantal keer in mijn leven een dwerg gezien en ik heb een pak mee dat voor het reizen dus die kan ik wel aan doen. Ik zie je zo!'

Ik rende snel naar mij kamer en pakte mijn reis kleding uit de kast. Het was een mooie grijze korte jurk met blauwe afwerkingen. (zelfde als tauriel) Ik trok hem aan en pakte mijn pijl en boog en deed mijn koker met pijlen op zijn rug, voor het geval dat. Ik ging als een speer terug naar Legolas en kwam tot stilstand naast hem. Hij bekeek mijn kleding en knikte goedkeurend. Ik lachte even en liep hem achterna naar de uitgang van het paleis.

'Oké! we gaan met zijn allen de bomen in en blijven daar tot de dwergen langs komen! En dan op mijn teken gaan we er op af'

Zei Legolas tegen de andere elfen die mee gingen. We gingen het woud in. Na een tijdje lopen klommen we de bomen in. Ik ging op een tak staan, maar die was blijkbaar niet sterk genoeg en brak. Ik gilde even en toen voelde ik dat iemand mijn hand vast pakte. Het was Legolas.

'Dankjewel!'

Legolas trok mij soepel omhoog en zo stond ik bijna tegen hem aan. En ik keek recht in zijn blauwe schitterende ogen. Ik keek gauw opzij en moest even lachen.

'Wat is er?'

Legolas keek vragend naar mij. En hij zocht met zijn ogen de mijne weer op.

'Niks... er is niks'

We klommen weer verder en zaten uiteindelijk hoog in het woud. Ik hoorde van ver al de dwergen aan komen en zo te zien Legolas ook, want hij zat gefocust te luisteren. Ik wilde net iets zeggen toen we zwaard geluiden hoorden en geschreeuw. Legolas wees naar beneden en ik schrok mij rot. Er liep een reusachtige spin naar de richting waar de dwergen waren. Legolas wenkte mij en de andere elfen om hem te volgen en we gingen dichter naar de dwergen toe.

'Ik geef een seintje en dan ga jij mij achter na, oké?'

Ik knikte en was zenuwachtig, straks gebeurde er wat met de dwergen of met een van ons... Maar ik wist dat Legolas wist wat hij deed. Ik hoorde Thorin schreeuwen en Legolas gaf het seintje. Hij sprong naar beneden en hield zich vast aan de draad van de spin en belande op de spin. Ik sprong er ook met de andere elfen achter aan. We stonden allemaal op de grond en er lagen twee dode spinnen. Legolas stond tegen over Thorin met zijn pijl en boog gespannen en richtte op Thorin's hoofd.

'Denk niet dat ik je niet zal doden dwerg, het zal mij een plezier doen'

Allen elfen omsingelden de dwergen en spanden ook hun bogen, dus ik deed dat ook maar. Ineens riep Fili heel hard de naam van Kili. Ik hoorde hem schreeuwen en zag hem een stuk verderop vechten met een van de spinnen. Ik rende er snel heen via een boom. Er liepen twee spinnen voor mij en ik wist dat ik nu niet bang moest zijn. Ik stak met een van mijn dolken in de hoofd van en spin en sneed met mijn andere de hoofd van de tweede pin door. Ik schoot met mijn pijl en boog in de kop van de spin die Kili zijn been vast had. En achter mij kwam er nog een aan.

'Geef me een wapen! Snel!'

Riep Kili omdat een andere spin weer hem naderde.

'Denk jij dat ik jou een wapen geef dwerg?! Ik dacht het niet!'

Ik gooide hem soepel in de richting van de spin en het mes stak zo in het oog van dat lelijke schepsel. Kili keek met een verbaasde blik naar mij, ik glimlachte vluchtig en liep weer terug naar Legolas. Ik zag dat alle elfen de wapens van de dwergen afpakten. Legolas kwam naar mijn toe gelopen.

'Zijn de spinnen dood?'

'Ja, maar er zullen meer komen, ze worden steeds brutaler'

Legolas knikte. Hij riep iedereen bij elkaar en we vertrokken met de dwergen terug naar het paleis. Toen we aan kwamen moesten we de dwergen in gevangenissen stoppen. Kili keek mij smekend aan.

'Laat ons vrij, alsjeblieft Aurea'

'Ik bedenk wel een manier, maar niet nu'

Zei ik tegen hem. Kili knikte en ik liep achter Legolas aan naar de troon van Thranduil. We bleven op een afstandje toe kijken naar Thorin die tegen over Thranduil stond. Zo te zien waren ze niet blij elkaar te zien. Legolas zuchtte en hij liep weg. Ik bleef staan, nieuwsgierig naar wat ze zouden zeggen. Thorin zei wat, maar ik kon het niet verstaan. Opeens werd Thranduil woedend, hij zette een grote stap richting Thorin en stond oog in oog met hem.

'Zeg me niks over draken vuur, ik heb het gezien met mijn eigen ogen'

Tot mij grote schrik veranderde een deel van zijn gezicht, zijn huid schroeide weg van zijn wang tot en met zijn oog die helemaal grijs kleurde. Ik schrok heel erg en stapte een stuk achteruit, waarbij ik tegen een voorwerp knalde. Thranduil en Thorin keken mijn kant op, maar ik rende nog net op tijd weg zodat ze mij niet zagen...

-----------------------------------------------------------------

Eindelijk weer een hoofdstuk!!!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden xoxo