Why Me? - The Hobbit

Hoofdstuk 6

Het zonlicht scheen door de ramen het huis binnen van Beorn en vogels floten vrolijk. Voor het eerst werd ik wakker met een veilig gevoel. Gandalf zat al op de grote houten schommelstoel. Hij stak met een vuurtje uit zijn vinger zijn pijpje aan en blies een paar vormpjes van rook. De dwergen waren druk aan het praten. 

'Goedemorgen'

Zei ik. De dwergen zeiden hetzelfde terug en gingen direct verder praten. Alleen Kili kwam naar mij toe gelopen.

'Denk jij dat Beorn ons zal helpen?'

Kili keek met een bezorgde blik in mijn ogen. Ik legde mijn hand op zijn schouder en glimlachte naar hem.

'Ik weet het wel zeker'

Ik was niet echt zeker van mijn uitspraak, maar zo te zien hielp het Kili wel. Hij glimlachte terug, maar toen hij zag dat Thorin naar ons keek, knikte hij en liep hij terug naar de anderen. Ik wist dat Kili mij vertrouwde en ik voelde hetzelfde, maar toch hield Thorin mij op een of andere manier aldoor in de gaten.

'Aurea, Mainen linne aselya' *

'Mára, Mithrandir' **

Gandalf knikte, hij liet merken dat hij even alleen met mij wilde praten. We liepen een stukje weg van de dwergen.

'Het is tijd, Aurea. Zorg dat je voor ons bij Mirkwood bent. De elfenkoning zal het erg op prijs stellen dat er een elf meegaat, dus jij gaat alvast heen om het hem te vertellen.'

'Ik zal mijn spullen pakken, ik zal U niet teleurstellen Mithrandir'

Gandalf knikte en ik liep naar mijn slaapplek. Ik deed mijn koker met pijlen op mijn rug en pakte mijn boog. Toen ik bij de deur stond deed ik hem voorzichtig open en net toen ik naar buiten wilde gaan, hoorde ik de stem van Bilbo. Ik draaide mij om.

'Aurea, wat ga je doen? Ga je ons verlaten'

'Nee Bilbo, dit is wat ik moet doen. Ik ga jullie helpen hiermee, geloof me'

Bilbo knikte, maar ik zag dat die liever had gewild dat ik bleef. Ik stapte naar buiten en deed de deur dicht. Ik liep door de poort en stond in de grote heide, ik floot op mijn vingers. Daar kwam hij aangerend, zijn sneeuwwitte manen wapperden in de wind en hij galoppeerde zo licht als een veertje over de vlakte.

'Ameras...'

Hij stopte valk voor mij en brieste zacht in mijn gezicht. Ik lachte, wat had ik hem gemist. Maar er was geen tijd, dus ik stapte snel op Ameras' rug en hij galoppeerde gelijk weg. Ik had geen teugels of zadel, maar dat was ook niet nodig. In harde rengalop reden we over de heide en door het bos. Het voelde geweldig om weer op de rug te zitten van mijn paard, het voelde net alsof we zweefden. Na een tijdje kwamen we aan bij Mirkwood, het begon al schemerig te worden. Ik stapte af en aaide Ameras over zijn hals.

'Gwao hi. Bedankt mijn vriend' ***

Ameras kon niet mee het woud in, dat zal te gevaarlijk worden voor hem. Hij luisterde naar wat ik zei en hij draaide zich om en galoppeerde weg. Ik haalde diep adem en stapte het woud binnen. Ik wist dat het woud vergiftigd was, dus ik liep snel door. Uiteindelijk stond ik voor het paleis van de bos elfen. Ik liep de brug over. Toen ik voor de deuren van Mirkwood stond, wist ik even niet meer of dit wel zo'n goed idee was. Ik wilde net weglopen toen ik een stem hoorde.

'Aiya Aurea, wat brengt u hier?'

Ik draaide mij om en daar stond hij. Legolas Greenleaf. Prins van Mirkwood, zoon van de elfenkoning Thranduil. Zijn mooie blauwe ogen staarden naar mij en zijn lange blonde haren glinsterden in het licht. Ik schraapte mijn keel.

'Legolas... het is een eer u te ontmoeten'

Ik maakte een buiging. Legolas glimlachte.

'Insgelijks Aurea, prinses van Rivendell'

Hij nodigde mij uit naar binnen te gaan. Voorzichtig liep ik door de deuren en ik kwam terecht in een reusachtige hal. Legolas liep voor mij uit en ik volgde hem, we liepen over een soort brugachtig pad en toen Legolas stil stond zag ik het pas. Voor ons stond een reusachtige troon met daarop een mannelijke elf. Dit moest Thranduil zijn, de elfenkoning. Ik maakte een buiging.

'Aiya Thranduil, koning van Mirkwood. Het is mij een eer u te ontmoeten'

Thranduil zei niks en hij keek mij aan met een ijskoude blik in zijn ogen. Hij liep van zijn troon af en kwam voor mij staan. Ik zette een stapje naar achter, hij had iets wat mij afschrikte.

'Wat brengt u hier?'

'Ik euhh... Er is een groep dwergen op weg naar Mirkwood'

Ik zei het maar meteen. Ik was bang dat hij boos zal worden, maar hij zei niks. Thranduil keek recht vooruit.

'Legolas, breng Aurea naar de gastenkamer. En wij praten morgen verder, Aurea'

Ik knikte en liep achter Legolas aan. Ik keek nog even achterom naar Thranduil die weer naar zijn troon liep. We kwamen aan bij de kamer en Legolas liet mij binnen.

'Als je iets nodig hebt, roep maar. Losto vae, Aurea' **** 

Hij glimlachte nog naar mij met een warme blik. Ik bloosde en keek snel naar de grond. Ik deed de deur dicht toen Legolas weg was. Ik zuchtte, ik was moe en de zon ging bijna onder, dus ik ging maar proberen wat te slapen. Ik liet me vallen op het zachte bed en viel al snel als een blok in slaap, door alle vermoeiende en lange dagen...

--------------------------------------------------------------

Yesssssss Hoofdstuk 6 eindelijk, ik had weer inspiratie !!

Ik hoop dat jullie het weer een leuk hoofdstuk vonden!

EN OMG 120+ MENSEN HEBBEN MIJN VERHAAL BEKEKEN!!!!

Ik ben echt zo blij! Dank jullie wel allemaal!

Elvische zinnen/woorden :
* = Hoe gaat het?

** = Goed

*** = Ga nu

**** = Slaap zacht