Why Me? - The Hobbit

Hoofdstuk 7

Ik werd wakker en was even in de war, maar al snel herinnerde ik me weer dat ik in Mirkwood was. Bij Thranduil en... Legolas. Elke keer als ik aan hem dacht kreeg ik een raar gevoel. Ik negeerde het maar en stapte uit bed. Ik zag dat er aan mijn kast een lichtblauwe jurk hing. Ik pakte de jurk en hij voelde super zacht aan. Op dat moment kwam Legolas binnen.

'Goedemorgen Aurea, heeft u lekker geslapen?'

'Alsjeblieft, zeg maar gewoon je. En ja, heerlijk'

Legolas lachte naar mij en ik lachte terug. We keken elkaar even een paar seconden aan, het werd een beetje ongemakkelijk en Legolas verbrak het moment.

'Mijn vader wil je spreken'

Ik knikte en draaide me op zodat hij mij niet kon zien blozen. Legolas liep weg. Ik deed mijn jurk aan en borstelde mijn haar nog snel. Toen kwam ik de zaal binnen en Thranduil zat zoals gewoonlijk op zijn troon. Legolas was er ook, hij zag mij binnenkomen en keek met een verbaasd gezicht naar mijn jurk.

'De jurk staat je mooi'

Fluisterde hij toen ik langs hem liep. Ik bloosde en voelde meteen weer dat rare gevoel in mijn buik. Ik stond voor de troon van Thranduil. Ik deed een buiging en Thranduil knikte.

'Legolas, gwao hi' *

Legolas liet ons alleen. Thranduil kwam voor mij staan.

'Gisteren zei je dat er een groep dwergen hiernaar toe zou komen, wat weet je nog meer?'

'Ze zijn op reis, en moeten hier langs om bij hun bestemming te komen'

Ik vertelde expres niet dat ze naar Erebor wilden, om het terug te winnen. Thranduil zal daar waarschijnlijk op in gaan.

'Waar gaan ze heen dan en hoe weet je dit?'

'Mithrandir heeft het aan mij verteld, en ik weet niet waar naartoe'

Thranduil wist genoeg. Hij was kwaad, ik wist waarom. Lang geleden toen de dwergen hulp nodig hadden, had Thranduil hun de rug toegekeerd met zijn leger in een oorlog. Thorin was dat nooit meer vergeten en sinds dien hebben ze ruzie. Het was duidelijk dat Thranduil ze liever niet hier had. Ik hoopte maar dat het goed zal komen.

Die middag liep ik door het paleis, ik verveelde me en miste mijn thuis. Ik was in gedachten en had niet door dat Legolas er stond en botste tegen hem op.

'Sorry, sorry! Ik was er met mijn gedachten niet bij'

Legolas moest lachen. Hij keek recht in mijn ogen en ik voelde weer dat prikkelende gevoel.

'Waar dacht je dan aan?'

'Aan...mijn thuis. Ik mis mijn vader, mijn zusje, mijn paard, alles'

Legolas kwam dichterbij mij staan. Hij pakte mijn hand, ik keek in zijn ogen, zijn mooie sprankelende blauwe ogen.

'Het komt wel goed, je mag snel weer naar huis. Mijn vader zal je pas laten gaan als de dwergen zijn geweest'

Legolas liet mijn hand weer los.

'Zullen we even een wandelingetje maken?'

Vroeg hij. Ik knikte en we liepen naar buiten. De zon scheen op de rivier, waardoor hij helderblauw werd. De bloemetjes bloeiden en de vogels floten vrolijk. Ik genoot ervan, sloot even mijn ogen en zuchtte diep. Ik liep naar het stromende riviertje en ging op de grond zitten. Ik haalde mijn hand door het koude water. Legolas kwam naast mij zitten en we bleven zo een tijdje genieten van de zon. Ik keek naar Legolas, de zon scheen in zijn gezicht. Zijn ogen straalden en zijn huid leek zijdezacht. Hij merkte dat ik naar hem keek, snel draaide ik mijn hoofd weg en prutste een beetje met een grassprietje.

'Je bent mooi, weet je dat'

Zei Legolas ineens. Ik keek hem aan en lachte.

'Sorry...ik euh... ik bedoelde het niet zo'

Zei hij snel en hij keek snel naar de grond.

'Maakt niet uit'

Er viel en ongemakkelijke stilte. Legolas stond op en strekte zijn hand naar mij uit.

'Zullen we terug gaan?'

Ik knikte en pakte zijn hand vast. Hij trok me zo snel omhoog dat ik bijna mijn evenwicht verloor. Hij pakte mij snel vast bij mijn middel. Ik stond weer stabiel en we keken elkaar recht in de ogen aan. Legolas kwam dichter naar mij toe. Ik wist even niet wat ik moest doen, ik deed een stap achteruit en hij liet mij los.

'Sorry, ik ben altijd ook zó onhandig!'

Lachte ik en Legolas moest gelukkig ook lachen. Ik liep snel voor hem uit en zei dat ik naar mijn kamer ging.

'Kom je wel zo voor het eten?'

'Euh ja, ik kom er zo aan'

Ik liep naar mijn kamer en deed de deur achter mij dicht en ging er tegen aan staan. Waarom voelde ik me altijd zo raar bij hem. En wat gebeurde er in vredesnaam zonet? Vroeg ik mezelf af. Ik had eigenlijk geen zin in eten, maar ik wilde niet onbeleefd doen. Na een tijdje ging ik toch maar naar de eet zaal, Thranduil en Legolas zaten al aan tafel. Ik glimlachte snel naar Legolas en ging zitten. Na het eten kwam Legolas naar mij toe gelopen.

'Wedstrijdje boogschieten in het bos?'

Hij keek uitdagend naar mij. Ik knikte en we liepen naar buiten.

'Wie het eerste bij die boom is mag beginnen'

Riep ik. Ik rende zo snel ik kon, maar Legolas was sneller. Hij haalde mij in.

'Hé! Dat is niet eerlijk!'

Hijgde ik en ik pakte hem bij zijn arm zodat hij vaart minderde. Hij lachte en kwam alsnog als eerste aan bij de boom. Ik leunde buitenadem tegen de boom aan en keek naar Legolas. Hij lachte.

'Ow! Vind je dat grappig'

Ik probeerde serieus te kijken, maar ik moest ook lachen. We pakten onze bogen en schoten om en om. Ik schoot steeds net naast.

'Hè, waarom lukt het mij niet!?'

Ik zuchtte en wilde stoppen, maar Legolas kwam naar mij toegelopen.

'Wacht, ik zal je helpen'

Legolas kwam achter mij staan. Hij pakte mijn arm vast en deed zijn andere hand op mijn hand. Ik voelde zijn adem in mijn nek en voelde de vlinders in mijn buik.

'Laat maar los'

Zei hij en ik schoot de pijl af. Hij vloog met een hoge snelheid in het midden van de roos.

'Yes!!'

Legolas klapte lachend in zijn handen. Ik liep naar de boom waar het doel in hing en haalde alle pijlen er weer uit.

'Nog een keer!?'

Legolas knikte en hij spande zijn boog. Hij wilde net loslaten toen er een wachter aan kwam lopen.

'Legolas, de dwergen, ze zijn in het woud...'

-------------------------------------------------------------------------------------------

YEAHH hoofdstuk 7! Het is wel een beetje romantisch maar ja HHAHA

Ik heb nu eindelijk vakantie!!! Dus misschien ga ik wel vaker een hoofdstuk schrijven! XOXO Naomi

Elvische zinnen/woorden

* = Ga nu