Why Me? - The Hobbit

Hoofdstuk 1

Ik bekeek de jurk voor de laatste keer in de spiegel. Hij was lichtblauw met zilveren details, de zijden stof hing mooi naar beneden. Ik zette mijn kroon erbij op, het paste perfect bij elkaar.

Opeens hoorde ik het geluid van hoeven. Ik keek uit mijn raam en zag Gandalf binnen rijden op een prachtig wit paard. Ik ging snel de trap af en zag Gandalf naar mijn vader lopen in de vergaderzaal.

'Mithrandir! Wat fijn om u weer te zien'

Ik liep naar hem toe en ik maakte een kleine buiging. Hij was niks veranderd, zijn grijze baard was net zo lang als vroeger en zijn grijze mantel had dezelfde kleur als zijn hoed. Gandalf bekeek mij met glinsterende ogen en glimlachte.

'Wat ben jij prachtige volwassen vrouw geworden, Aurea. Het is al zo lang geleden dat ik U heb gesproken'

Ik lachte en we gingen zitten. Ik wachtte vol spanning af op wat Gandalf te vertellen had. Wat was die grote boodschap? En waarom wilde hij mij er zo nodig bij hebben? Gandalf pakte zijn pijp en stak hem aan. Hij schraapte zijn keel. 

'Er is een groep dwergen, met leider Thorin Oakenshield, die Erebor willen terug veroveren. Ze zijn met z'n veertienen, dertien dwergen en één hobbit'

Hij rookte even aan zijn pijp. En praatte verder.

'Maar ze moeten langs Mirkwood en ik vrees dat de elfenkoning dat niet op prijs zal stellen. Hij houd namelijk niet zo van dwergen. Daarom zoek ik een elf die mee kan met de dwergen tot aan Mirkwood, misschien dat de elfenkoning ze dan wel door laat gaan. Daarom wilde ik aan uw dochter, Aurea, vragen of zij misschien mee zou willen?'

Mijn vader keek al met een strenge blik mijn kant op, ik wist meteen dat hij het mij zou verbieden. Hij was altijd heel erg bezorgd en ik en mijn zusje mochten nooit alleen uit Rivendell komen.

'Het spijt me Mithrandir, maar ik geef geen toestemming dat mijn dochter mee gaat met dat zooitje. Ik wil niet nog een dierbaar iemand verliezen'

Hij stond op en maakte een kleine buiging. Hij keek mij nog één keer aan en ik zag een droevige blik op zijn gezicht. Hij wilde wat zeggen, maar hij keerde om en liep weg. Ik wist dat die aan mijn moeder dacht. Zij was ook op reis gegaan en toen door een orc omgebracht. Maar ondanks dat wist ik zeker dat ik mee wilde. Ik legde mijn hand op die van Gandalf.

'Mithrandir.... Ik zou graag mee willen met het gezelschap. Ik zou het geweldig vinden, nieuwe vrienden maken en avonturen beleven. En om de elfenkoning te ontmoeten. Alleen het probleem is mijn vader, hij laat me nooit hier uit zonder dat hij mee gaat'

Mithrandir lachte lichtjes. Hij draaide zich om en keek naar de trap, ik volgde zijn blik. Daar stond Galadriel, elfenkoniging van het licht. Ze lachte naar mij en kwam bij ons staan.

'Aurea, ik heb gehoord wat Mithrandir van plan was. Ik weet zeker dat dit een geweldige kans is voor jou om Midden-Aarde te ontdekken'

'Maar... mijn vader... hij zal het nooit goed vinden'

Zei ik teleurgesteld. Galadriel keek mij diep in de ogen aan, ze sprak met haar gedachte.

'Lieve Aurea, maak je maar niet druk. Ik zorg er wel voor dat je vader van gedachten veranderd. Ik praat wel met hem. Pak jij je spullen maar en morgen neem je afscheid. Ik beloof je dat je kan vertrekken zonder dat je wordt tegen gehouden'

'Hantanyel Galadriel, U weet niet hoe blij ik ben'  *

'Galu, Guren níniatha n'i lû n'i a-govenitham Aurea' **

Ik maakte een buiging en voelde een vrolijk gevoel in mijn buik. Voor het eerst ging ik op avontuur. Een echt avontuur.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Eindelijk, maar toch, hoofdstuk 1 van mijn verhaal!!!!

Ik heb het heel druk met school dus het gaat niet heel snel, maar ja...

Ik hoop dat jullie hem leuk vinden xxx

Elvische zinnen/woorden :

* = Bedankt

** = Veel geluk, mijn hart zal wenen tot wij elkander weder zien

(beetje vaag, maar t blijft elfentaal)