"Saçmalıklarını dinlemeyeceğim"
"Bu saçmalık değil Doğa"
Birşey demeden yüzüne kapadım onu dinleyecek gibi değildim başımın ağrısı şiddetleniyordu elimdeki cipsi yarıda bırakıp boş sokağa doğru yürümeye başladım geceyi seviyordum.
Her ne kadar pisliği andırsa da bu şehiri de seviyordum. Telefon zil sesini duyunca açmamak ta karar kıldım açmazsam kapatırdı zaten. Çaldı Çaldı. Kapandı.
Yanlız kalmaya ihtiyacım vardı Ulaşa değer versemde bu sıralar yaşadıklarım fazlasıyla ağırdı ve yanlız kalmaya cidden ihtiyacım vardı. Telefon tekrar çaldı.
"Efendim Ulaş ya!"
"Doğa bizim yere gel önemli lütfen"
Ve yüzüme kapadı. Anlamıyordum açmam için uğraşan o yüzüme kapatan da oydu.Derin nefes aldım şehrin pis kokusunu içime çektim ve yüzümü buruşturdum midem bulanıyordu.
Bu hep oluyordu, Ulaşın "bizim yer" dediği daha demin çıktığım Bar'dı. Geriye döndüm ve hızlı adımlarla Bara gittim. Ulaşı etrafta göremeyince burda çalışan kıza sordum.
"Depoya doğru iniyordu"
başımla onaylayıp depoya doğru yürümeye başladım nedensizce gergindim, fazla gergin.
*****
"Sonunda geldin" gözlerimi devirdim.
"Noldu çabuk söyle işim var Ulaş"
aslında işim yoktu sadece söyleyeceği şeyleri bir an önce duymak istiyordum.
"Seninle bir şey yapacağız"
"Ne gibi? "
"Oyun oynayacağız"
