🌸Chapter 3🌸

68 14 1
                                    

Chapter 3
Lights Off

"My name is Marky, I'm handsome and girls fall for me."

What... the... hot... french... fries! Wait, wait. My long lost crush is now here. Huli ko siyang nakit noong grade 6 pa lang kami. I can't deny it, butㅡhe became more handsome. Anong ginagawa niya dito? Dito na ba siya mag-aaral?

"You are blocking my way, make your way or I'll push you."

Halos mapatalon ako ng biglang may hangin akong naramdaman sa tenga ko. Nanindig ang mga balahibo ko dahil sa boses niya. Hindi dahil sa natatakot ako pero... damn. His voice makes me chill.

"Tss, walang modo, Nathan-nas! Matuto ka ngang maghintay!" wika ko habang marahas na tumabi. Hinintay ko siyang lumabas ng classroom. Sinulyapan ko naman si Mark na halos gahasain na ng mga babae dito. Ew, sorry bitchesㅡbut I'm not one of you.

Agad naman akong lumabas ng room dahil hindi ako makapaniwala. Bakit siya nandito? Wala na akong nabalitaan sakanya mula nung grade 5 kami. Wait, why am I thinking such this thing? Matagal na panahon na iyon, kasabay na rin non ang pagkawala ng feelings ko para sakanya. Napatalon na ako agad nang biglang nag hiyawan ang mga babae.

"Wooooh! We love you Nathan!"

"Gwapo mo talaga Mark!"

"Please marry me, Mark!"

"Pakiss naman Nathan!"

Bakit ba laging nag hihiyawan 'tong mga babaeng 'to?! I know na karapatdapat lang na pagka guluhan si Mark. Gwapo naman siya. Pero si Nathan... gwapo rin naman siya, butㅡtch! Maka-alis na nga dito. I don't have time to hear their screams.

I was on my way going to the cafeteria. Napansin ko agad ang pagtitig ng mga estudyante dito sa akin. I can't deny it, but ㅡI can say na maganda talaga ako. Meron akong mahaba at manipis na buhok na umaabot hanggang sa bewang ko. I also have natural hair colorㅡand its blonde. Meron rin akong side-bangs. I have a natural skin of a porcelain doll. My lips are pink and I have a small buttoned nose. I'm skinny, not malnourished. And this is my trait that I like the most, I am tall. After all, I'm a Standford. Namana ko ang aking kagandahan sa aking mama at ang katangkaran ko naman ay namana ko sa aking papa. Sanay na akong titigan ng mga tao, but I can't help to get creeped sometimes. Why do they need to stare at me like that?

Hindi ko napansin na nasa harap na ako ng cafeteria. Agad akong pumasok dito at pumunta sa counter.

"1 large choco mint frappé and 2 large mango pie with caramel and white chocolate syrup." dire-diretso kong sabi. Yes, ito ang lagi kong ino-order since grade school. Hindi ako nauumay dito because this is my favorite food. Nakaugalian ko na rin itong kainin every break time.

Nagulat ako nang biglang may nag salita sa likod ko.

"Here's the money, my treat. Keep the change."

That voice... so familiar! Lumingon naman agad ako at...

"Yeah I know, I know. Hindi pa yan sapat sa lahat ng ginawa ko. Sorry for leaving the school, alam ko namang crush mo ako at hindi mo ako matiis." what the hell? After how many years, his attitude doesn't changed.

"Can't you hear what you're saying? My god, Mark. That's a longtime ago. Don't expect me to have the same feelings for you. Past is past, just for you to know." I said while looking at him straightly. Nagtititigan kami ngayon.

"Are you sure? Kung alam ko lang kung gaano mo ako namiss." he said while smirking. Damn you.

"Would you please shut up? Kung wala ka rin namang matinong sasabihin, mabuting bumalik na lang ako sa room. You are just wasting my time. And if you think that I still like you, sorryㅡbut that's long time ago. Hwag ka nang umasa." I said at agad na tinulak ang tray ng pagkain na para sana sa akin. Yes, eat that. Nawalan na ako ng gana.

Agad akong lumabas sa cafeteria at umakyat na papunta sa classroom namin. Hindi ko mapigilang maisip yung nangyari kanina. I admit it, may gusto ako kay Mark since Grade 5 dahil sa isang aksidente. I didn't meant to have a crush on him. I'm his biggest stalker. I don't know if he knows that. Hindi naman kasi kami classmate noon, kaya hanggang stalk na lang ako.

Tumigil ako sa harap ng room namin at agad na pumasok. I thought I was late, again. Agad kong napansin ang bakanetng upuan ng dalawang kumag na yon. Tss, as if I care.

After some hours of discussing at pag introduce ng mga teachers, umuwi rin kami agad. I decided to go to the comfort room kasi kanina ko pa 'to pinipigilan. I think my bladder is going to explode.

I was about the enter the CR, nang may maramdaman ako sa gilid ko. I searched for someone if there's someone, but there's nothing. Guni guni mo lang yon Crystal. Pumasok na ako sa isang cubcle.

Nang natapos ako ay lumabas na rin agad ako. I am on my way going towards the exit nang biglang na off ang ilaw. No, not this. I hate darkness.

"Sinong meron dyan?!" sigaw ko habang palinga-linga sa paligid. I can't see anything but darkness. Walang sumasagot. Baka brownout? Nagpatuloy ako sa paglalakad ng biglangㅡ

Someone hugged me. I can feel his body, I knowㅡ lalaki ito. I can't even move. Pero mukha siyang familiar sa akin. Even I can't see him, I knowㅡhe's so familiar.

"Who the hell is that?!"

***

Stupid Destiny (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon